جستجو در تالارهای گفتگو

پیری، نتیجۀ تجمع پیشروندۀ تغییرات مختلف در بدن می باشد که با گذشت زمان، با کاهش تدریجی کارایی بسیاری از اعمال فیزیولوژیک نرمال و ظرفیت حفظ هموستاز، همراه بوده و باعث افزایش احتمال بیماری و مرگ افراد می گردد. محققان، برای درک فرایندهای پیری، افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی، آزمایشات مختلف بویژه بر روی مدل های حیوانی انجام داده و بر اساس آنها، بیش از 300 تئوری مرتبط با پیری را مطرح نموده اند که تا حدی با هم همپوشانی دارند. در این مقاله، سعی شده است که به بعضی از مهمترین این تئوری های ارائه شده و با تمرکز بیشتر بر تئوری اپی ژنتیک پیری پرداخته شود. دو تا از شاخص ترین تئوری های بیوشیمیایی پیری، تئوری های رادیکال آزاد و میتوکندری هستند. با توجه به اینکه پیری نرمال، نتیجۀ تعادل بین آسیب و ترمیم است، در این تئوری ها، شناخت استرس اکسیداتیو مرتبط با آسیب حاصل از گونه های فعال اکسیژن (ROS)، مسیر سیگنالینگ پاسخ استرس و آنزیم های آنتی اکسیدانتی، حائز اهمیت میتوتیک پیری هم که بوسیلۀ تلومرها، عناصر ژنتیکی ضروری پایدارکنندۀ انتهای کروموزومی، راهنمایی می شود، قابل توجه می باشد. طول تلومرها که بعد از هر تقسیم سلولی کوتاه می شود، می تواند توسط موادغذایی مختلف و شرایط اپی ژنتیک تلومری تنظیم شود. علاوه بر این، روند پیری، نه فقط بوسیلۀ ژن ها و موتاسیون، بلکه همچنین بواسطۀ تأثیرات محیطی و اپی ژنتیکی بخصوص در نیمۀ دوم زندگی، تحت تأثیر قرار می گیرد. تغییرات اپی ژنتیکی، شامل تغییرات در بیان ژن بدون تغییر در ترادف DNA می باشند. اهمیت عملکردی و بیولوژیکی تغییرات اپی ژنتیکی در طی فرایند پیری، با فقدان گلوبال متیلاسیون DNA، تغییرات هیستونی و هیپرمتیلاسیون پروموتور ژن ها، همراه می باشد. جهت دستیابی به رویای بشر به زندگی طولانی تر و سالم تر، دستکاری رژیم غذایی با استفاده از مکمل ها و آنتی اکسیدانت ها، درک نقش کلیدی محدودیت کالری در افزایش طول عمر بواسطۀ فعالیت پروتئین Sirtuin، تمرینات ورزشی و شناخت عوامل محیطی تاًثیر گذار بر تغییرات اپ یژنتیکی در فرایند پیری، از ضروری ترین موضوعات تحقیقاتی در قرن 21 ، می باشد. کلید واژه: پیری، رادیکال آزاد، استرس اکسیداتیو، تلومر، اپی ژنتیک نویسندگان: نغمه ژاله جو، مجتبی پنجه پور دانلود مقاله

محققان برای نخستین بار حرکات یک ماده سرطان زای شناخته شده موجود در گوشت پخته را در تاثیرات پیچیده بیولوژیکی ای که بر روی میکرو آر.ان.آ (micoRNA) و سلول های بنیادی سرطان دارد، زیر نظر گرفتند.microRNA مولکول هایی در بدن هستند که نحوه بیان بسیاری از ژن ها را تنظیم و تعیین می کنند.یافته های به دست آمده، از آگاهی رو به رشد بشر درباره نقش دانش اپی ژنتیک در شناخت و درمان سرطان حکایت دارند. اپی ژنتیک (Epigenetic) دانشی است که به کشف علل موثر بر سیستم وراثتی در فرآیند بروز بیماری ها و اختلالات پیچیده می پردازد.علاوه بر این، هر چند اطلاعات توالی دی ان ای (DNA) تغییر نمی کند، اما یافته های اخیر به ما کمک می کنند تا روش هایی را بیشتر بشناسیم که به ما می گویند کدام بیان ژنی یا رفتار سلولی قابل تغییر است. محققان دریافته اند که مصرف اسفناج می تواند تا حدودی اثرات مخرب عوامل سرطان زا را جبران کند. در مطالعاتی که روی حیوانات آزمایشگاهی صورت گرفت، مصرف این ماده غذایی بروز تومور روده بزرگ را از ۵۸ درصد به ۳۲ درصد (به عبارتی تقریبا به نصف) کاهش داد. سرطان ها در پی وقوع تغییراتی در توالی زنجیره DNA یا جهش های ژنتیکی ای به وجود می آیند که باعث غیر قابل کنترل شدن فرآیند رشد سلول می شوند. این روزها جامعه علم به نقش اپی ژنتیک در شناخت و درمان انواع سرطان توجه خاصی نشان می دهد.به باور اپی ژنتیکی، در روبرویی با بیماری هایی مانند سرطان، بیماری های قلبی – عروقی، دیابت و اختلالات عصبی، عواملی از قبیل رژیم غذایی، سموم محیطی و سبک زندگی بر نحوه بیان ژن ها بسیار تعیین کننده و تاثیر گذار خواهند بود.