در اين پژوهش، اثر پليمرهاي طبيعي (كربوكسي متيل سلولوز، كيتوسان و سديم آلژينات) و منعقد كننده هاي شيميايي (آلومينيوم سولفات، آهن (III) سولفات، آهن ((III كلريد و آهك) بر آبگيري لجن حاصل از تصفيه فاضلاب شهري بررسي شده است. بدين منظور از تعيين زمان صاف كردن و اندازه گيري مقدار رطوبت كيك لجن حاصل براي سنجش قابليت آبگيري لجن استفاده شده است. در اين راستا، ابتدا pH بهينه براي آبگيري لجن و سپس غلظت بهينه منعقد كننده براي حداقل زمان صاف كردن معين شده است. براساس نتايج آزمايشها، از ميان منعقد كننده هاي شيميايي آهن (III) سولفات مناسبترين ماده براي آبگيري لجن فعال برگشتي و آهن (III) كلريد بهترين منعقد كننده براي لجن هضم شده هوازي ارزيابي شد. بررسي نتايج نشان مي دهد سرعت آبگيري لجن در مقايسه با نمونه هاي شاهد به ترتيب در حدود 77.5 و 80 درصد افزايش يافته است. از ميان پليمرهاي طبيعي مورد استفاده نيز كيتوسان با حداقل مقدار مصرف در مقايسه با ساير منعقد كننده ها، سرعت آبگيري لجن هضم شده را 61 درصد افزايش مي دهد. در اين حالت مقدار رطوبت لجن در مقايسه با نمونه شاهد 13 درصد كاهش مي يابد.
[Hidden Content]
1