شاید شگفتزده شوید اما پاسخ این سوال آری است. در ژرفای برخی اقیانوسها یخهای سفید رنگی وجود دارند که میسوزند. در این یخها مولکولهای متان در قفسهایی از آب منجمد بهدام افتادهاند. این ترکیب (متان هیدرات) در شرایط دمای نزدیک به نقطهی انجماد و فشار زیاد (که در عمق دستکم ۵۰۰ متری زیر آب وجود دارد) پایدار میماند. چنین شرایطی در امتداد حاشیهی پایینی سراشیب قاره حاکم است. منشا احتمالی متان تجزیهی میکروبی مواد آلی دفن شده در رسوبات اعماق دریاست. شاید تاثیر گلخانهای متان آزاد شده از همین یخها ۵۵ میلیون سال پیش (اواخر پالئوسن) باعث گرمایش هواکره شد.
انرژی ذخیره شده در این یخها از همهی انرژی انباشته شده در سوختهای فسیلی بیشتر است.