چکیده:
معماری ایرانی و تزیینات وابسته به آن همواره از آغاز تا زمان اوج و افول،در تداوم و پویایی بی نظیری بوده است.در این بین هنر گچبری بخش اعظمی از تزیینات مهم معماری ایران است که سابقه ی غنی از نبوغ و خلاقیت هنز ایرانی و هنرمندان آن را در بر می گیرد.این شیوه از مهم ترین عناصر آرایشی معماری ایرانی به شمار می رود که گاهی با کیفیتی مجرد یا در کنار دیگر روش ها همچون آجرکاری و کاشی کاری زینت بخش بناها شده است.ویژگی های خاص اجرای گچبری ها در دوره های مختلف به طور مستقیم در شکل گیری و رشد و تنوع بصری و غنای تزیینات تاثیر گذاشته است که در نتیجه ی آن،چگونگی تحول آرایه های تزیینی را در آثار معماری در قالب های مختلفی خمچون کتیبه نگاری،تزیینات گیاهی،هندسی و محراب سازی را می توان دید.هنرمندان گچبر ایرانی در روش اجرا و طراحی انواع نقش مایه های تزیینی،به جلوه های ماندگاری دست یافته اند که نشان از درک منحصر به فرد و عمیق از مفاهیم و ارزش های تصویری هنر اسلامی دارد.
مشخصات مقاله:مقاله در 6 صفحه به قلم بهرام حمیدی(عضو هیات غلمی دانشگاه گیلان).منبع کتاب ماه هنر شماره 151،فروردین ماه 1390
دانلود مقاله