جستجو در تالارهای گفتگو

حسین بهزاد استاد مشهور وبزرگ مینیاتور معاصردر سال ۱۲۷۳در تهران متولد شد. پدرش میرزا فضل الله اصفهانی نقاش و قلمدان ساز بود..فقر اقتصادی و فشارهای ناپدری عواملی شدند که بهزاد دوران کودکی و نوجوانی سختی را پشت سر گذارد. او پس از مرگ استادش همانجا نزد میرزا حسن پیکر نگار که شاگرد بزرگتر ملاعلی بود باقی ماند. ودوازده سال به عنوان شاگرد برای وی کار کرد.وی در فرا گیری مینیاتور استعداد و علاقه زیادی از خود نشان می داد.پیشرفت بهزاد در حدی بود که اکثر کارهای سفارش شده به کارگاه میرزا حسن را ساخته و پرداخته میکرد. درهجده سالگی کارگاه مستقلی در کاروانسرای حاج رحیم خان در کنار سبزه میدان باز کرد.حسین بهزاد در کپی کردن مینیاتورهای قدیم (مینیاتورهای مکتب صفوی ،آثار کمال الدین بهزاد ورضاعباسی ) توانایی بسیار داشت.آنچنان دقتی در کپی کردن این آثار از خود نشان می داد که تشخیص آنها از کار قدیمی دشوار بود.بسیاری از این آثار توسط مستشرقین و موزه ها خریداری شده و در کلکسیون ها نگهداری می شود. او در سال ۱۳۱۴زمانی که آقای علی اصغر حکمت ویر فرهنگ بود ، به فرانسه رفت ودرپاریس به مطالعه هنر غرب پرداخت. بهزاد صبح ها در کارگاه کوچک خودروی مینیاتور های ژاپن،چین و ایران به تهیه مینیاتور می پرداخت و عصر ها ی خود را به مطالعه آثار نقاشان بزرگ در موزه «لوور» می گذراند.هدف او از این کار شبانه روزی ایجاد سبکی جدید در مینیاتور ایران بود که نه تقلیدی از پیشینیان باشد و نه خارج از اصول اصلی مینیاتور. او در این باره چنین می گوید: وی پس از سیزده ماه به ایران باز گشت و نتیجه مطالعات خود را بر روی آثارش به ایرانیان عرضه داشت.آثار دوران جدید هنری او بارها در نمایشگاه های هنری جهان به نمایش گذاشته شدو در همه جا مورد توجه و تحسین قرار گرفت. بهزاد بسیاری از ریزه کاری های بی مورد مینیاتور را دور ریخت . در نقاشی های او حالات و روحیات اشخاص به خوبی مشخص است.او سایه را وارد مینیاتور کردو در رنگ آمیزی ابتکار عمل به خرج داد.او توانست مینیاتور را که پس از دوران صفویه تکراری شده بود ودر دوران قاجار تحت تاثیر نقاشی های غربی و روسی قرار گرفته بود به مسیر اصلی خود بر گرداند و شاهکار های بزرگ بیافریند. ................