جستجو در تالارهای گفتگو

برای علاقه مندان خودروهای اسپورت، شتاب همواره یکی از مهم ترین فاکتورها است اما اگر با شنیدن اعداد ۴ ثانیه ای برای شتاب خودروها به وجد می آیید، باید شما را به اعضا باشگاه دو ثانیه ای ها معرفی کنیم، خودروهایی که صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت را در زمانی کمتر از سه ثانیه طی می کنند. برای ورود به این باشگاه تنها ساختن یک سوپر اسپورت کافی نیست چرا که بسیاری از سوپر اسپورت های مشهور بازار راهی به این باشگاه ندارند. خودروهایی که عضو این باشگاه می شوند باید نهایت دانش مهندسی را در خود جای داده باشند تا بتوانند بر محدودیت ها چیره شوند و شتابی زیر سه ثانیه به دست آورند.در این بخش سه خودروی عضو این باشگاه را رو در روی یکدیگر قرار می دهیم تا نتایج رقابت آنها را مرور کنیم. در ابتدا قرار بود در کنار سه خودروی بوگاتی ویرون SS ، پورشه ۹۱۱ توربوS و نیسان GT R، مدلی از لامبورگینی هم قرار بگیرد. برگزار کنندگان از شرکت لامبورگینی خواستند مورسیه لاگو LP۶۷۰ ۴ SV را که در تست های مستقل شتابی زیر سه ثانیه داشته را به این رقابت اعزام کنند و یا جدیدترین محصول خود، آونتادور را برای آزمایش بفرستند ولی لامبورگینی از این کار امتناع کرد. فراری ایتالیا نیز با توجه به آنکه بهترین زمان صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعتش سه ثانیه بوده است از این آزمون کنار گذاشته شد. لازم به یادآوری است این آزمون در کشور آمریکا انجام گرفته و آریل اتم نتوانست در آن شرکت کند.به این ترتیب این تست با حضور سه خودرو آغاز شد. پیش از بررسی نتایج این تست، مروری بر رقبای حاضر در پیست خواهیم داشت. ● پورشه ۹۱۱ توربو S مدل ۲۰۱۱ قوی ترین پورشه ۹۱۱ که می توان از شرکت پورشه خرید و البته مجوز حرکت در خیابان های شهر را دارد همین خودرو است. شاید ظاهرش با مدل های دیگر ۹۱۱ از جمله کاررا های ۳۵۰ اسب بخاری تفاوت چندانی نداشته باشد اما در موتورش غوغایی بر پا است تا بتواند با قدرت ۵۳۰ اسب بخار عنوان قوی ترین ۹۱۱ استاندارد را به دست آورد. پورشه برای ارتقا مدل های پایه ۹۱۱ در چند سال اخیر بلافاصله پس از عرضه هر نسل، سری توربو را نیز به بازار عرضه می کند. اما اگر مدل های توربو ۹۱۱ با موتور ۵۰۰ اسب بخاری برای عده ای کم است، پورشه باز هم طرحی برای ارتقا دارد که حاصل آن مدل توربو S با ۳۰ اسب بخار قدرت بیش تر است. برای رسیدن به این قدرت، مهندسان پورشه موتور آشنای ۳.۸ لیتری تخت شش سیلندر تمام آلومینیومی آشنای خود را به کارگاه بردند تا موتوری شایسته پسوند S تولید کنند. برای این منظور در درجه اول فشار توربوی هندسه متغیر این خودرو به میزان ۲.۷ PSI افزایش پیدا کرد و به عدد ۱۷.۴ رسید. هوای اضافه ای که از این طریق به موتور تزریق می شود، برای تبدیل شدن به ۳۰ اسب بخار قدرت بیش تر نیاز به سوخت اضافه تر دارد و اینجا است که با برنامه ریزی مجدد مجموعه مدیریت موتور، تغییر در زمان بندی سوپاپ ها و استفاده از ورودی هوای بزرگ تر برای موتور، در نهایت قدرت به ۵۳۰ اسب بخار و گشتاور نیز از ۶۵۰ نیوتون متر در مدل های توربو به رقم بی نظیر ۷۰۰ نیوتون متر رسید. نکته قابل توجه اینکه این گشتاور عظیم از دور موتور ۲۱۰۰ در اختیار راننده است که بهترین رکورد در میان گروه را به دست می آورد و به این ترتیب علاوه بر شتاب گیری اولیه مناسب، شتاب میانی این خودرو نیز رقبا را به زانو در می آورد. کافیست در هر سرعتی راننده پدال گاز را تا انتها بفشارد تا صدای جیغ تایر ها بلند شود. خط قرمز این موتور از ۶۸۰۰ دور آغاز می شود و در ۷۰۰۰ دور، پاشش سوخت متوقف خواهد شد. با حجمی برابر با نیسان، قدرت برابری نیز تولید می کند اما برتری اش در گشتاور بالاتر و البته تولید قدرت و گشتاور در دور موتور پایین تر است هر چند دو برابر نیسان قیمت دارد.برای انتقال این قدرت، پورشه از سیستم چهار چرخ متحرک استفاده کرده است چرا که در غیر این صورت کنترل این خودرو بسیار دشوار می شد و این امر تاثیر منفی بر شتاب گیری آن داشت. این نیرو از طریق گیربکس هفت سرعته دو کلاچه ساخت پورشه به دو دیفرانسیل جلو و عقب می رسد.پورشه هم چنان به سنت نصب موتور در عقب خودرو برای مدل های ۹۱۱ وفادار است. جای دادن موتوری با این حجم در محفظه کوچک موتور این خودرو کاری است که فقط از تکنولوژی آلمانی بر می آید چرا که علاوه بر موتور، گیربکس، سیستم خنک کننده و ... نیز به طور فشرده در بخش عقب قرار گرفته اند و جالب تر آن که هنوز هم در عقب خودرو دو صندلی برای نشستن سرنشینان وجود دارد هر چند خیلی نمی توان بر روی آن ها حساب کرد.وجود موتور در بخش انتهایی خودرو باعث شده ۶۱ درصد از وزن در بخش انتهایی و تنها ۳۹ درصد در محور جلو باشد. البته در زمان شتاب گیری این مسئله می توان یک مزیت باشد چرا که با نیروی بیشتر در محور عقب، به دلیل وزن بیشتر این محور، کم تر شاهد هرز گردی خواهیم بود ولی در پیچ ها، خاموش بودن سیستم کنترل پایداری برای بسیاری از رانندگان می تواند کشنده باشد چرا که فرمان اطلاعات چندانی از مسیر حرکت را به راننده انتقال نمی دهد.در زمان شروع حرکت، سیستم انتقال قدرت ۱۶درصد گشتاور موتور را به محور جلو ارسال می کند و محور عقب بقیه این گشتاور را در اختیار دارد اما در صورتی که سیستم وجود هرزگردی را تشخیص دهد می تواند از طریق دیفرانسیل مرکزی تا ۵۰ درصد از گشتاور را نیز به چرخ های جلو برساند. البته این مطلب بیش از مسابقه شتاب، برای زمان حرکت در پیست مناسب است.قدرت این خودرو از طریق رینگ های ۱۹ اینچی در جلو و عقب به تایرهای بریجستون آن منتقل می شود. در محور عقب عرض تایر ۳۰۵ میلی متر است تا بتواند در مقابل گشتاور موتور مقاومت کند و دیرتر دچار هرزگردی شود. با این وجود در صورت خاموش بودن سیستم کنترل هرزگردی، راننده شاهد دود تایرها خواهد بود در حالی که در مورد نیسان، خودرو با سروصدای کم تری به راه می افتد.پورشه برای متوقف کردن این خودروی ۱۶۳۰ کیلوگرمی از دیسک های ترمز سرامیکی در هر چهار چرخ استفاده کرده است که همگی خنک شونده اند. در محور جلو دیسک ۱۵ اینچی با شش پیستون قرار دارد و در محور عقب لنت ها به وسیله چهار پیستون بر روی دیسک ۱۳.۸ اینچی فشرده می شوند.