جستجو در تالارهای گفتگو

رنسانس اولیه رنسانس تولد جدید فرهنگی از قرن 14 تا میانه های قرن17 میلادی در اروپا بود. رنسانس اولیه ( به ویژه در ایتالیا) پلی بین دوره هنر قرون وسطی و رنسانس پیشرفته طی قرن 15 میلادی و به معنای تولد دوباره و استفاده مجدد از جذابیت های هنر کلاسیک و ایده های یونان و روم قدیم بود. این ایده ها- برگرفته از باورهای گنجینه های ذهنی و هنری روم و یونان باستان– در کالبد بناها جای گرفت. فرم اولیه و قدیمی زنده شد. هنرها و نقاشی ها رئال شدند. تمام اجزاء معقول و زمینی دوباره مورد استفاده قرار گرفتند باغ های رنسانس اوليه باغ های رنسانس اوليه ، باغهای قرون وسطی را توسعه دادند. وقتی که زمينه برای زندگی در ويلاهای محصور به جای کاخ و قلعه های روی تپه فراهم شد، طراحی باغ های گياه کاری مطرح شد. زنان می توانستند از آنها برای هواخوری در امنيت کامل استفاده کنند. نکات اصلی در باغ های قديمی و باستانی دوباره کشف شد و تجربه های گذشته در طرحهای جديد مورد کاربرد قرارگرفت. استفاده همگانی و عمومی از باغ ها برای بحث و مناظره و تفريح دوباره رونق یافت. شکل و ساختار باغ های مربع و مستطيل شکلی که مثل فرش پهن شده اند ، وحدت، نظم و تقارن آن ها از بالاترين پنجره های خانه قابل رویت است. مثل اينکه در باغهای بهشت قرار گرفته اند.در مقایسه با باغ های شرق اين تفاوت وجود دارد، که در باغ های رنسانس اوليه هيچ ارتباط هندسی ويژه ای بين خانه محصور شده و باغ وجود ندارد. شکل 1: فرم شماتیک باغ های رنسانس اولیه (gardenvisit.com) اما آلبرتی بزرگ، بوروک هارت او را خورشید رنسانسی که طلوع کرد و بر فلورانس وایتالیا درخشید، می داند. او اولین کسی است که تلاش کرد تا به صورت آگاهانه وعمدی، گذشته مجلل مردمش را با عصر تازه شکوفا شده روم، پیوند دهد. کارهای آلبرتی این هدف اورا کاملاً نمایان می کنند. حیاط و حال بزرگ، فضاهای کاملاً فراخ و آزاد، جایی که هنرمند معمار بایستی خطوط اصلی ذهنش را در یک نظم و قاعده سخت وسنگین قدیمی حفظ کند. در توصیف باغ او چنین می خوانیم: "در مسیرهای شیبدار تا خانه، انسان طوری هدایت شده که متوجه تغییر ارتفاع نمی شود. در هر قسمت تنوع دیداری ایجاد می کند تا افراد در منظره حل و با دیدن منظر جذاب به بالا رفتن ترغیب شوند. هر آنچه تماشاگر در اطراف خود می بیند سراسر شادابی و سر زندگی است از هر چه باعث دل گرفتگی و غم شود اجتناب شده و سایه های تاریک فقط در دورنماهای عقب به کار رفته اند. ایوان ها و آلاچیق ها در کناره ها، باغ را از آفتاب گرم تابستان محافظت می کنند"او همچنین فرم استفاده ازگلدان های تزیینی برای گلها و نوشتن نام مالک در روی جعبه ها را در کارش اعمال کرد. نهرهایی از آب باید در امتداد باغ حرکت می کردند. آغاز آنها مخفی و شروع آنها از سرداب با کالبد دست ساز و ملون بوده است. سروها و پیچک های بالارونده از عناصر این باغ ها بوده اند. اما درختان میوه و بلوط به باغ آشزپزخانه ای(در آن سبزیجات و سیفی جات می کارند) موکول می شدند. فرم های دایره و نیم دایره در باغ ها نیز استفاده می شده است. در واقع همه اينها با گياهان و بوته های معطر و سرخدار با شاخه های در هم تنيده تعريف می شدند. علی رغم اين روش مشخص شده در مدل رومی، ويلاهای رنسانسی آلبرتی شخصيت و نمود متفاوتی به خود گرت. هر چند باغ هاي او در مقايسه با خانه هايی که خيلی واضح طراحی شده بودند ابهام داشتند، ولی هر دو آنها طوری در نظر گرفته شده بودند تا کل منسجم بسازند. او در کارهايش تلاش کرده است تا از قيد و بندهای قرون وسطايی رها شود. در توضيح بيشتر باغ های رنسانس اوليه به توصيف باغ «کوواراچی» می پردازيم. آلاچيق و سايبان چهره برجسته اين باغ بوده است، سه عدد از این سایبان ها که در امتداد باغ به طول 114 متر برپا شده اند، سايه مورد نياز برای مسيرهای حرکت را فراهم می کردند. اين سايبان ها شکل خمره ای داشتند و توسط بلوط های هميشه سبز از محیط اطراف جدا می شدند. مسيرهای باز دارای مشبک هايی دردو طرف مسير بودند، که درخت مو از آن بالا رفته بود، و گل های رز سفيد در ميان آن ها ديده می شد. شروع سايبان اصلی از مقابل در ورودی بود، دو مسير پياده رو و جعبه هايی با بست های چوبی برای رشد نهال های جوان در دو سمت آن وجود داشت. در انتهای سايبان بازشوی ديگری وجود داشت، به باغ محصور کوچکی که با چمن پوشيده شده بود، منتهی می شد. در اين قسمت از باغ گلدان های سفالی وجود داشته، گل های بنفشه دمشقی، مرزه، ريحان، وتعداد زيادی بوته های خوش بو در آنها کشت می شده است. در همان مسير سايبان ها راه به صورت خيابانی از درختان مرتفع و انگورهای وحشی به طول 183 متر ادامه می يافت، که صاحب منزل موقع خوردن غذا در اتاق اصلی می توانست اين امتدادهای پياده را ببيند. شکل 2: باغ کواراچی (gardenvisit.com) باغ اصلی اساساً باغستانی بود، با حصار عريض به دور آن که از برگ بو، آلو، سرو کوهی و تعداد مختلفی بوته وشاخه های درهم تنيده، تشکیل یافته بود. در اين قسمت از باغ تعدادی جای نشستن وجود داشته است. در داخل حصار، انواع درختان ميوه که برخی خارجی و کمياب بودند، کاشت می شده است. در ميان آنها انجير مصری را هم قابل رویت بوده است. در داخل حصار و نزديک سايبان بوته های در هم تنيده رز و پيچ امين الدوله به دور ستون پيچيده شده بودند و يک راسته صنوبر و برگ بو و راسته ديگر از پيچ امين دوله فضای باغ را می آراستند. خانه برای پرندگان جزء جدا نشدنی باغ ايتاليايی بوده و هنوز هم بر این منوال است. تپه ها با گياهان هميشه سبز پوشيده و توسط 8 مسيرکه به دور آن پيچيده شده، به بالاترين نقطه تپه، امکان دسترسی فراهم میگشته است(شکل2). منبع