جستجو در تالارهای گفتگو

معمار: امیر آرمانی اصل، خشایار محمدی موقعیت: لندن، انگلستان تاریخ: 1394 مساحت: 80 مترمربع وضعیت: طرح پیشنهادی مسابقه / طرح برگزیده کارفرما: ArchTriumph همکار طراحی: رضا پولادوند منبع نوشتار:iranian-architect.ir در مسیر دست‌یابی به ایده‌های شکل‌گیری این پروژه، به نمود خود کلمه انرژی در طراحی فکر کردیم و در نتیجه، انرژی را به زبان انتزاعی و در مرحله بعد، با در نظر گرفتن زمینه سایت و دریافت رفتار انسان‌ها در سایت پروژه (غرب لندن) پیش بردیم. نمودهای محیطی جذابی در این منطقه وجود داشت؛ از آنجا که این پاویون در بین یک موزه دوران کودکی و کلیسا قرار داشت و سایت پروژه پر از انرژی‌های مختلف بود و نیز از آنجا که پروژه قرار بود در ماه تابستان، در محل مشخص‌شده ساخته شود، با توجه به نوع استفاده‌ای که قرار بود عموم مردم در محدوده پاویون داشته باشند، از جمله برگزاری فستیوال‌های تابستانی برای کودکان، مسیر فکری ما به سمت موضوع تعامل رفت. تعامل واژه‌ای مهم در طراحی این پاویون است، زیرا زمانی این پاویون، پاویون انرژی نامیده می‌شود که سایت پروژه / انسان / پاویون در کنار هم، به خوانایی این فضا کمک کنند و یک تجربه فضایی منحصربه‌فرد را ارائه دهند. ایده پاویون به خاطر داشتن خوانش فضایی بالا، از یک مکعب ساده شروع شد و ما با در نظر گرفتن یک نظم سازماندهی‌شده، به یک ساختار زمانمند رسیدیم، به این صورت که با توجه به اینکه نقاط شاخصی در سایت، از نظر دیده‌شدن پروژه برای ما مهم بود، به یک کیفیت فضایی متفاوت و شاخصه آن فکر کردیم تا افرادی که در بیرون قرار دارند و افرادی که در داخل پاویون قرار می‌گیرند، به این کیفیت فضایی دسترسی داشته باشند. پاویون انرژی دارای سه کیفیت فضایی مختلف هست: یکی، فضایی که در اطراف پاویون در سایت وجود دارد که فضای عمومی معرفی شده و دومین فضا، مابین هر جزء تشکیل‌دهنده پاویون هست که فضای نیمه‌خصوصی معرفی شده است و سومین کیفیت فضایی که افراد می‌توانند در آن یک تجربه منحصربه‌فرد داشته باشند، فضای داخلی هر جزء است که فضای خصوصی است. شاخصه اصلی در طراحی هندسه‌ پاویون، توجه به انرژی و رفتار انسان‌ها بود، به این صورت که برای واردشدن به این پاویون، باید با کمک دست، به پنل‌ها فشار وارد کرد و با طراحی که در سیستم حرکت این پاویون انجام شده، با سیستم توئیست شکل با زاویه چرخش 30 درجه، می‌توان وارد پاویون شد. چالش اساسی برای عملی‌شدن این ایده، سبک‌کردن پنل‌های تشکیل‌دهنده آن بود و برای این موضوع، ما با استفاده از یک فریم سبک‌وزن از چوب و پارچه، یک ایده را از بادبادک گرفتیم و از آنجا که این پاویون قرار بود در طی 3 ماه به روی عموم باز و قابل حمل باشد و با توجه به هزینه اجرایی کمی که از سوی کارفرما تعیین شده بود، با این ایده توانستیم در مدل فیزیکی که در مقیاس کوچک‌شده ساختیم، با این مسائل در ساخت کنار بیاییم و این پاویون را اجرایی کنیم. برای بیشترکردن جذابیت این پروژه، ما به دو موضوع مهم، یعنی شفافیت و نیمه‌شفافیت فکر کردیم که برای پاسخ به این موضوع، به پر و خالی کردن بین صفحات تشکیل‌‌دهنده هر جزء اشاره کردیم که همین موضوع، با شناخت یک نکته دیگر، یعنی فضای باز و بسته انجام شد، به این صورت که با چرخش صفحات، فضاهای مفیدی با ویژگی سایه‌اندازی و برای استراحت در خارج پاویون ایجاد می‌شود.