حمل ونقل فعاليتى است تأثيرپذير و تأثيرگذار بر ديگر فعاليت ها؛ و به همين دليل يكى از عوامل اصلى در برنامه ريزى، نياز سنجى حمل ونقل است. برآورد تقاضاى حمل ونقل در يك منطقه متأثر از فعاليت هاى اجتماعى اقتصادى آن منطقه است كه مهمترين آنها جمعيت و اشتغال است. جمعيت و تراكم آن در يك منطقه از عوامل اصلى تقاضاى حمل ونقل در منطقه به شمار مى آيند.
اشتغال را می توان به دو گونه تقسيم كرد: اشتغال پايه كه وابسته به عوامل خارج از منطقه است، و اشتغال غيرپايه كه وابسته به عوامل مكانى همان منطقه است. اشتغال باعث ايجاد سفرهاى كارى، خدماتى و... می گردد. با توجه به اهميت دو عامل پيش گفته در برآورد تقاضاى سفر، مدل هاى توليد و توزيع سفر بر اساس اين دو متغير ساخته می شوند.
اين مقاله به برآورد جمعيت و اشتغال تهران و حومه تا سال 1390 بر اساس مدل گارين لاورى می پردازد. مدل گارين لاورى به دليل سادگى، ساختار علت و معلولى نيرومند و نيازهاى اطلاعاتى محدود، از معدود مدل هاى كاربرى زمين است كه مقبوليت يافته است. نتايج مدل گارين لاورى در اين مقاله بر طبق اطلاعات سال 1365 در جدول انتهاى مقاله به گونه اى آورده شده است كه در صورت تغيير پارامترهاى مختلف و براى ارزيابى سياست هاى مختلف براى جاگيرى جمعيت و اشتغال می توان آ نها را تغيير داد.
کلمات کلیدی: برنامه ريزى حمل ونقل، اشتغال پايه، اشتغال غير پايه، كاربرى زمين، مدل گارين لاورى
نویسندگان: امیررضا ممدوحی، میترا رموک
این مقاله به زبان انگلیسی می باشد.
دانلود مقاله