جستجو در تالارهای گفتگو

بررسي چگونگي به کارگيري مفاهيم و آداب سنتي – آييني در خلق فضاها و آثار معماران معاصر ژاپن سرزمين ژاپن در طول تاريخ ردپاي حضور اديان و آيين هاي متفاوتي بوده است. آيين کهن، شينتو، بوديسم، آيين کنفسيوس و تائوئيسم اديان اوليه ژاپن بوده که زمان شکل گيري آنها از 6000 سال قبل از ميلاد تا قرن هفتم ميلادي است. متناسب با اين سابقه کهن، ژاپن داراي پيشينه اي غني از معماري سنتي – آييني بوده و مفاهيم و فضاهاي متفاوتي در طول زمان متناسب با اين آيين ها و سنت ها شکل گرفته است. به گونه اي که معماري سنتي – آييني ژاپن داراي اصول تعريف شده اي در طراحي فضاي معماري است. چگونگي ايجاد پيوند با معماري گذشته در سرزمين هايي که داراي سابقه اي کهن از معماري سنتي مي باشند، همواره به عنوان يکي از دغدغه ها و به بياني ديگر چالش هاي معماري معاصر چنين سرزمين هايي مطرح بوده است. در ژاپن نيز به دليل آميختگي اصول و آيين هاي مذهبي با زندگي مردم در طول زمان لزوم توجه به اين پيوند توسط معماران معاصر ژاپن احساس شده است. در اين ميان سه تن از معماران معاصر ژاپن يعني کنزو تانگه، فوميهيکو ماکي و تادائو آندو، که تنها معماران ژاپني برنده جايزه بين المللي پريتزکرز بوده اند، بيش از ديگران در آثارشان به اين امر توجه داشته اند. لذا تحليل اين دست از آثار اين سه معمار مي تواند زمينه چگونگي تبلور مفاهيم و فضاهاي سنتي – آييني در معماري معاصر ژاپن را فراهم آورد. روش تحقيق در اين نوشتار تحليل تطبيقي پروژه هاي خاص اين سه معمار با مفاهيم و اصول فضاسازي معماري اديان و آيين کهن ژاپن مي باشد. نتيجه اين رويکرد تحليلي حکايت از آن دارد که به دليل وجود مفاهيم مشخص غيرکالبدي در معماري کهن ژاپن، معماران معاصر زمينه ارايه اين مفاهيم در کالبدهاي مختلف را دارا بوده اند. همچنين به نظر مي آيد که فوميهيکو ماکي و تادائو آندو بيشتر داراي رويکرد محتواگرا و مفهوم گرا نسبت به معماري گذشته ژاپن بوده و در مقابل کنزو تانگه بيشتر از اين دو معمار داراي رويکرد فرم گرا در ارتباط با معماري کهن ژاپن بوده است. تحليل کرنولوژيک آثار اين معماران نيز نشان مي دهد که با وجود تاثيرپذيري هر سه معمار از لوکوربوزيه، به خوبي توانسته اند پيوند با معماري سنتي – آييني سرزمين خود را حفظ کنند. دانلود