جستجو در تالارهای گفتگو

پاهای بیل اندروز آن‌قدر بلند و چابک است که ادعا می‌کند وقتی تنها 20 سال داشته، تمام کالیفرنیای جنوبی را با پای عریان، اسکی روی آب کرده. بعد از این ماجرا، بیل جاه‌طلب برای مسابقات بین‌المللی و ثبت رکورد جهانی خود را آماده کرده​بود. اما وقتی طناب اسکی روی آب با سرعت 120 کیلومتر در ساعت پاره شد، بیل را با برانکارد به بیمارستان رساندند. همین اتفاق باعث شد او پاهای قوی و سریعش را برای قهرمانی دوی ماراتن به کار بیندازد. حالا بیل اندروز در 59 سالگی آن‌قدر سر حال است که می‌گوید: «من می‌توانم 160 کیلومتر را بدوم، همان مسیر را مجددا برگردم و به محض بازگشت با دوستانم ملاقات کنم و به قرارهای کاری‌ام برسم!» بیل اندروز سرپرست یک تیم تحقیقاتی است. افراد این تیم هم مثل بیل، انرژی غیرقابل تصوری در کار دارند؛ آنها روزی 14 تا 18 ساعت را در آزمایشگاه موسسه تحقیقاتی «سیرا ساینسز» (Sierra Sciences) پنج سال پیاپی صرف تحقیق روی روند پیری سلول‌ها و امکان دخالت برای کندکردن این روند کرده‌اند. با این حجم کاری، پزشک بیل به او گفت که در صورت ادامه این روند، او خیلی زوتر از آنچه تصور می‌کند، مجبور است در تابوت بخوابد! بیل می‌گوید: «من نمی‌خواهم پیر شدن را از بین ببرم؛ درحالی‌که خودم قبلش مرده باشم! این معجزه باید برای من هم اتفاق بیفتد». بعضی‌ها عقیده دارند که بیل اندروز اصلا شبیه آدم‌ها نیست، او یک روبات آهنی است که به‌هیچ‌وجه خستگی سرش نمی‌شود! ادعای توقف زمان و پیر نشدن که بیل در صدد دستیابی به آن است، باعث شده تا بعضی دانشمندان دیگر، بیل را به داشتن توهم خودبزرگ‌بینی و خیالاتی بودن متهم کنند. اما او بر تمام ادعاهایش پافشاری عجیبی دارد. یکی از هم مسلکان بیل یعنی دکتر آبری دی گری از دانشگاه کمبریج، محقق و تئوریسین طول عمری است که به طرز بی‌رحمانه‌ای نظرش درمورد تخیلی بودن ادعاهای بیل اندروز را رسانه‌ای کرد. او تاکید کرد که باید بین علم و داستان علمی- تخیلی فرق قائل شد. اما بیل اندروز یک محقق علمی واقعی و یکی از برجسته‌ترین دانشمندان زیست سلولی مولکولی است. سال 1990 وقتی بیل اندروز رئیس گروه بیوتکنولوژی دانشکده زیست‌شناسی کلورادو بود، سرپرستی یک تیم تحقیقاتی را بر عهده گرفت که مشابه‌اش تنها در دانشگاه ام‌آی‌تی وجود داشت. هدف هر دو تیم دریک رقابت تنگاتنگ، یک چیز بود؛ کشف ژن تلومراز در انسان! تصویر بیل اندرو