در هنگام بروز يك واكنش حساسيتي (آلرژيك)، ماده شيميايي بنام هيستامين در بدن آزاد ميشود. مقادير افزايش يافته هيستامين منجر به پاسخ التهابي ميشود. اين واكنش بيشتر در بيني بروز ميكند چرا كه تراكم عروق در اين ناحيه بيش از ساير نقاط است. در سرماخوردگي نيز ويروس طي مراحلي منجر به ترشح هستامين ميگردد.
ضد هيستامينها با مهار آزاد سازي هستامين، ترشحات بيني را كاهش داده، منجر به بهبود آبريزش بيني ميگردند. اما عمدهترين و پردردسرترين عارضه جانبي اين داروها، خواب آلودگي است. برخي مردم نسبت به اين عارضه حساسيت بيشتري از خود نشان ميدهند، در صورتي كه خواب آلودگي بصورت جدي و غير قابل تحمل درآيد حتماً بايد با پزشك در ميان گذاشت. چه بسا داروهاي ضد هيستامين نسخهاي موجود باشند كه عاري از اين عارضه ميباشند.
معمولاً يك هشدار مهم روي برچسب كليه فرآوردههاي ضد هيستامين وجود دارد كه « اين دارو ممكن است باعث خواب آلودگي شود لذا ضمن درمان از رانندگي و كار با آلاتي كه نياز به هشياري كامل دارند، خودداري شود».
ميزان خواب آلودگي ناشي از ضد هيستامينها تا حد زيادي به نوع آنها وابسته است. خواب آورترين آنها، ديفن هيدرامين ميباشد. و كمترين اثر خواب آوري از آن كلرفنيرآمين است. هر چه اثر خواب آوري يك ضد هيستامين كمتر باشد، ساير عوارض جانبي آن نظير خشكي دهان، حلق و بيني، اشكال در دفع ادرار و يبوست نيز در طي مصرف آن از شيوع كمتري برخوردارند.
بايد توجه داشت كه اثر خواب آلودگي اين داروها در مصرف همزمان با الكل، خواب آورها، آرام بخشها، ضد افسردگيها، ضد اضطرابها و برخي مسكنها، شدت مييابد.