اثر مورفولوژي سطحي زير لايه بر چسبندگي پوشش هاي هيدروكسي آپاتيت پلاسما اسپري شده
چسبندگي پوشش هاي هيدروكسي آپاتيت پلاسما اسپري شده به زير لايه آلياژ تيتانيمي زبر شده در شرايط متفاوت، اما با زبري سطحي يكسان، به كمك دو روش آزمون كششي استاندارد و فرو رفتگي ويكرز در فصل مشترك مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج اندازه گيري با روش استاندارد، نشان دهنده پراكندگي ارقام استحكام و هم چنين، ايجاد انواع شيوه هاي جدا شدگي پوشش (چسبنده، پيوسته و مخلوط) بود. با افزايش بعد فركتال سطح زبر شده، استحكام كششي چسبندگي افزايش يافت. ارزيابي چسبندگي پوشش به زير لايه از طريق روش فرو رفتگي در فصل مشترك بر مبناي تعيين ميزان بار بحراني نشان داد كه مابين روند تغييرات استحكام چسبندگي استاندارد و ميزان بار بحراني روش فرو رفتگي ويكرز براي پوشش هاي با مورفولوژي سطحي متفاوت، يك رابطه مستقيم وجود دارد. در روش فرو رفتگي ويكرز با بزرگتر شدن بعد فركتال سطح زبر شده، مقدار بار بحراني و چقرمگي شكست ظاهري فصل مشترك افزايش مي يابد. روش فرو رفتگي ويكرز در فصل مشترك مي تواند به خاطر دستيابي به يك تك مقدار مشخص براي بار بحراني، شيوه جايگزين مناسبي براي آزمون استحكام كششي استاندارد به شمار آيد. در ارزيابي چسبندگي پوشش هاي هيدروكسي آپاتيت پلاسما اسپري شده به روش فرو رفتگي، مقدار بار بحراني يا چقرمگي شكست ظاهري فصل مشترك را مي توان به عنوان شاخص چسبندگي در نظر گرفت.
دانلود