جستجو در تالارهای گفتگو

ایمنی در انواع نردبان ها نردبان ها رایج ترین انواع وسایل دسترسی به ارتفاع در صنعت ساخت وساز می باشند. بنابراین ما در هر هفته با هزاران ساعت كاری مواجهه با خطرات نردبان سر و كار داریم.آمار مرگ و میر بالا، شمار زیادی از جراحات و هزینه های مربوطه و سایر مشكلات ایجاد شده در این خصوص، باعث می شود تا افزایش آموزش كارگران و نظارت بهتر در استفاده از نردبان قابل توجیه باشد. آموزش كارگران به تنهایی نمی تواند موجب بهبود و پیشرفت شرایط گردد. كاهش چشمگیر در حوادث نردبان نیازمند تقویت نظارت بر آموزش و همچنین كنترل محیط كار با نردبان می باشد. استانداردها و مواد: استانداردcsa-z11 وی‍ژگی های لازم را برای تولید نردبان های قابل حمل ارائه می دهد. وزارت كار آنتاریو استانداردهایی را برای نردبان های چوبی ساختمان سازی ارائه نموده است، در حالی كه سازمان استاندارد جهانی ( ISO) استاندارد ISO-2860 را منتشر نموده كه مربوط به قرارگیری نردبان ها در محیطی است كه ماشین آلات در حال حركت می باشند. رایج ترین مواد برای ساخت نردبان آلومینیم، چوب، آهن و پلاستیك فشرده می باشد. نردبان های چوبی نسبت به سایر نردبانها سریعتر خراب شده و كیفیت شان را از دست میدهند. نردبان های چوبی نبایستی در شرایط نامساعد قرار گیرند. زیرا ممكن است رطوبت در آن نفوذ كرده و باعث تسریع پوسیدگی گردد. برای این منظور بهتر است آنها بوسیله روغن جلا پوشانده شوند. نردبان های چوبی بایستی به منظور كشف شكستگی ها، ترك خوردگی ها، لق شدن پله ها و شل شدن اتصالات فلزی بصورت دوره ای بازبینی شوند. اگر چه نردبان های آلومینیمی طرفدار بیشتری داشته و بطور گسترده تری نسبت به نردبان های چوبی استفاده می شوند ولی آنها بیشتر مستعد آسیب پذیری هستند. آنها الكتریسیته را به خوبی منتقل می كنند. بنابراین در جاهایی كه تماس الكتریكی ممكن است اتفاق بیافتد نبایستی استفاده شود. این نردبان ها بایستی به منظور كشف فرورفتگی ها، خمیدگی و شل شدن پله ها بطور مرتب بازبینی شوند. اگر خمیدگی و فرو رفتگی مشاهده شد بایستی توسط شخص ماهر تعمیر شود و در صورت غیر قابل تعمیر بودن بایستی نردبان معدوم شود. نردبان هایی كه دارای نرده های كناری پلاستیكی ( پلاستیك فشرده) هستند رایج بوده و معمولا با پله های آلومینیمی استفاده می شوند. آنها الكتریسیته را منتقل نمی كنند و در برابر زنگ زدگی و خوردگی مقاوم هستند. وزن كم و تنوع رنگ دارند. ولی گران بوده و به گرما حساس هستند و نبایستی با دمای بالای 3/93 درجه تماس داشته باشند . نردبان های آهنی بدلیل وزن زیادشان، معمولا بعنوان نردبانهای قابل حمل استفاده نمی شوند و اغلب برای سازه های دایم بصورت ثابت نسب می شوند. انواع نردبان: نردبان های قابل حمل: همه نردبانهای پرتابل بایستی دارای پایه های غیر لغزنده بوده و یا طوری قرار گیرند كه پایه هایشان لیز نخورد. نردبانهای پرتابل در 3 درجه موجود می باشند: درجه 1 برای كارهای سنگین- درجه 2 برای كارهای متوسط – درجه 3 برای كارهای سبك به منظور انجام كارهای ساخت و ساز، بسیار تاكید شده است كه فقط نردبان های دارای برچسب استاندارد CSA انتخاب و استفاده شود. آنها ممكنه تا حدودی گران تر باشند ولی این اطمینان را به شخص می دهد كه نردبان با كیفیت بالا و زیر نظر كارشناس تولید شده است. برای كارهای ساختمانی، نردبان درجه 1( مخصوص كارهای سنگین ) توصیه می شود. نردبان های درجه 2 برای كارهایی كه بدان منظور تولید شده اند بایستی در نظر گرفته شوند و نه برای كارهای سخت تر. علاوه بر استانداردهای ذكر شده توجه به قفل نردبان ها در حالت باز و در حین استفاده بسیار مهم می باشد. نردبانهای ثابت: نردبان های آهنی برای سازه هایی مثل دودكش ها و سیلوها بطور ثابت نسب می شوند. ولی توسط كارگران در حین ساختمان سازی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در صورت استفاده از نردبان های ثابت عمودی در حالی كه خطر سقوط در ارتفاع بیش از 3 متر وجود دارد، استفاده از كمربند ایمنی و طناب نجات و وسایل قفل كننده توسط كارگران الزامی می باشد. این نردبان ها بایستی دارای حفاظ قفسه ای بوده كه از ارتفاع حداكثر 2/2 متر از پایه نردبان شروع می شود و تا ارتفاع 9/0 متر بالاتر از محل كار ادامه می یابد. برای مسافت های بیش از 9 متر بایستی سكوی استراحت در نظر گرفته شود. نردبان های ویژه: این نردبان ها بایستی طبق دستورالعمل تولید كننده و فقط برای كاربردهای خاص استفاده شود. نردبان های چوبی برای كارهای ساختمان سازی: برای ساخت این نردبان ها چوب بایستی صاف بوده و فاقد گره، لبه تیز، تراشه و شكستگی باشد. این نردبان ها بایستی در جاپای سفت و محكم قرار داده شده و بصورت مطمئنی بسته شوند. یك نردبان چوبی نبایستی تحت فشار باشد و با مواد تیره و كدر پوشیده نشود. یك نردبان چوبی نبایستی بیش از 9 متر باشد. نردبان های چوبی نیز سنگین بوده و در مواقعی كه قابل حمل بودن نردبان اهمیت دارد ، توصیه نمی شود. آنها بسرعت كیفیت شان را از دست می دهند و هر روز بایستی بازبینی شوند و در صورت معیوب بودن، تعمیر و یا از سیستم خارج شوند. نظارت و استفاده از نردبان ها: كار ناظر: حوادث نردبان می تواند بصورت چشم گیری كاهش یابد بوسیله كنترل محیط های كاری و بهبود مدیریت كه این مسئله محتاج این است كه پرسنل ناظر: به كارگران نحوه حفاظت و استفاده صحیح از نردبان ها را آموزش دهند. وسایل صعود برای یك كار خاص در ارتفاع را ارزیابی كنند. بهترین وسیله را برای دستیابی به محل كار در ارتفاع را انتخاب نمایند. نردبان های پرتابل ذاتاً خطرناك بوده و فقط بایستی در جاهایی كه استفاده از پلكان، داربست، بالابرها یا شیبراهه ها عملی نیست استفاده شوند. نردبان ها نبایستی توسط كارگران زیادی مورد استفاده قرار گیرد. توجه عمیق به كارایی نردبان معمولا مشخص می كند كه در جایی كه تعداد زیادی كارگر بطور متعدد از نردبان استفاده می كنند استفاده از پلكان ها یا حتی بالابرها مناسب تر می باشد. در تعیین بهترین نوع وسایل برای دستیابی به ارتفاع كار، مقدار مواد حمل شده، زمانی كه كارگر بر روی وسیله صرف می كند، شرایط آب و هوا و شرایط سطح كار در ارتفاع بایستی از سوی مدیریت مورد توجه قرار گیرد. در مواردی كه استفاده از سایر وسایل مثل داربست و بالابر عملی و ایمن تر می باشد، نبایستی از نردبان استفاده كرد. اگر گزینه دیگری وجود ندارد ، ناظر بایستی مناسب بودن نردبان و شرایط استفاده از آن را تایید نماید و همچنین مطمئن شود كه پرسنل آموزش لازم را برای استفاده صحیح از نردبان ها دیده اند. استفاده صحیح از نردبان ها : بیش از %80 حوادث نردبان مربوط به استفاده نادرست تجهیزات می باشد. ناظران بایستی نحوه كاربرد تجهیزات را كنترل نمایند. البته پرسنلی كه از این تجهیزات استفاده می كنند نیز باید باید آموزش لازم را فرا گیرند كه آموزش بایستی شامل موارد زیر باشد : چك كردن نردبان برای كشف نواقص در شروع شیفت كاری، بعد از استفاده توسط پرسنل دیگرو بعد از بعد از یك مدت طولانی كه استفاده نشده باشند. نواحی اطراف پایه نردبان و قسمت فوقانی نردبان بایستی تمییز و عاری از آشغال، مواد و سایر موانع باشد. پایه نردبان باید در محیطی امن قرار گیرد و نردبان باید دارای پایه های غیر لغزنده باشد و یا اینكه یك تسمه فلزی یا چوبی را در زیر پایه به زمین میخكوب كنید. نردبان بایستی در یك سطح سفت و ثابت قرار گیرد. اگر سطح مربوطه نرم، سست و غیر هموار است بایستی یك زیر ساز چوبی برای استفاده از نردبان در نظر گرفته شود. قسمت فوقانی نردبان باید بسته شود . اگر این كار ممكن نیست از نردبان های دیگر استفاده شود و یا اینكه یك كارگر دیگر نردبان را از پایین بصورت محكم نگه دارد. قسمت فوقانی پایه نردبان بایستی حداقل 914 میلیمتر بالاتر از سطح مورد نظر امتداد یابد. این كار به این علت است كه كارگر در حین پیاده شدن یا سوار شدن به نردبان بتواند به راحتی نردبان را نگه دارد. زاویه قرارگیری نردبان ها بایستی طوری باشد كه فاصله افقی بین پایه نردبان تا محلی كه نردبان به آن تكیه داده است كمتر از یك چهارم ( % 25) یا بیشتر از یك سوم ( % 33 ) فاصله عمودی بین این نقاط نباشد. قبل از قرارگیری نردبان ها، محیط بایستی از لحاظ عدم وجود خطوط برق هوایی بررسی شود. نردبان های فلزی نبایستی در نزدیكی خطوط برق مورد استفاده قرار گیرند. فقط پرسنل برقكار مجاز هستند تا با نردبان های غیر رسانا (غیر فلزی) در نزدیكی خطوط برق كار كنند. نردبان های پرتابل نبایستی بصورت افقی بعنوان داربست، محل عبور یا كارهای دیگر كه بدان منظور طراحی نشده اند، مورد استفاده قرار گیرند. هنگامی كه كار باید بصورت ایستاده بر روی نردبان انجام شود، طول نردبان باید به اندازه ای باشد كه كارگر بر روی ارتفاعی به اندازه یك پله یا بیشتر از بالای نردبان بایستد. نردبانهای كوتاه نبایستی هرگز برای ساختن نردبان های بلند به یكدیگر بسته شوند. در این صورت پایه های كنار نمی توانند فشار اضافی را تحمل كنند. نردبان ها نبایستی بعنوان شمعك (پشت بند)، یا وسیله ای كه چیزی را بر روی آن سر دهند و یا بعنوان مهار استفاده شوند. نردبان ها نباید در راهروی عبوری، درگاه، راه ورودی و یا سایر موقعیت های مشابه كه امكان ضربه خوردن و جابجایی ناخواسته وجود دارد قرار گیرند. در حین استفاده فقط یك شخص مجاز به ایستادن بر روی نردبان می باشد و در مورد نردبان های 2 طرفه بیش از 2 نفر مجاز به این كار نمی باشند و آن هم بصورتی كه هر كدام در یك سمت جداگانه باشند. نردبان ها نبایستی بر روی یا در كنار سطوح قابل حركت یا قابل انعطاف قرار داده شوند. همواره در حین بالا و پایین رفتن از نردبان رو به نردبان بایستید. در حین بالا وپایین رفتن از نردبان بایستی 3 قسمت از بدن با نردبان در تماس باشد. كه این سه قسمت شامل 2 دست و 1 پا ویا 2 پا و 1 دست می باشد. این نكته بویژه در هنگام سوار شدن یا پیاده شدن از نردبان در ارتفاع بسیار حائز اهمیت می باشد. در هنگام كار با نردبان مركز ثقل بدن باید در بین پایه های كناری باشد. مركز ثقل یك شخص تقریباً در مركز بدن و در ارتفاع كمربند می باشد. هنگامی كه شما دستتان را به سمتی دراز می كنید بویژه اگر چیزی در دستتان باشد، مركز ثقل بدن شما تغییر كرده و موقعیت شما و ثبات نردبان در شرایط خطرناكی قرار می گیرد. تا حد ممكن از بالا و پایین رفتن از نردبان وقتی چیزی در دستتان است، خودداری كنید. ابزار و وسایل می توانند در یك جعبه و بوسیله یك طناب بالا و پایین برده شوند. كارگران باید آموزش ببینند در خصوص اینكه پوتین هایشان را از آلوده شدن به گل، برف، گریس و سایر مواد لغزنده حفظ كنند، اگر آنها از نردبان استفاده می كنند. نردبان بایستی حداقل با یك دست نگه داشته شود. اگر این عمل بخاطر ماهیت كار امكان پذیر نیست بخصوص اگر كار در ارتفاع بیش از 3 متر انجام می شود، بستن كمربند ایمنی و طناب محافظتی قبل از شروع كار الزامی می باشد. هرگز طوری قرار نگیرید كه یك پایتان بر روی نردبان و پای دیگرتان بر روی اشیای دیگر باشد. اشخاصی كه بطور مكرر از نردبان استفاده می كنند، بایستی كفش ایمنی با كف و پاشنه غیر لغزنده بپوشند. هرگز نردبان ها را در روی جعبه ، چهار چرخ، میز و سایر سطوح غیر ثابت مستقر نكنید. تكیه گاه نردبان نبایستی پله های آن باشد و باید حتماً بر روی پایه های كناری تكیه كنند. هنگام بلند كردن نردبان های سنگین و بدقواره، حداقل 2 نفر ویا بیشتر باید با هم همكاری كنند. بازرسی و حفاظت از نردبان بازرسی قانونمند و نگهداری از نردبان ها باعث افزایش عمر مفید نردبان ها و كاهش تعداد حوادث آنها می شود. نردبان های معیوب برای سرویس شدن بایستی اقدام شوند و هركدام برای تعمیر یا اوراق شدن برچسب مربوطه را دارا باشند. هرگاه برچسب زده شد، نردبان تا زمانیكه تعمیر شود نبایستی استفاده گردد. برچسب باید توسط شخصی كه نردبان را از رده خارج نموده و برچسب زده است برداشته شود. برچسب باید با حروف درشت و خوانا و با كلمات زیر چاپ شود. (خطر – غیر قابل استفاده) ثبات و محكمی نردبان ها، اتصالات بین قسمتهای ثابت و فلزآلات مربوط به این اتصالات باید مورد بررسی قرار گیرد. فرسودگی و زنگ زدگی و خوردگی اتصالات و قسمت های فلزی باید بازرسی شود. عملكرد پایه های غیر لغزنده و پایه های كار گذاشته شده باید بررسی شود. سایر مواردی كه باید بررسی شوند عبارتند از : فرورفتگی و خم شدگی نردبان های آلومینیمی، جایگزینی پله های معیوب با لوله و سایر مواد نا مناسب، ترك خوردگی، شكستگی و پوسیدگی نردبان های چوبی آلوده بودن پایه ها به گریس، روغن و سایر مواد لغزنده، مرطوب بودن محیط انبار و غیره تقریبا %50 حوادث هنگامی رخ می دهد كه كار با نردبان شروع شده است . بین % 40 – 30 حوادث مربوط به جاپاهای نا مناسب می باشد. بسیاری از حوادث مربوط به شرایط جوی نا مناسب می باشد بویژه در خصوص كسانی كه در فضای آزاد كار می كنند مثل كارگران، بناها، طاقزن ها و نجارها. تعداد شگفت آوری از حوادث هنگامی اتفاق می افتند كه كارگران بر روی اولین پله قدم می گذارند. با اینكه ارتفاع كم است ولی باعث جراحاتی مثل رگ به رگ شدن، كشیدگی، شكستگی و كوفتگی می شوند. و در نهایت بسیاری از حوادث در نتیجه استفاده از نردبان های نا ایمن و غیر استاندارد ایجاد می شوند.