اگر نظريه طرفداران جغرافيا عامل شكل دهنده تمدن ها را در تمام موارد صائب به شمار نياوريم، در مورد يونان مي بايست اين نظريه را صادق بدانيم. ويژگي هاي جغرافيايي سرزميني كه يونانيان در آن ماوا گزيدند در شكل گيري، توسعه و نشر اين تمدن به خارج از يونان بسيار موثر بود.
دياكوف، و، ، ترجمه صادق انصاري و همكاران، نشر انديشه، 1353، جلد دوم = يونان، ص 19)
كوه هاي فراوان با امتداد شمالي جنوبي و ارتفاعي عمدتا بيش از دوهزارمتر يونان را به قسمت هاي مجزا از هم تقسيم كرده است. اين ويژگي طبيعي شرايط مساعدي را براي تشكيل دولت - شهرها كه در تمدن و فرهنگ يوناني سهم بسياري داشتند، مهيا كرده بود. از سوي ديگر هرچند كوه ها مناطق و دولت ها را از يكديگر جدا مي ساخت، دريا، كه تقريبا سراسر كرانه هاي يونان را از هر سو در برگرفته است، ارتباط خارجي يونانيان را سهل و آسان مي نمود و اين دومين تاثير انكارناپذير جغرافياي اين سرزمين در تكوين تمدنش بود.
آب و هواي معتدل و گرم مناطق ساحلي يونان وجود ايوان هاي ستون دار به منظور ايجاد سايه را الزامي مي كرد و اين چنين بود كه معابد يوناني با آن ستون هاي زيبا و باشكوه، يكي از زيباترين جلوه هاي هنر معماري را به بشريت ارزاني داشت.
در يونان، مناطقي كه براي كشاورزي مساعد باشد اندك بود. گرماي شديد تابستان و خشكي رودخانه ها نيز از جمله موانع كشت و زرع در اين سرزمين به شمار مي رفت. از همين رو بود كه با افزايش جمعيت، مهاجرت امري اجتناب ناپذير شد و بدين ترتيب كوچ نشين هاي يوناني در اقصي نقاط كرانه هاي درياي مديترانه متولد شدند و در نشو و نماي فرهنگ يوناني در ساير نقاط اروپا موثر واقع گرديدند.