جستجو در تالارهای گفتگو

کارگردان ایرانی ریاست داوران بخش مسابقه «طلای هند» پانزدهمین دوره جشنواره فیلم بمبئی را به عهده دارد. برگزارکنندگان جشنواره فیلم بمبئی اسامی داوران بخش مسابقه بین‌الملل و بخش مسابقه «طلای هند» را اعلام کردند. بروس برسفورد کارگردان فیلم برنده اسکار «رانندگی برای خانم دیزی» رئیس داوران بخش مسابقه بین الملل این دوره جشنواره بمبئی است که 17 تا 24 اکتبر (25 مهر تا 2 آبان) برگزار می‌شود. ناتالی بای بازیگر فرانسوی، ماساتو هارادا بازیگر و کارگردان ژاپنی و کونکانا سن شرما بازیگر هندی همکاران برسفورد در این بخش هستند. اصغر فرهادی کارگردان فیلم‌های «درباره الی» و «جدایی نادر از سیمین» هم رئیس داوران بخش مسابقه «طلای هند» است که به فیلم‌های بلند داستانی سینمای هند اختصاص دارد. جیل بیلکاک تدوینگر استرالیایی، واریس حسین بازیگر و کارگردان هندی، صدیق برمک کارگردان افغانی و راجر گارسیا منتقد فیلم و مدیر جشنواره بین‌المللی فیلم هنگ کنگ دیگر داوران این بخش هستند. فرهادی با فیلم «جدایی نادر از سیمین» برنده جایزه خرس طلای جشنواره برلین و جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان شد. «گذشته» تازه‌ترین ساخته او اولین بار در دنیا ماه مه در بخش مسابقه اصلی جشنواره کن نمایش داده شد. جشنواره فیلم بمبئی را آکادمی فیلم بمبئی (MAMI) برگزار می‌کند که سال 1997 تاسیس شد. شیام بنگال کارگردان تحسین‌شده رئیس این آکادمی است. ------------ منبع: خبرآنلاین

اصغر فرهادی جایزه کمیسیون فرهنگی اتحادیه اروپا را دریافت کرد اصغر فرهادی چند ساعت پیش همراه مدیر کمپانی ممنتو الکساندر ماله گی جایزه کمیسیون فرهنگی اتحادیه اروپا را در حاشیه برگزاری جشنواره کن دریافت کرد و رسما اعلام کرد که امسال فیلمبرداری فیلمش را با حضور ماریون کوتیار و طاهر رحیم در فرانسه آغاز می کند. این فیلم هنوز عنوانی ندارد. تصاویر اصغر فرهادی هنگام گرفتن جایزه کمیسیون فرهنگی اتحادیه اروپا را در ادامه میتوانید مشاهده کنید :

«جدايی نادر از سیمین» حاصل كار بهترين خانواده‌های سينمايی ايران پشت پرده زندگی چهره‌های فيلم اسكاری ايران پيمان معادی: پدری كه صبح‌ها بچه‌هايش را ‌به مدرسه می‌برد او امروز «نادر» سينماي ايران است كه به واسطه بازي در مهم‌ترين فيلم تاريخ سينماي ايران، به شهرتي جهاني رسيده است. او بازيگر اصلي فيلم اصغر فرهادي است كه داستان، حول محور جدايي از همسرش «سيمين» مي‌شود و اختلاف اصلي‌شان بر سر «ترمه» تك دخترشان است اما آنچه در فيلم از «نادر» مي‌بينيم، يك نمايش صرف است اما «پيمان معادي» در زندگي شخصي‌اش همسر «فرانك قوانلو» است و اين زوج صاحب 2 دختر زيبا هستند كه بعضي روزها پدرشان را مجبور مي‌كنند صبح‌ها براي بردن‌شان به مدرسه زودتر از خواب بيدار شود. شايد بد نباشد بدانيد درآمد «پيمان معادي» به هيچ وجه وابسته به دنياي سينما و فيلمنامه‌نويسي نيست، زيرا او يك گالري ساعت بسيار زيبا در يكي از خيابان‌هاي خوب تهران دارد و از آن‌جا روزگار مي‌گذراند. ‌ليلا حاتمی و علی مصفا: زوج عاشق آنچه درباره زندگي خصوصي و مشترك ليلا حاتمي با علي مصفا بازيگر و كارگردان مطرح سينماي ايران بايد گفت اين است كه نوع آشنايي و ازدوا‌ج‌شان بسيار خاص و البته جالب است. قضيه اين بوده كه «داريوش مهرجويي» براي ساخت فيلم «ليلاَ» از اين 2 ‌دعوت به همكاري مي‌كند كه... توصيه مي‌كنيم بقيه داستان را از زبان خود ليلا حاتمي بخوانيد: «آقاي مهرجويي اول من و علي مصفا را به‌هم علاقه‌مند كرد و بعد فيلمش را ساخت. آن حس‌ها همه‌اش واقعي بود. قبل از شروع فيلمبرداري، حس‌هاي‌مان به‌هم شروع شده بود. اصلا آقاي مهرجويي اول ما را به هم علاقه‌مند كرد و بعد فيلمش را ساخت!» دختر مرحوم «علي حاتمي» كارگردان بزرگ سينماي ايران در فيلم‌هاي ديگري نيز با «علي مصفا» همبازي شده است؛ ازجمله «ميكس»، «سيماي زني در دوردست»، «آسمان محبوب» و فيلم اكران نشده «پله آخر.» او در قسمت ديگري از صحبت‌هايش، اين ازدواج را به نوعي به ضرر «علي مصفا» خوانده است: «بعد از «ليلا» همين‌جور با سيل پيشنهادهاي دوتايي مواجه مي‌شديم اما از آن‌ها فرار مي‌كرديم يا هيچ‌كدام‌مان نمي‌رفتيم يا فقط من مي‌رفتم و اين هميشه به ضرر علي تمام مي‌شد و بيشترين آسيب را او مي‌ديد!» جالب است بدانيد چندي پيش «داوود رشيدي» بازيگر مطرح سينما، تئاتر و تلويزيون خاطره جالبي درباره چگونگي ازدواج ليلا حاتمي و علي مصفا به زبان آورد: «صميميت من و «علي حاتمي» به سال‌هاي پيش برمي‌گردد. ما با هم دوست بوديم و رفت‌و‌آمد خانوادگي داشتيم‌. ليلي و ليلا با هم بزرگ شدند‌. من و علي حاتمي واقعا مثل 2 برادر بوديم و رفت‌و‌آمد ما با خانواده او هنوز هم ادامه دارد تا جايي كه آقاي مصفا براي خواستگاري از ليلا (حاتمي) پيش من آمد چون علي (حاتمي) ديگر فوت كرده بود و من هم او را به اين كار تشويق كردم‌.» «ليلا حاتمي» و «علي مصفا» امروز صاحب 2 فرزند به نام‌هاي «ماني» و «عسل» هستند كه پرورش آن‌ها دغدغه اصلي ليلا حاتمي است. از ما نشنيده بگيريد اما اگر براي حضور در فيلم‌تان سراغ «ليلا حاتمي» رفتيد، 2 چيز را حتما درنظر داشته باشد؛ يك پرستار خوب و زبده براي نگهداري بچه‌ها و يك سرويس رفت‌وبرگشت از مدرسه‌شان. چيزي كه «حميد نعمت‌الله» و دوستانش نتوانستند فراهم كنند و به همين دليل همكاري‌شان در «وضعيت سفيد» حاصل نشد! شهاب حسينی و پريچهر حسينی: يک زندگی آرام و بدون حاشيه داستان آشنايي شهاب حسيني و همسرش بسيار بامزه‌ است:‌ «22 ساله بودم كه با بچه‌هاي تئاتر دانشگاه تهران كار مي‌كردم؛ جواني سرگشته از طبقه ‌متوسط جامعه كه به امكانات تفريحي متمولانه دسترسي نداشت. تا قبل از اين‌كه همسرم را ببينم، قصد ازدواج نداشتم تا اين‌كه روزگار ما را در برابر هم قرار داد. به او پيشنهاد آشنايي دادم اما‌ همسرم هيچ اعتقادي به اينگونه دوستي‌ها و آشنايي‌ها نداشت و گفت: اگر كسي واقعا عاشق است و تمايل قلبي براي رسيدن به دختر مورد علاقه‌اش‌ دارد، بايد در اين راه صادقانه گام بردارد و بنابراين موضوع را با خانواده‌ام در ميان گذاشتم‌ و مصمم به ازدواج شدم. ديگر تكه‌ دوم زندگي‌ام را پيدا كرده بودم. بعد از صحبت‌هاي اوليه و رسم و رسومي كه در اين رهگذر طي مي‌شود، بعد از 4-3 ماه نامزدي، عقد كرديم ‌اما‌ شرايط برگزاري جشن عروسي را نداشتم، از طرفي مايل بودم استقلال در زندگي را با برگزاري جشن توسط خودم آغاز كنم؛ به همين دليل 3 سال طول كشيد تا ما به جشن عروسي برسيم. ما هم مثل زن و شوهرهاي ديگر در مواردي توافق نداشتيم؛ در گذرگاه‌هايي به بن‌بست برخورديم و در جاهايي به «مو» مي‌ر‌سيديم اما در انتهاي هر ماجرا وقتي مي‌ايستاديم و به همديگر نگاه مي‌كرديم، احساس مي‌كرديم ‌‌واقعا يكديگر را دوست داريم.» امروز «شهاب حسيني» يا همان «حجت» فيلم اصغر فرهادي‌، صاحب 2 پسر به نام‌هاي «محمد امين» و «امير علي» است و در كنار همسرش، در كافه‌اي كه در لواسان در اطراف تهران افتتاح كرده‌اند، زندگي آرام و لذت‌بخشي دارند. اصغر فرهادی و پريسا بخت‌آور 2 كارگردان و 2 دخترشان از او به‌عنوان مهم‌ترين و پرافتخارترين كارگردان سينماي ايران نام برده مي‌شود؛ «اصغر فرهادي» با فيلم‌هايي همچون «چهارشنبه سوري»، «شهر زيبا»، «درباره الي...» و «جدايي نادر از سيمين» درخشيد و با گرفتن جايزه اسكار كه به ويترين پر‌زرق و برق افتخاراتش اضافه كرد، جان دوباره‌اي به سينماي از ياد رفته ايران بخشيد. او امروز ‌به همراه خانواده‌اش در كشور فرانسه زندگي مي‌كند، زيرا در حال نوشتن فيلمنامه‌اي مشترك با «ياسمينا رضا» فيلمنامه‌نويس مشهور فرانسوي است كه گفته مي‌شود اين فيلمنامه مشترك، براي خردادماه آماده جلوي دوربين رفتن خواهد شد. «اصغر فرهادي» طراح اصلي جنجال‌ها و درگيري‌هاي زوج‌هاي «جدايي نادر از سيمين» است اما آنچه از زندگي خصوصي‌اش در دسترس است اين‌كه او همسر «پريسا بخت‌آور» كارگردان زن سينماي ايران است كه در كارنامه‌ كاري‌اش فيلم پرفروشي همچون «دايره زنگي» مي‌درخشد. «اصغر فرهادي» و «پريسا بخت‌آور» صاحب 2 دختر هستند كه بي‌شك همه آن‌هايي كه «جدايي نادر از سيمين» را ديده باشند، «ترمه» يا همان «سارينا فرهادي» دختر نوجوان اصغر فرهادي را مي‌شناسند. تنها چيزي كه درباره «سارينا فرهادي» شنيده مي‌شود، اين است كه او امروز در يكي از مدارس فرانسه در حال تحصيل است و با اين اتفاق، همه آن‌هايي كه به پايان تعليقي و باز فيلم فرهادي گلايه كرده بودند، به سرانجام ترمه پي بردند: «عاقبت، ترمه از ايران رفت...» همچنين فرزند كوچك‌تر اصغر فرهادي هم دختري يك‌ساله است.

روزنامه نيويورك تايمز در گزارشي از فيلم‌هاي حاضر در بخش غيرانگليسي جوايز اسكار نوشت: فيلم ايراني «جدايي نادر از سيمين» جايزه اسكار 2012 را كسب خواهد كرد. روزنامه آمريكايي نيويورك‌تايمز روز جمعه در گزارشي به قلم «لري روتر» درباره بخش غيرانگليسي هشتادو چهارمين دوره جوايز اسكار به بررسي فيلم‌هاي حاضر در اين بخش جنجالي جوايز اسكار پرداخته است. در ابتداي اين گزارش مي‌خوانيم: «از 63 فيلم معرفي‌شده به بخش غيرانگليسي جوايز اسكار امسال، تعدادي هنوز نمايش تجاري خود را در سينماهاي آمريكا آغاز نكرده‌اند و به نظر برخي از آنها هرگز نمايش نخواهند يافت. اين بخش از جوايز اسكار از زمان راه‌اندازي از سال 1947 همواره با جنجال‌، گمانه‌زني‌ و شايعه همراه بوده و امسال نيز از اين قاعده مستثنا نخواهد بود.» «اولين جرقه‌هاي جنجال در بخش غيرانگليسي جايزه اسكار زماني رقم خورد كه نماينده‌ پورتوريكو از حضور در اين جوايز محروم شد. آكادمي اسكار به نماينده پورتوريكو اعلام كرد كه نمي‌تواند با فيلمي اسپانيايي وارد رقابت جوايز اسكار شود، چرا كه آنها جزئي از آمريكا محسوب مي‌شوند.» پس از آن نوبت به كشور آلباني رسيد كه فيلم «بخشش خون» را به آكادمي اسكار معرفي كرده بود، اما پس از آنكه شكايت از اين فيلم مبني بر استفاده نكردن از ديالوگ‌هاي غيرانگليسي مطرح شد، فيلم «عفو» به عنوان نماينده رسمي آلباني به جوايز اسكار فرستاده شد. اين روزنامه پرتيراژ در ادامه نوشت: «امسال فيلم‌هاي سرشناسي از كارگردانان موفق سينماي جهان كه سابقه نامزدي و كسب جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي را دارند وارد عرصه رقابت شده‌اند. اما سوالي كه بارديگر مطرح مي‌شود اين است كه آيا يكه‌تازي سنتي اروپا در اين بخش امسال نيز ادامه خواهد داشت؟» «از زمان راه‌اندازي بخش غيرانگليسي جوايز اسكار تنها سه فيلم از قاره آفريقا توانسته‌اند جايزه اين بخش را كسب كنند و به غير از ژاپن ‌(چهار جايزه اسكار) و تايوان (يك بار در سال 2000) هيچ كشوري از آسيا و خاورميانه نتوانسته است جايزه اسكار خارجي را بگيرد و همواره كشورهاي اروپايي بودند كه يكي پس از ديگري جوايز اين بخش را به خود اختصاص داده‌اند.» نيويورك تايمز در گزارش خود آورده است:‌ امسال شانس اول كسب جايزه اسكار بهترين فيلم خارجي «جدايي نادر از سيمين» خواهد بود. اين فيلم اگرچه فقط در جشنواره‌ها نمايش يافته و هنوز اكران تجاري آن در سينماهاي آمريكا آغاز نشده است، اما بازتاب نمايش اين فيلم در كشورهاي خارجي و موفقيت‌هايي كه كسب كرده حاكي از اين اجماع‌نظر است كه ساخته جديد اصغر فرهادي جايزه امسال اسكار بهترين فيلم خارجي را دريافت خواهد كرد. در اين ميان، برخي تصميمات عجيب كشورهاي اروپايي در انتخاب نمايندگان اسكاري خود موجب شده است تا فيلم‌هايي مانند «روزي روزگاري در آناتولي» محصول كشور تركيه، ‌اميد به دريافت جايزه اين بخش داشته باشد. از جمله اين تصميمات سوال‌برانگيز مي‌توان به حذف فيلم «پوستي كه در آن زندگي مي‌كنيم» ساخته پدرو آلمادوار از اسپانيا و فيلم «ما يك پاپ داريم» ساخته ناني مورتي از ايتاليا اشاره كرد. كشور آلمان نيز با فرستادن مستند «پينا» ساخته «ويم وندرس» به آكادمي اسكار دست به ريسك بزرگي زده است. چراكه تاكنون سابقه نداشته اثري مستند جايزه اول اين بخش را دريافت كند. هرچند پرتغال نيز با انتخاب فيلم «ژوزه و پيلار» كه اثري مستند درباره «ژوزه ساراماگو» است، كور سوي اميدي براي خود ايجاد كرده است. نامزدهاي جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي امسال اكثرا با موضوعاتي چون جنگ‌، درگيري‌، سركوب و فساد وارد اين رقابت شده‌اند، دقيقا برخلاف سال‌هاي گذشته كه انتقام و تاوان موضوع اصلي فيلم‌هاي نامزد اسكار خارجي بودند. اعضاي آكادمي اسكار امسال براي انتخاب نامزدهاي نهايي بهترين فيلم غيرانگليسي بايد صبوري بيشتري داشته باشند. حضور فيلم چهار ساعت‌ونيم «داستان صديق؛ نگهبانان رنگين كمان» از تايوان كه مقاومت مردم بومي تايوان در مقابل نيروهاي پادشاهي ژاپن را به تصوير كشيده است يا فيلم دو ساعت‌ونيم «گل‌هاي جنگ» ساخته ژانگ ييمو از چين كه موضوعي جنگي دارد از جمله فيلم‌هايي هستند كه آكادمي اسكار را بي‌حوصله خواهد كرد. اما همه فيلم‌هاي امسال نامزد اسكار خارجي امسال جدي و طاقت‌فرسا نيستند و مي‌توان به نمونه‌هايي كه انسان را به تفكر وامي‌دارد و الهام‌بخش هستند اشاره كرد. براي مثال‌، فيلم «Le Havre» ساخته آكي كوريسماكي از فنلاند يك داستان فانتزي 90 دقيقه‌اي است كه درباره جوان پناهنده آفريقايي است كه تحت حمايت يك واكسي فرانسوي درمي‌آيد و از درونمايه سياسي برخوردار است و البته سخاوت روح و انسانيت را نيز متجلي ساخته است . نمونه ديگر فيلم «اعلان جنگ» از فرانسه است كه داستان زوج جواني را نشان مي‌دهد كه به بيماري كشنده‌اي مبتلا هستند و نوزاد پسر آنها نيز از آن رنج مي‌برد. امسال نامزدهاي جايزه اسكار خارجي از هر ژانري حضور دارند. «خانم بالا» از مكزيك كه يك نقد تند اجتماعي درباره قاچاق مواد مخدر است يا «جدايي نادر از سيمين» از ايران كه بي‌شباهت به ملودرام‌هاي هاليوودي نيست و طرفداران آثار برنده اسكار مانند «كرامرعليه كرامر» يا «برخورد» با آن آشنا هستند. بخش غيرانگليسي جوايز اسكار يكي از جذاب‌ترين شاخه‌هاي جوايز اسكار است و فيلم‌هاي بلندي كه خارج از آمريكا توليد شده باشند و ديالوگ‌هاي به‌كاررفته در آن‌ها عمدتا غيرانگليسي باشد، مجاز به رقابت در آن هستند. كشور نيوزلند نيز براي اولين‌بار در اين بخش از جوايز اسكار حضور يافته است. از سوي ديگر، دو فيلم تحسين ‌شده‌ سينماي جهان شامل «پوستي كه در آن زندگي مي‌كنم» به كارگرداني پدرو آلمادوار از اسپانيا و «ما يك پاپ داريم» ساخته ناني مورتي از ايتاليا از راهيابي به جمع نامزدهاي اوليه‌ جوايز اسكار 2012 بازماندند. زماني ‌كه اولين مراسم اعطاي جوايز اسكار در 16 مي 1929 براي تقدير از بهترين فيلم‌هاي سال 1927 برگزار شد، بخش جداگانه‌اي براي فيلم‌هاي غيرانگليسي تعريف نشده بود. اگرچه آكادمي اسكار بين سال‌هاي 1947 تا 1955 جوائز افتخاري به بهترين فيلم‌هاي غيرانگليسي ساخته‌شده در خارج از آمريكا اعطا مي‌كرد،‌ اما اين جوايز مبناي قابل قبولي نداشتند. براي مثال در سال 1953 اين بخش از جوايز اصلا برگزار نشد و حتي در آن سال‌ها هيچ رقابتي در اين بخش وجود نداشت؛ چراكه درواقع هيچ نامزدي معرفي نمي‌شد و تنها يك فيلم به‌عنوان اثر برتر انتخاب مي‌شد. از سال 1956 در بيست‌ونهمين مراسم سالانه جوايز اسكار بود كه بخش بهترين فيلم غيرانگليسي رسما راه‌اندازي شد و تا به امسال هردوره برگزار مي‌شود. برخلاف ديگر بخش‌هاي جوايز اسكار، بهترين فيلم غيرانگليسي منحصرا به يك فرد تعلق نمي‌گيرد؛ گرچه كارگردان فيلم جايزه را دريافت مي‌كند، اما اين جايزه‌اي است براي كل كشور معرفي‌كننده آن فيلم. در سال‌هاي برگزاري اين جايزه، فيلم‌هاي محصول كشورهاي اروپايي يكه‌تاز بي‌رقيب اين عرصه بوده‌اند؛ به طوري ‌كه از 62 جايزه بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار تا به امروز، 51 جايزه نصيب فيلم‌هاي اروپايي شده است و سهم كشورهاي آسيايي تنها پنج جايزه، كشورهاي آفريقايي3 جايزه و كشورهاي قاره آمريكا نيز 3 جايزه اسكار بوده است. يكي از انتقاداتي كه هميشه به آكادمي اسكار در برگزاري اين بخش وارد مي‌شود، محدود بودن كشورها در معرفي تنها يك فيلم است. قانون آكادمي اسكار مي‌گويد «هر كشور، يك فيلم» و اين قانون اگرچه فرصت برابري براي همه كشورها در اين رقابت ايجاد مي‌كند، اما ازسوي ديگر موجب مي‌شود تا كشورهايي چون ايتاليا، آلمان يا فرانسه كه از سينماي پويا و قدرتمندي بهره مي‌برند، مجبور به ناديده گرفتن برخي فيلم‌هاي مطرح خود شوند. ديگر محدوديتي كه قانون اين بخش ايجاد مي‌كند، گريبان كمپاني‌هاي سازنده آن را مي‌گيرد. در برخي موارد چندين كشور مشتركا اقدام به ساخت يك فيلم مي‌كنند و از آنجايي كه هيچ‌ يك نمي‌توانند منحصرا آن را متعلق به خود بدانند، در نتيجه آن فيلم به رغم شايستگي از حضور در رقابت اسكار بازمي‌ماند؛ نمونه بارز آن «خاطرات دوچرخه» (2004) محصول مشترك چند كشور بود كه نتوانست از سوي هيچيك از سازندگان به اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي معرفي شود. هرچند اين فيلم جايزه اسكار بهترين موسيقي را كسب كرد و در جشنواره‌هاي متعدد تحسين شد. همان ‌طور كه در ابتداي مطلب گفته شد، كشورهاي اروپايي بيشترين سهم را در جوايز اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار داشته‌اند كه در اين ميان فيلم‌هاي ايتاليايي بيشترين جايزه را نصيب خود كرده‌اند. ايتاليا مجموعا 13بار موفق به كسب جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي شده و در مجموع 27 بار نامزد اين جايزه بوده است. فرانسه با 12بار كسب اين جايزه در مكان دوم قرار دارد. اين در حاليست كه فيلم‌هاي توليد اسپانيا با اختلافي چشم‌گير يعني 4 جايزه اسكار در رتبه سوم مشتركا با ژاپن قرار گرفته است. چهار كشور سوئد، شوروي سابق، هلند و چك‌واسلواكي سابق هركدام سه‌بار اين جايزه معتبر را كسب كرده‌اند. دانمارك، آلمان، آرژانتين و سوئد نيز با كسب دو جايزه بهترين فيلم غيرانگليسي در رتبه‌هاي بعدي قرار دارند. 11 كشور ازجمله تايوان هركدام يك‌بار اين تجربه شيرين را داشته‌اند. از ميان تمامي كارگرداناني كه كسب جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي را تجربه كرده‌اند، «فدريكو فليني»، كارگردان بلندآوازه سينماي ايتاليا متمايزتر است. وي در مقام كارگردان توانست چهار بار اين جايزه معتبر را كسب كند و از اين حيث همچنان ركورددار است. «فليني» در سال‌هاي 1956 براي «جاده»، 1957 براي «شب‌هاي كابيريا»، 1963 براي «هشت‌ونيم» و در سال 1974 براي «آماركورد» چهار اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي را براي سينماي ايتاليا به‌ همراه آورد. ايسنا