جستجو در تالارهای گفتگو

«تکنیک مثبت ‌20تایی»، روشی موثر و کارآمد برای تربیت فرزندان است که روی اجرای مقررات و نظم به شیوه‌ای مثبت متمرکز می‌شود. بکارگیری روش‌های تربیتی مثبت مستلزم تمرکز والدین روی وضع قوانین و مقررات مثبت برای تربیت فرزندان است تا راحت‌تر و با درگیری و چالش کمتری بتوانند با مشکلات روزمره کنار بیایند. کارشناسان تربیتی همواره بر آن هستند تا بدون نیاز به استفاده از روش‌های تنبیهی سخت به والدین در تربیت فرزندان‌شان کمک کنند. آنها همچنین معتقدند تکنیک‌های سخت و جدی تنبیهی به ویژه در بلندمدت در تربیت فرزندان تاثیرگذار نیستند. طرفداران روش تربیتی مثبت براین باورند که با این تکنیک احتمال آنکه کودک از عزت نفس بیشتری برخوردار باشد و رفتار بهتری نشان دهد، خیلی بیشتر می‌شود. سایت هلث لاین در مطلبی تازه به چند تکنیک تربیتی مثبت برای سنین مختلف کودک اشاره کرده که به شرح زیر است: - نوزادان 1- نوزاد خود را در توجه و محبت غرق کنید. 2- با نوزاد خود صحبت کنید. صدای والدین برای نوزاد نه تنها منبعی از آرامش است بلکه به کودک کمک می‌کند تا در آینده بتواند راحت‌تر صداها را تشخیص دهد. 3- به نوزادتان گوش کنید. در صورتی که فرزند چندماهه شما قادر به تلفظ صحیح لغات نیست باز هم به او توجه کرده و با تکرار آنها به فرزند خود بفهمانید که به او گوش می‌دهید. 4- کودک چندماهه شما حتی تا قبل از رسیدن به یک سالگی می‌تواند کارهای خوبی مثل خوردن غذای سالمی که برای او تدارک دیده‌اید، انجام دهد. او را برای انجام این کارهای خوب و هرچند بسیار کوچک تشویق کنید. 5- برای دور کردن فرزند خود از موقعیت‌های خطرناک سعی کنید حواسش را پرت کنید. برخی والدین هنگام نزدیک شدن فرزند خردسالشان به اجسام خطرناک با فریاد زدن، او را از این کار منع می‌کنند در حالی که این رفتار باعث می‌شود عزت نفس کودک تخریب و حتی نسبت به این ممنوعیت کنجکاوتر شود. - کودکان یک تا سه ساله 6- رفتارهای خوب را به فرزندتان نشان دهید. به گفته کارشناسان تربیتی، آموزش رفتاری نسبت به آموزش گفتاری در مدت زمان کمتری تاثیر خود را نشان می‌دهد. پس شما الگوی رفتاری خوبی برای او باشید. 7- روی رفتارهای مطلوبی که مورد نظرتان است بیشتر متمرکز شوید و برای هر رفتار خوبی که از او سر می‌زند، تشویق مناسبی در نظر بگیرید. 8- در مواقع لازم از روش «گوشه‌نشانی» استفاده کنید! جدا کردن کودک به طور موقتی از محیطی که در آن رفتار نامناسبی داشته را «گوشه‌نشانی» می‌گویند. به گفته کارشناسان تربیتی، مدت زمان این روش به ازای هر سال از سن کودک، یک دقیقه است یعنی برای کودکان دو ساله، دو دقیقه گوشه‌نشانی کافی است. همچنین لازم است زمانی که این مدت کوتاه به انجام رسید به فرزندتان چرایی و ضرورت انجام این کار را توضیح دهید. 9- به کودک خود اجازه دهید در برخی کارهای شخصی خود همچون تعویض لباس و مسواک کردن دندان‌ها مشارکت داشته باشد. 10- کودکتان را به انجام فعالیت‌های جدید و به دست آوردن تجربیات نو تشویق کنید. - کودکان سه تا شش ساله 11- فرزندتان را تشویق کنید با دیگران مهربان باشد و با افراد بیشتری آشنا شده و دوستان بیشتری داشته باشد. 12- انجام برخی از امور ساده خانه را به فرزندتان بسپارید. 13- به فرزندتان اجازه دهید در تصمیم‌گیری‌هایی مثل انتخاب لباس و نوع میان وعده خود، نقش داشته باشد. 14- همیشه به فرزندتان توضیح دهید که چرا برای او نظم و مقررات تعیین می‌کنید و چرا از او می‌خواهید که در مواقعی به شیوه‌ای خاص رفتار کند. 15- در حل کردن مشکلاتشان به آنان کمک کنید. - کودکان هفت تا 12 سال 16- به فرزندتان آموزش بدهید تا اهداف در دسترسی را برای خود تعیین کند. 17- تفاوت میان رفتار و امور اشتباه و صحیح را به او توضیح دهید. 18- هنگامی که در کنار فرزندتان نیستید قوانینی را برای او تعیین کنید که انتظار دارید آنها را رعایت کند. با افزایش سن، کودکان تمایل پیدا می‌کنند زمان کمتری را با والدین خود بگذرانند اما به این مفهوم نیست که اجازه دارند هر رفتاری داشته باشند. با این شیوه او می‌آموزد حتی در مواقع عدم حضور شما، رفتارهایش را به شیوه‌ای مثبت کنترل و مدیریت کند. 19- در این مرحله نیز فراموش نکنید رفتارهای صحیح و خوب او را مورد تشویق قرار دهید و هیجان مثبت خود را از کارهای مثبتی که انجام می‌دهد نشان دهید. 20- محبت و مهربانی را از فرزندتان در هر گروه سنی دریغ نکنید.

اگر شما هم با خردسالانی تماس دارید که عموما بین کار یا صحبت بزرگ‌ترها می‌پرند حتما تصدیق می‌کنید که این رفتار آنها بسیار آزار دهنده است و گاهی باعث عصبانیت بیش از اندازه در بزرگ‌ترها می‌شود فرض کنید خانه کاملا آرام است. شما تمام کارهای مربوط به کودک خود را انجام داده‌اید. کودک شما تازه ناهار خورده، حمام کرده و بی هیچ مشکلی مشغول کار خودش است. به نظر می‌رسد این مناسب‌ترین زمان است که گوشی را بردارید و کمی تلفنی صحبت کنید. اما می‌بینید که وسط گفت و گو، کودک به پاهای شما آویزان شده ، پیراهن شما را می‌کشد و نمی‌گذارد حرف بزنید. در مورد این کوچولوها و وقفه‌هایی که ایجاد می‌کنند، چه باید کرد؟ این رفتار بچه‌هایی که عموما مانع انجام کارها می‌شوند یا صحبت بزرگ‌ترها را قطع می‌کنند، واقعا آزار دهنده است و اگر جلوی آن گرفته نشود، با رشد کودک رشد کرده و حادتر می‌شود، اما اگر به فکر چاره باشید راههایی است که بتوانید این عادت را درکودک از بین ببرید. چرا خردسالان حرف دیگران را قطع می‌کنند؟ واقعیت این است که وقتی کودک خردسال، حرف شما یا کارتان را قطع می‌کند هیچ قصد و نیت بدی ندارد بلکه راه بهتری غیر ازاین بلد نیست که به آن شیوه عمل کند. شما با خشم فریاد می‌زنید که " بارها بهش گفتم باید صبر کنه تا نوبتش بشه. چطور نمی‌فهمه؟" در نظر داشته باشید که او واقعا متوجه نیست. مانند بسیاری از مشکلات دیگر که در رفتار خردسالان وجود دارد مثل دروغگویی، قشقرق به پا کردن، قطع کردن کلام و بسیاری کارهای نظیر آن فقط و فقط به ناپختگی کودک مربوط می‌شود. دلایل مختلفی وجود دارد که کودکان به این نوع رفتار عادت می‌کنند 1- کودکان بین 3 تا 5 سال کم کم کشف می‌کنند چیزهایی در زندگی بزرگ‌ترها وجود دارد که در زندگی آنها نیست و بعضا کارهایی می‌کنند که آنها اطلاعاتی در مورد آن ندارند و همین بی اطلاعی زمینه مداخلات وی را فراهم می‌سازد. 2- گاهی اوقات کودک واقعا آنچه را که به او گفته‌اید فراموش می‌کند. حافظه کوتاه مدت در این سنین تازه در حال شکل گیری است. 3- کودکان این سن درک صحیحی از میزان اهمیت امور ندارند.و در نظر آنها کشیدن نقاشی یک گل یا مخفی کردن اسباب بازی‌اش توسط خواهر یا برادر بزرگترش آنقدر اهمیت دارد که به خاطر آن مثلا صحبت تلفنی شما را قطع کنند. 4- گاهی اوقات هم کودک خردسال برای گفتن موضوعی آنقدر هیجان دارد که نمی‌تواند صبر کند. چطور می‌توان مانع این عادت در کودکان شد؟ حال که علت این کار خردسالان را ‌دانستیم، قطعا ‌کمتر اذیت می‌شویم. راههایی وجود دارد که به خردسالان بفهمانیم که ما درک می‌کنیم چیزی که آنها می‌خواهند بگویند، برای ما هم خیلی مهم است اما کارهایی داریم که از اولویت برخوردارند. به وقفه‌ای که کودک ایجاد می‌کند اهمیت ندهید این بی توجهی در ابتدا دشوار است، چون ممکن است باعث شود کودک بیشتر فریاد بکشد و سرو صدا ایجاد کند. اما خیلی سریع یاد می‌گیرد اگر کار یا صحبت کسی را قطع کند، توجهی که در پی آن است، به وی نشان داده نمی‌شود. برای وقفه‌هایی که بچه‌ها ایجاد می‌کنند برنامه ریزی کنید برای مثال اگر صحبت تلفنی شما 10 دقیقه طول می‌کشد برای آن 15 دقیقه زمان در نظر بگیرید و زمان اضافه را به کودک خود اختصاص دهید تا هر کاری که مایل است اعم از بازی، کتابخوانی، ‌نقاشی و... را انجام دهد. سپس یک زمان سنج را تنظیم کنید و برای کودک شرح دهید در این فاصله زمانی، تا زمانی که زمان سنج اعلام می‌کند، نباید مزاحم شما بشود مگر این که کار خیلی ضروری پیش بیاید. برای کودک شرح دهید که چرا نمی‌خواهید کار یا صحبت‌تان قطع شود به او بگویید وقتی که او صحبت یا کار شما را قطع می‌کند، ‌در واقع مانع انجام کاری می‌شود که برای شما مهم است. و هرچه این تداخل‌ها بیشتر شود، انجام کار شما بیشتر طول می‌کشد، بنا بر این مدت زمان بیشتری از او دور هستید و به کارها یا حرف‌های او نمی‌توانید توجه کنید. اجازه ندهید کودک دایم تکرار کند وقتی کودک خردسال کار یا صحبت‌ شما را قطع کرد، بلافاصله صحبت وی را قطع کرده و بگویید که در حال حاضر نمی‌توانید به او کمکی کنید و باید صبر کند تا کار یا صحبت شما تمام شود. همینطور که کودکان رشد می‌کنند و مفهوم رعایت نوبت در انجام امور را بهتر درک می‌کنند، کمتر پیش می‌آید که برای کار یا صحبت شما مزاحمت ایجاد کنند. زمانی که متوجه شدید می‌توانید کارهایتان را بدون قطع کردن‌های کودکتان انجام دهید حتما باید او را تشویق کرده و بگویید که چقدر از اینکه توانستید کارتان را به خوبی انجام دهید سپاسگزار هستید. واپسین کلام این‌که کلید رفتار با کودکی که حرف یا کار دیگران را قطع می‌کند، ‌آرامش است. وقتی کودک بیاموزد که محور عالم نیست و شما هم درک کنید که او از سر عمد و برای ناراحت کردن شما این کار را نمی‌کند، مشکل به مرور و به خودی خود حل می‌شود.