جستجو در تالارهای گفتگو

میرزا محمدرضا،فرزندمحمدرحیم بیگی،درسال1245هجری قمری درکوهپایه های زاگرس حوالی جنوب کرمانشاه دیده به جهان گشود.پدرش سرداروسردسته ی سواره فوج کلهر وبرادرش نوروز علی بیگ در میان ایل قائم مقام پدر بود . ایام نوجوانی رضا بیگ به مقتضای ایلی وخانوادگی به آموختن فنون رزم ،تیراندازی وسواری گذشت ومردی قوی هیکل وخوش بنیه شد.اما دریکی ازدرگیری های ایل زخمی برداشت که تا اواخر عمر ،باعث کم شنوایی او گردید. رضابیگ به سبب میل و قریحه شخصی واستعداد ذاتی ورغبتی که به مشق خط داشت-تاحدی نیز این هنر را نزد هنرمندان ایل آموخته بود-به تهران هجرت کرد ونزد میرزامحمد خوانساری به شاگردی ومشق پرداخت.آنجابودکه رضابیگ به میرزا رضا معروف شد.پس از درگذشت استاد ،میرزا رضا ازروی خطوط «میرعماد»مشق می کرد ،چنان که گویند برای این کار به اصفهان رفت تا ازروی کتیبه معروف «میرعماد»در تکیه میرفندرسکی مشق کند.او برای دیدن کتیبه ای درسردرحمامی که خط آن منسوب به«میر عماد» بود،به قزوین نیز سفر کرد وچربه ی این دو کتیبه را برداشته وتا آخر عمرازروی آنها مشق می کرد. میرزا چون در خط نستعلیق شهرت یافت،ناصرالدین شاه قاجار،که به تشویق هنرمندان تمایل داشت،وی رااحضارکرد ونوازش نمود و گاهی نیز نزد او تعلیم می گرفت .همچنین ناصرالدین شاه از میرزا خواست تا دروزارت انطباعات به کارکتابت مشغول شود،اما از آنجا که وی مردی آزادمنش بود ،نپذیرفت و در خواست شاه را که غیرمستقیم چندین بار از طریق رجالش بیان می شد ردکرد وفقط هنگامی که اعتمادالسلطنه (وزیرانطباعات) کتابتی رابه وی ارجاع می داد،می پذیرفت وبه حق الکتابه ی آن قانع بود. میرزاتنها یک بار حاضر شد دردستگاه دولتی شغلی داشته باشد وآن هنگامی بود که ناصرالدین شاه به سفردوم خودبه خراسان می رفت ،میرزاهم که شوق زیارت آستان امام رضا(ع)راداشت پذیرفت تاباآنها همراه شود.او در طول این سفرروزنامه«وقایع اردوی همایونی»وهمچنین روزنامه«وقایع اتفاقیه»راکتابت وباوسایلی که همراه داشت به چاپ سنگی نشرمی کرد. میرزاعلاوه بر آزادمنشی،مردی درویش منش وبی اعتنابه مال ومنال دنیا بودوزندگی بسیارساده ای داشت.به گفته عبدالله مستوفی درآمدمیرزا از تعلیم چند شاگرد که به مجلس اومی آمده اندوچند شاگرد دیگر که خودمیرزا به خانه آنها می رفته وچاپ نویسی تامین می شده که به ندرت در ماه 20تومان بوده است. ازدیگراخلاقیات میرزا پاکدامنی،خوشخویی،بذله گویی،بلندی نظر،میهمان دوستی وهمچنین تدین وی بود،به طوری که نماز جماعت وغسل جمعه اش هیچ گاه ترک نمی شد وبه مرحوم«حاج شیخ هادی نجم آبادی» ارادت بسیاروبااومعاشرت داشت. البته عبدالله مستوفی در کتاب خود خلقیات ویژه میرزارا نیزبیان می کند،مثلاً می گوید:«میرزا یک روز بی دلیل از آمدن[به خانه ی ما]سروازد. برادرم نزد اورفت وچون خلق وخوی میرزادردستش بود ومی دانست اصرار به خرج او نمی رود، به میل اورفتارکرده ،قرارگذاشت مابه مجلس مشق میرزا برویم...»ویا«یکی از چاپ نویسی های میرزاروزنامه «شرف»بود.آنها که مجموعه این روزنامه مصوررادارند، اگر دقت کنند می بینند که گاهی به خط دیگری است.سبب آن سروازدن میرزاازنوشتن روزنامه که بدون هیچ دلیل،ازکتابت این روزنامه استنکاف می کردتابالاخره به قول خودش ،آقا میرزا فروغی(میرزامحمدحسین ذکاءالملک)مجدداًباهزارزحم اوراوادارکارمی کرد»اما شاید میرزابه دلیل آن که افرادی خاطر ظریفش رامکدرمی کرده اند چنین رفتارمی کرده واوبی دلیل کاری راانجام نمی داده است. .............