جستجو در تالارهای گفتگو

چکیده: تناسبات مفهومی ریاضی است که در هنرهای تجسمی بر رابطه ی مناسب میان اجزا با یک دیگر و با کل اثر دلالت دارد.کاربرد تناسبات به دلیل ایجاد زیبایی بصری در معماری و هنرهای تجسمی از اهمیتی ویژه برخوردار است.تقریبا همه ی آثار هنری براساس نوعی تناسب به وجود آمده اند.از این جهت تناسب یکی از اصول اولیه اثر هنری است که رابطه ی هماهنگ میان اجزا آن را بیان می کند.هدف بنیادی همه ی نظریه ها درباره ی تناسبات در کار هنری،پدید آوردن احساس نظم و سامان بخشی میان بخش های مختلف یک اثر می باشد که این سامان دهی در یک رشته تجربیات پیوسته توسط شخص،امکان ایجاد حس زیبایی را داشته باشد. تحقیق فوق بر پایه ی شناسایی انواع تئوری های مربوط به تناسبات و سیستم های تنظیم تناسب در معماری جهان و به طور خاص معماری ایران،شکل گرفته است.روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی و انتخاب نمونه موردی از نمونه های اجرا شده بر پایه سیستم های تناسبات می باشد.روش جمع آوری اطالاعات از نوع کتاب خانه ای و با بهره گیری از اسناد سخت و نرم و همچنین مشاهدات میدانی از نمونه های موجود در کشور ایران انجام شده است.پس از شناخت تئوری های مربوط به تناسبات در گذر زمان و تبلور آن در معماری جهان و ایران،نتیجه می شود که نظام امروز معماری با نظام گذشته آن در زمینه تنظیم تناسبات متفاوت می باشد به گونه ای که معماران عصر حاضر،در طرح ها و نقدهای خود از یک نظام تناسبات ثابت بهره نمی گیرند.در درجه اول قضاوت بر عهده چشم است.سپس از شکل های ساده هندسی و ضرایب اعداد منطقی استفاده می کنند تا بین اجزای بنا تناسبات هماهنگی برقرار شود.خوشایندی حاصل از اعداد و تقسیمات صحیح هندسی،از خرسندی ذهن و احتمالا خشنودی کسانی که ساختمان را در حال پیشرفت و تکمیل می بینند،مایه می گیرد. مشخصات مقاله: مقاله در 13 صفحه به قلم مجتبی انصاری(دانشیار گروه معماری دانشگاه تربیت مدرس)،مهندس هانیه اخوت(دانشجوی دکتری معماری،دانشگاه تربیت مدرس)،علی اکبر تقوایی(دانشیار گروه شهرسازی،دانشگاه تربیت مدرس) منبع مجله کتاب ماه هنر شماره 151،فروردین ماه 1390 سیر تاریخی سیستم های تنظیم تناسبات در معماری.pdf

تناسبات در معماری تعداد اسلاید ها در پاورپوینت: 57 تناسب به رابطه هماهنگ و متناسب یک قسمت با قسمتهای دیگر و یا کل آن مجموعه می گویند، این رابطه بزرگی و اهمیت آن چیز را برای ما مشخص می کند. این پاور پوینت شامل تمامی توضیحات و موضوعات مرتبط با تناسبات می باشد که در ۵۷ اسلاید جمع آوری شده است . گاهی مطالب پایه رمز رسیدن به یک طراحی همه جانبه و مورد تایید بزرگان یک رشته در اینجا معماری به موجب اطلاع شما از موارد ریز دقیق از تمام مراحل کار میشود ، عمر آثاری که همیشه در تاریخ برجسته بودند و با دیدن این مطلب متوجه می شویم که در پشت همه ظرافتهای ظاهری علم به تناسب گیری و چیدمان قانون مند وجود داشته ، مطالعه این مطلب که کاملا رایگان می باشد خالی از لطف نیست . سر فصلهای این پاورپوینت انواع مقیاس انواع تناسبات پیمون کن و شاکو مدول (مدولار) تناسبات طلایی دسته بندی مقیاس منبع: آی سیویل در طراحی ها و تعریف فضا و پس از تعیین کاربری نیاز به آگاهی از برخی اطلاعات داریم که از آن جمله می توان به ابعاد و اندازه و امکانات مورد نیاز اشاره نمود. tanasobat.rar

تاریخ زمان معماری ۱) معماری تن تاریخ است . روح سرگردان همه رخدادهای تاریخی معطوف و وابسته به این تن است . تا این تن زنده بماند و زندگی کند خبرها و خاطره هایی را نیز که حافظه تاریخی یک ملت را می سازند هم زنده خواهند ماند . در واقع محافظت از تن تاریخ جلوگیری از محو حافظه تاریخی و تهی کردن شهر از فضاهایی ست که فرصت دخول به خاطره ها و یاد آوری خبرهایی را فراهم می کنند که یا عامداً مغفول مانده اند و یا غافلاً از یاد رفته اند . تیمار داری تن تاریخ نه کنشی ارتجاعی که حرکتی پیشرو در جهت دیده شدن انبوه تصویرهایی ست که لحظه های حقیقت را حمل می کنند . حقایق انسانی به واسطه رخدادهای تاریخی جذب زمان و مکان می شوند و معماری چیزی جز سامانی معنادار از ذره های زمان و مکان نیست . سامانی مشهود و تجربی که حضورش را جز با تخریب نمی توان انکار کرد . شکست های تاریخی همواره با شکستن سقف های و دیوارها و فرو ریختن نشانه های معماری همراه بوده است . تخریب، کار فاتحان شهرها و اشغالگران کشورهاست . اما در شکلی موجه تر کار سازندگان و آبادگرانی هم هست که فارغ از ضخامت تاریخی مکان و محتوای فرهنگی آن ساختن را تنها بر سطحی صاف و فارغ از آثار گذشته می خواهند آثاری که ممکن است چیزی را به یاد آورند و یا یادی را زنده کنند . از یاد نبریم که موثر ترین و ماندگارترین راه تحریف خبرها و خاطره ها تخریب کالبدی آنهاست . ۲)از منظری دیگر نیز می توان به منظره تاریخ و معماری نگاه کرد و دریافت که آمد ورفت ها و تجربه های پر شمار انسان ها از فضای معماری و در پهنه اعصار چگونه ماهیت اثر را جهت می دهد و معنای آن را دگرگون می کند . معماری به مثابه موجودی زنده از تجربه های انسان ، رخدادهای جهان و گذشت زمان بار می گیرد و محتوای تاریخ همچون رسوب به شکل اثر افزوده می شود. نکته مهم در این میان حرف « نیچه » است که می گوید آنچه برای مردم عادی در حکم شکل است برای هنرمند همان محتواست . یعنی قراری نیست که گرد وغبار زمان و زنگار قدمت و رسوب خبرها و خاطره ها را از تن اثر زدود . زیرا در تجربه هنری اصل و اساس کار حفظ همین شکل و رسوب است و آنچه که به نظرمی آید باید سائیده شود تا حقیقت محتوی از پشت آن عیان گردد در ساحت زیبایی شناسی حکم محتوای حقیقت را دارد حذف رسوبات تاریخی از شکل اثر هنری به منزله نادیده انگاشتن لایه های متکثر محتواست و محروم ماندن از پاره هایی که پیکر بندی شناخت را کامل می کنند. اثر معماری در هر حال حیث التفاتی به زمان تولد خود دارد اما التفات به لایه های دیگر زمانی که اثر از سر گذرانیده است امری اساسی است و نمی توان اکنون را به گونه ای انتزاعی به نقطه ای در گذشته منطبق کرد بی آنکه خطی از جنس زمان را در نوردید . زمان ماهیت معماری و انسان راتوامان جهت می بخشد زیرا انسان همه امور را در زمان می شناسد و چیزها را آنگونه که فرا پیش می آید درک می کند و به همین اعتبار است که «هایدگر» می گوید معنای هستی چیزی جز زمان نیست . ۳) همه پدیده های معماری در عین حال پدیده های تاریخی نیز هستند و دریافت محتوای حقیقت آنها به عنوان مفهومی انتزاعی و در سایه تجربه ای ذهنی و بریده از تاریخ نا ممکن است . زیرا آثاری هنری خارج از یک سنت فرهنگی با تاریخی خاص معنا نمی دهند . « گادامر» می گوید هیچ پرسشی به صورت تجریدی قابل پاسخ نیست بلکه مادر مواجهه با متن یا اثری تاریخی نخست آن را ماهیتی امروزین می دهیم و سپس در جریان گفتگو با آن افق معنایی گذشته را به افق خودمان نزدیک می کنیم . این گفتگوی با گذشته به حالیت حال غنا می بخشد، فهم کنونی ما را تعمیق می دهد و آن را از یکسو نگری رهایی می بخشد . در واقع تاکید بر تاریخ بیش از هر چیز به منزله حرمت نهادن به زمان است و زمان با هر رویکردی حال و آینده را نیز در بر می گیرد و تاریخ تنها با توجه به افق آینده است که خواندنی می شود . آنکه فرزند زمان خود نیست و در سر خیال احیای عصر از دست رفته را دارد همانند « دون کیشوت» پیر است که با شمشیر چوبی و سوار بر اسبی لاغر و فرتوت که مهارش در دست دیگری ست حسرت گذشته در گذشته را می خورد و رواج آن را تبلیغ می کند . زمانه طغیانگر است و کسی می تواند خود را در تاخت و تازهای آن حفظ کند که معنا و جهت معیارهای فکری و فرهنگی عصر خود را دریافته باشد . عصر ترجمه « اپوخی » یونانی ست و « اپوخی » به کسی اطلاق می شود که سوار بر اسبی سرکش قاچ زین را محکم گرفته است تا فرو نیفتد . اما هر آن احتمال سقوط می رود و بیم آنکه انسان تازه ای بر اسب بنشیند که فراتر از معیارهای گذشته راه و رسم جهان تازه را می شناسد و می تواند بنای خود را به مقیاس عصر حاضر بسازد