تاريخچه: شنبليله از گياهان بسيار قديمي است كه مصارف طبي داشته است. از كاغذ نوشته هايي كه از قبور كهن مصريها بدست آمده چنين بر مي آيد كه اين گياه در دوران قبل از ميلاد مسيح به عنوان غذا و نيز براي درمان و كاهش تب مصرف مي شده است. كشت اين گياه در قرون هشتم و نهم بعد از ميلاد مسيح معمول و گسترده شده و در اروپاي غربي و مركزي مانند ساير گياهان طبي در صومعه ها از آن استفاده مي شده است. حتي در اولين نسخه هاي خطي قرون وسطي ، شنبليله را به مقدار زياد بر ضد بيماريها سفارش كرده اند. شنبليله را برخي گياه اقبال نام داده اند. اين گياه در دربار فراعنه مصر جايگاه مهمي داشته است. در هند و چين و نزد اعراب دانه هاي اين گياه بسيار با ارزش بوده اند. هيپوكرات ، ديوسكوريد ، پلين و كولومل اين دارو را خوب مي شناختند و نام ديگري به نام سيليكولا به آن داده بودند. بنا به روايت تاريخ انتشار گياهان ، اين گياه از ايران و غرب آسیا برخاسته و به ساير نقاط دنيا برده شده است. در حال حاضر در اغلب كشورهاي اروپايي ، آسيا و آفريقا پرورش داده مي شود و در سراسر منطقه به عنوان يك گياه دارويي مصرف دارد.