موضوعی که اکنون مورد بررسی قرار میدهیم، بسیار بحثانگیز است. قبل از هر چیز بهتر است بدانید در حیطه هنرهای رزمی، هر کاری در زمان خودش مناسب است، ما زمانیکه مردم میآموزند که جودو Judo شکلی از دفاع شخصی است یا سیستم کاراته ۱۵۰۰ ساله، اوج دفاع شخصی است، پس بهطور حتم مشکلی وجود دارد.
اگر علاقمند به هنرهای رزمی هستید و مربیتان آن را هنر یا ورزشی معرفی میکند که با محدودیتهای بسیاری مواجه است، اگر مایل هستید به زبان ژاپنی، چینی و غیره صحبت کنید، اگر میخواهید با سرعت هر چه بیشتر از خودتان دفاع کنید، پس احتمالاً مسیر را اشتباه انتخاب کردهاید.
هنرجویانی را مشاهده کردهایم که مدت مدیدی از عمر خود را در مکانهای مختلف رزمی تلف کردند، طی این مدت انجام اصولی را بهکار گرفتند که برای آنها کاربردی نداشت. اما اگر همین افراد فقط سه ماه از وقت خود را با مربی خیره سپری میکردند بیشتر فرا میگرفتند.
در دنیای دفاع شخصی، ایمان و اعتقاد حرف اول را میزند. اعتمادتان به یک مربی، بهدلیل تصوراتی است که از او دارید، اینکه او بیشتر از شما میداند با همه وجود او را میپذیرید، در حالی که هیچ شناختی از رزم ندارید. اساتید اغلب با نامهای خاصی همچون سن سی (Sense)، سم پای (Sempai)، شیهان (Sheihan) سیفو (Sifu) و مستر (Master) نام برده میشوند و در مدت کوتاهی در مراحل بالاتر قرار میگیرند. آنچه بیشتر از هر چیز حائزاهمیت است، احترام گذاشتن به استاد است مقولهای که متأسفانه طی سالهای اخیر بهدلیل اعمال سیاستهای نادرست از سوی مسئولین کلیه رشتههای رزمی در کشور به دیار فراموشی سپرده شده است.