جستجو در تالارهای گفتگو

گرچه می گویند که ما دهه 60 ای ها بدبخت ترین انسانهایی هستیم که در این مملکت به دنیا آمده ایم، درست است که میگویند حضور ما باعث شد هرم جمعیتی ایران یکهویی چاق شود، اما با این حال به همین تعداد زیادمان ، خاطرات زیباتر و جالبناک تری را از هر نسل دیگه ای در این مملکت تجربه کردیم. یکی از پدیده هایی که با نسل ما شروع شد و با نسل ما به اوج رسید، پدیده ی بازیهای کامپیوتری بود. اول از همه آتاری کف همه مان را برید! دستگاهی که با یک گوشتکوب کار میکرد و بازی معروفش و بی قواره اش هواپیما چقدر برایمان هیجان انگیز بود. اینکه تو باشی و یک دستگاه و یک تلویزیون و آنچه را که اراده میکردی را در صفحه ی تلویزیون میدیدی. بعد از آتاری نوبت میکرو بود که نفسمان را ببرد! آنقدر جلوی میکرو قارچ خور (که بعدها فهمیدیم اسمش سوپرماریو است) بازی میکردیم تا آخر با کتک مادر از جایمان کنده می شدیم و به سراغ درسمان می رفتیم! در بحبوحه ی جوگیری های ناشی از بازی با میکرو، دستگاه بازی سگا وارد بازار ایران شد و خواب را از چشمان ما گرفت! بازی های متنوع و کیفیت گرافیکی بالاتر نسبت به دو مورد قبلی و در دسترس بودن بازیهای آن باعث شد تا کم کم سگا حتی تبدیل به یک منبع اشتغال زایی برای مملکت شود و کلوپهای متعددی برای اجاره دادن بازی ها برای کسانی که قدرت خرید آن را نداشتند، شکل بگیرد. از بازی ها نوستالوژیک سگا می توان به فوتبال، شینوبی، کمبات، شورش در شهر لاک، پشتهای نینجا و ... اشاره کرد. در همان هنگامی که ما امتحانات راهنمائیمان را به خاطر اعتیاد به سگا یکی یکی با نمرات داغون رد میکردیم، شایعاتی مبتنی بر آمدن دستگاههایی بین کلوپ ها باب شد که سی دی میخورند و سه بعدی نشان می دهند. وقتی هم که وارد بازار شد، همه گیر شد و کاری کرد که نسل ما کاملا سگا را فراموش کند و نسل جدید بازی های کامپیوتری سه بعدی کنسول پلی استیشن که به خاطر سواد پائین ما و به خاطر اینکه روش آرم سونی هک شده بود، به سونی معروف شدند، جایش را حسابی میان ما باز کند. البته در مدتی که سگا یکه تاز کلوپهای ما بود یک کنسول بازی دیگری به نام نینتتدو مدتی جا باز کرد، اما هیچ گاه نتوانست محبوبیت کنسولهای دیگر را بدست آورد. بدون شک معروفترین بازی های پلی استیشن 1 مجموعه فوتبالهای شرکت کونامی بود که به تناسب سالی که تولید میشدند در ایران نامگذاری می شدند مانند: فوتبال 98 فوتبال 99 یا فیفا 2000. در کنار فوتبال بازی هایی مثل کراش و تیکن هم توانستند مشتری های خاص خود را پیدا کنند. تقریبا بعد از پلی استیشن 1 دیگر ما داشتیم وارد دوره ی جوانیمان میشدیم، و هنگامی که پلی استیشن 2 و xBox آمد حسرت این را خوردیم که چرا هنوز کودک و نوجوان نیستیم تا بتوانیم با خیال راحت و بدون نگاه سنگین بزرگترها، آنها را نیز امتحان کنیم. نوشته : جیمی نیوترون شما چه خاطرات نوستالوژیکی از بازی های کامپیوتری دارید؟