آنچه اقوام آريائي را در هزارة دوم پ م ازتمامِ اقوام جهانِ باستان متمايز ميسازد آن استكه اينها برخلاف ديگر اقوام جهان هيچگونه عقايد بت پرستانه نداشتند بلكه خدايانشان عموماذاتهائي بودند كه ما آنها را »مظاهر طبيعت « مي ناميم . مهمترين خدايان آريائي خورشيد و ماه وسيارات و آذرخش و طوفان بودند و عموما با القاب ديو ا و اسور ا مورد ستايش قرار م يگرفتند .
وارونا(اورانوس = فلك) ميترا (فروغ خورشيد )،اناهيتا (ناهيد/ زهره)،ورهرا ن (بهرام / مريخ)
خشاتريا (تير/ عطارد )،ايندِرا (نيروي آذرخش )،وايو(نيروي طوفان )،آتور(آذر / نور و حرارت)،آگني(آتش سوزنده ) معروفترين خدايان اقوام آريائي بودند . هركدام از اين خدايانبنا بر تأثيري كه برزندگي انسانها داشتند به شكلي مورد پرستش واقع ميشدند . همة خدايان اقوامآريائي ذاتهائي آسماني تلقي ميشدند كه در پديده هاي طبيعي تجلي يافته بودند تا دنيا را به نيرويخويش اداره كنند، و عقيده برآن بود كه همه ازلي اند.