جستجو در تالارهای گفتگو

رفع رسوبات آسفالتین در سازندهای تولید كننده نفت و سیستمهای تولیدی طی سالها یكی از مشكلات اصلی در صنعت نفت بوده است . انتخاب عاملهای كنترل كننده شیمیایی در گذشته به بررسی انحلال توده ای آسفالتین در نمونه های بازیافت شده از سیستمهای تولیدی محدود شده بود . اخیراً روش مورد قبول برای حل این مشكلات استفاده از حلالهای آروماتیكی نظیرگزیلن ، تولوئن و غیره می باشد . این روش به استفاده از مقادیر زیاد این حلالها نیاز دارد . همچنین این روش به تعداد دفعات زیاد باید انجام شود . این مقاله نتایج آزمایشات بر روی میدانهای نفتی و كاربرد مواد شیمیایی كنترل كننده آسفالتین و استفاده از تستهای آزمایشگاهی برای از بین بردن رسوبات آسفالتین و استفاده از مواد شیمیایی بازدارنده رسوبات آسفالتین را شرح می دهد ..... آزمایشات اولیه قدرت پراكنده سازی ، با آزمایش پخش كردن آسفالتین در هگزان آغاز شده است . برخی مواد شیمیایی كه نتایج امیدوار كننده ای در انحلال و پراش آسفالتینها در محیطهای نامحلول حاوی هگزان ارائه كرده اند ، برای استفاده در میدانهای نفتی یا برای تست اضافی در آزمایش رفع رسوبات جاری سنگ انتخاب شده اند . دستگاه آزمایش جریان درون نمونه ( core flow test apparatus ) روشی را برای آشنا شدن با تشكیل رسوب آسفالتین و مطالعه در رابطه با رفع آن با استفاده از عاملهای شیمیایی ارائه كرده است . استفاده از نمونه های سنگ و آسفالتینهای بدست آمده از منابع تولیدی ، این فرصت را به ما می دهد كه بهترین مواد شیمیایی رفع كننده رسوبات آسفالتین را انتخاب كنیم . مقدمه آسفالتینها تركیبات پیچیده ناجور اتم و درشت حلقه ای شامل كربن ، هیدروژن ، سولفور و اكسیژن هستند . آنها در طبیعت به صورت درشت بوده و به شدت آروماتیكی هستند و در نفتهای خام به صورت مایسلهای به هم چسبیده یافت می شوند . رزینها و مالتینها كه پیشنیازهای مولكولی آسفالتینها هستند ، ذرات آسفالتین منتشر شده را به هم می چسبانند . در حالی كه آسفالتینها توسط سرهای قطبی مالتینها و رزینها احاطه شده اند ، دنباله های آلیفاتیكی آنها بطور فزاینده ای در فازهای نفت هیدروكربنها در حال افزایش است . وقتی نیروهای شیمیایی یا مكانیكی به اندازه كافی بزرگ شوند ، این گونه های به هم چسبیده و محكم شكسته می شوند و ذرات آسفالتین برای واكنش با آسفالتین ناپایدار اصلی و تشكیل توده های بزرگ و نهایتاً ته نشینی آماده می شوند . این عاملهای ناپایدار دارای یك پتانسیل جریانی هستند كه این پتانسیل جریانی باعث جریان سیال در محیطهای متخلخل سازند می شوند . این توده های آسفالتین توسط پتانسیلهای الكتریكی ، عاملهای مكانیكی و یا توسط عاملهای خارجی دیگر بوجود آمده اند كه این عاملها می توانند اسید یا دیگر محركها یا سیالهای سخت یا گازهایی كه برای كمك كردن به بازیافت استفاده می شوند مانند co2 و دیگر گازهای امتزاجی باشند . این مواد با تغییر PH یا دیگر مشخصات نفت خام می توانند آسفالتینها را ناپایدار كنند . چون ذرات آسفالتینها قطبی هستند ، ممكن است این ذرات در اثر خاصیتهای القایی در توده های ثانویه ، باردار شوند . همانطور كه تجمع ادامه پیدا كرد ، توده های ذرات درشت آسفالتین پیدا خواهند شد . تأثیرات نقطه حباب مهم است ، زیرا این تأثیرات مكانیسم دفع مواد شیمیایی از توده های ناپایدار توده با سرهای آلیفاتیكی رزینها و مالتینها باعث می شود كه یك بی تعادلی لحظه ای در ماهیت محیط اطراف ایجاد شود . این عدم تعادل لحظه ای برای دفع رزینها و مالتینها و ایجاد ناپایداری كافی می باشد . فرایندهای مكانیكی با چندمین راه حل این كار را آسان نموده اند ، اما مهمترین این راه حلها جابجایی اولیه از یك نقطه با فشار مشخص به یك نقطه با فشار كمتر می باشد . جریانهای امتزاجی با ایجاد غلظت بیشتر سرهای ناپایدار توده آسفالتین ، مشكل را شدت می بخشند . تستهای آزمایشگاهی تستهای آزمایشگاهی ارائه شده برای آشكار كردن طرز عمل مؤثر مواد شیمیایی و انتخاب این مواد جهت استعمال در میدانهای نفتی ، شامل سه گونه تست می باشند . برای انتخاب مواد شیمیایی ای كه در درجه اول برای پراكندگی و پخش آسفالتین كاربرد دارند ، از نوع تست انتخاب مواد شیمیایی پراكنده ساز استفاده می شود . هدف این آزمایش تهیه یك محلول خام اولیه حاوی 5 گرم رسوب حل شده در 100 میلیلیتر گزیلن می باشد . سپس 100 میلیلیتر هگزان را در تعدادی استوانه مدرج 100 میلیلیتری ریخته و مقادیری مشخص از مواد شیمیایی پخش كننده را در هر استوانه اضافه می كنیم . یك میلیلیتر از محلول خام شامل آسفالتین را به هر كدام از استوانه ها اضافه كرده و محتوی آنها را خوب به هم می زنیم . بعد از مدت یك ساعت ، یك نمونه ده میلیلیتری از سطح 70 میلیلیتری برداشته و با 30 میلیلیتر گزیلن مخلوط می كنیم . مقدار نفوذ این مواد شیمیایی تا 640 نانومتر محاسبه شده و با نتایج عملكرد دیگر مواد شیمیایی با كمترین مقدار نفوذ برای معلق كردن هرچه بیشتر آسفالتینها در گزیلن مطلوب است . بیشتر نسخه های آزمایش پراكنده سازی توده های آسفالتین می تواند برای انتخاب حلالها و عاملهای پراكندگی این توده ها مورد استفاده قرار گیرد . در این تست ، یك قرص از رسوب آسفالتین با قرار دادن 2 گرم آسفالتین تحت فشار pellet press و شكل گیری قرص در فشار بالا ، تشكیل می شود . در ساخت این قرص تفاوتهای سطح و شكافها در نظر گرفته نمی شود كه ممكن است این تفاوتها در قسمتهایی از رسوب آسفالتین مورد استفاده برای آزمایش ، خود را نشان دهند . این فاكتورها ممكن است نتایج این آزمایش را تحت تأثر قرار دهند . 100 میلیلیتر هگزان را همراه مواد شیمیایی درخواست شده در یك استوانه 100 میلیلیتری رخته و خوب مخلوط می كنیم . قرص آسفالتین ساخته شده را در استوانه قرار داده و اجازه داده می شود تا محتوی استوانه برای یك دوره زمانی راكد باشد . مقدار آسفالتینهای پخش شده در هگزان كه به صورت یك قسمت تیره پیداست از روی استوانه مدرج خوانده می شود . مواد شیمیایی كه بیشترین مقدار آسفالتینهای پخش شده را در كوتاهترین زمان تهیه كرده اند ، انتخاب می شوند . این آزمایش به انتخاب یك سری مواد شیمیایی كمك می كنند كه این مواد می توانند رسوبات آسفالتین را تحت تأثیر قرار داده و باعث پخش شدن آنها شوند . این آزمایش می تواند برای انتخاب یك سری مواد شیمیایی برای آزمایش core flow test نیز استفاده شود . Core flow test برای انتخاب مناسبترین مواد شیمیایی بدست آمده برای رفع رسوبات آسفالتین از مواد اولیه سازند و كمك به احیای تراوایی نسبی استفاده می شود . این دستگاه شامل یك Hastler core holder ، پمپ گرادیانی كروماتوگرافی مایعات فشار بالا ، طیف سنج فوتوالكتریكی بدون توقف جریان ، ترانس دیوسر فشار و یك سیستم كامپیوتری جهت ثبت داده ها می باشد . برای آزمایشهای مغزه از مغزه field یا مغزه استاندارد Berea استفاده می شود . امروزه آزمایشهای مغزه در دمای اتاق انجام می شود . بعد از استقرار شرایط water wet و تعیین تراوایی مؤثر یك مغزه آسیب ندیده و استفاده از گزیلن به عنوان یك حلال شوینده یا یك فاز پیوسته ، آسیب به مغزه با قرار دادن 75 میلیلیتر فاز پیوسته گزیلن به درون مغزه ، ایجاد می شود كه این فاز پیوسته دارای یك درصد پراكندگی آسفالتین می باشد . پراكندگی آسفالتین با خرد كردن رسوبات آسفالتین و اضافه كردن آنها به گزیلن ایجاد می شود . اگر هیچ رسوبی موجود نباشد نتیجه می گیریم كه آسفالتین توسط هگزان در نمونه نفت خام میدان نفتی ته نشین شده است . وقتی دیسپرسیون گزیلن / آسفالتین كاملاً مغزه را پر كرد ، حلال حامل گزیلن سراسر حجم چندمین مغزه را فرا خواهد گرفت تا بدین وسیله یك حد مبنا برای حذف گزیلن از رسوبات آسفالتین پیدا شود . از آنجایی كه تعدادی از آسفالتینها تحت شرایط این آزمایش در گزیلن حل نمی شوند ، این حد مبنا بهترین حالتی كه گزیلن می تواند رفع شود را برای آسفالتینهای مورد بررسی نشان می دهد و این حد مبنا به عنوان نقطه رفع مطلق گزیلن مشخص می شود . بنابراین نتیجه مواد شیمیایی انتخاب شده برای مقادیر مختلف عملی می باشد . معمولاً در ابتدا یك pore volume برای تزریق تحت فشار در این راه كارهای شبیه سازی شده ، استفاده شده است . نتیجه این آزمایشات می تواند در شستشوی تحت فشار گزیلن به كار برده شود ، برای اینكه تأثیر مواد شیمیایی در رفع رسوبات داخل یك جریان نفتی مشخص شود . جریان داخل یك مغزه ممكن است به علت استفاده از راهكارهایی كه در آنها مواد شیمیایی استفاده می شود ، معكوس شود . این معكوس شدن جریان درون مغزه از سمت تخلیه شده مغزه می باشد . خواسته شده كه تزریق تحت فشار به كار رفته در یك چاه در طی یك ترتمان منطقه ای شبیه سازی شود . اگر درخواست شود كه مغزه دوباره اشباع و جریان گزیلن دوباره از آن عبور داده شود ، یك مغزه می تواند برای چندین ساعت مورد بررسی و معالجه قرار گیرد . فشار و نرخ جریان در یك مغزه اندازه گیری شده و در سیستم جمع آورنده داده ها ، ذخیره شده است . عبور سیال خروجی از مغزه به میزان 430 نانومتر توسط دستگاه طیف سنج فوتو الكتریكی بدون توقف جریان اندازه گیری شده است . با رسم میزان عبور سیال خروجی از مغزه بر حسب غلظت تعیین شده با رقیق شدگی استاندارد آسفالتین در دیسپرسیون گزیلن برای داده های قرائت شده از سیال خروجی و مقایسه آنها با قانون بیر ، میزان آسفالتینهایی كه رسوب شده اند ، رفع شده اند و در نمونه باقی مانده اند مشخص می شود . توده آسفالتین بعد از هربار راندن رسوبات ، دوباره وارد مغزه می شود . جریان گزیلن دوباره مستقر می شود و تأثیر دیگر مواد شیمیایی بر روی مغزه بررسی می شود . تراوایی مؤثر با اندازه گیریهای جریان و فشار بدست آمده توسط این تست ، محاسبه می گردد . وقتی كه تراوایی مؤثر نسبت به میزان رسوبات آسفالتین جدا شده رسم شود ، بهترین ماده شیمیایی برای درمان مخازن بدست می آید . برای نمونه نمودار رسم شده در شكل 2 ، تراوایی اولیه بر اثر استفاده از گزیلن را ارائه می دهد . تراوایی به خاطر رسوبات آسفالتین نمونه ، كاهش می یابد و بهترین تراوایی بدست آمده تنها از بیرون راندن گزیلن و میزان جداسازی و رفع آسفالتین و اصلاح نتایج تراوایی بوسیله هر ماده شیمیایی تست شده ، ارائه می گردد . در بسیاری از معالجات ( رفع رسوبات آسفالتین ) ، افزودن یك حلال متقابل تا حدود زیادی تراوایی نسبی را بهبود خواهد بخشید . هر چند ، افزایش ظرفیت حلال متقابل در خیلی موارد می تواند میزان جداسازی آسفالتین را كاهش دهد . حلال متقابل در اثر تماس مؤثر با رسوبات ، می تواند سبب water wetting ذرات آسفالتین شود ، ذرات آسفالتینی كه در حلال قابل حل نفت ، مشكل زا می باشند . گزیلن استفاده شده در core flow test به عنوان یك فاز حامل پیوسته ، برخی از رسوبات آسفالتینی خود را رفع كرده است . برای انجام آزمایشهای سخت در خلال آزمایش مواد شیمیایی ، هگزان می تواند به عنوان یك فاز حامل استفاده شود . هگزان هیچ رسوبی را رفع نخواهد كرد ، و سبب خواهد شد كه رسوبات به صورت ته نشین شده باقی بمانند . نتایج آزمایش نشان می دهد كه مواد شیمیایی انتخاب شده رفع رسوبات آسفالتین را كند خواهد كرد و تراوایی نسبی افزایش می یابد ، حتی وقتی هگزان به عنوان سیال حامل استفاده شده است . روشهای به كار رفته در میدان نفتی برای رفع آسفالتینها وقتی تولید چاه در اثر رسوبات آسفالتین كاهش می یابد ، رایجترین كار اجرای یك درمان با پاكسازی آسفالتینها با استفاده از یك حلال دارای ظرفیت آروماتیكی بالا می باشد . برای نتیجه بخش بودن كار ، حلال مورد استفاده باید قادر باشد كه آسفالتین را در خود حل كرده و آنها را درسراسر محلول سیستم تولیدی نگه دارد . اگر آسفالتینها در محلول نگه داشته نشوند ، آنگاه رسوب كردن در هر جایی كه فاكتورهای ضعیف كننده آزمایش شده اند ، ممكن است اتفاق بیفتد . هرگاه رسوب آسفالتین اتفاق می افتد ، در ترمهای زمان تكمیل كار ، تولید به تأخیر افتاده و جایگزینی پمپها ، ممكن است خیلی زیان وارد شود ، به همان میزان نیز رفع علاج بخش آسفالتین و یا درمان توسط شبیه سازی پرهزینه می باشد . بنابراین حداكثر استفاده از برنامه درمان با مواد شیمیایی ، برای كاهش تكرار كارها در هر چاه مشكل دار ، مهم است . انتخاب مواد شیمیایی درمانی مناسب به محل اتفاق افتادن مشكل ، علت به وجود آمدن مشكل و اینكه این مواد چه كاربردی داشته باشند ، بستگی دارد . اضافه بر آن ، تستهای آزمایشگاهی مورد استفاده برای دستیابی به انتخاب مواد شیمیایی مطلوب ، به میزان مشكل موجود و روال استعمال مواد شیمیایی ترجیح داده شده بستگی خواهد داشت . برای نمونه روش كاربردی در میدان شامل تمیزسازی چاه و سازند ، تحت فشار قراردادن سازند ، یا تزریق پیوسته برای جلوگیری یا به تأخیر انداختن بیشتر رسوب گذاری ، می باشد . نتایج مواد شیمیایی انتخاب شده در درمان میدان نفتی در مناطقی كه مشكلات رسوبات آسفالتین سبب مشكلاتی در عملیات بهره برداری شده است ، كاربردی تر نشان داده شده است . این موضوع مخصوصاً مهم است كه تولید در عملیات بهره برداری به صورت یك جریان امتزاجی یا وارد شدن فاكتورهای ناپایداری آسفالتین كاهش یافته بود . رسوبات آسفالتین در جریانهای امتزاجی كه توسط پمپهای الكتریكی فرو رونده بوجود آمده اند ، یك محل سخت ویژه ای را در نتیجه ناپایداری بوسیله حلالهای تغییر یافته ، یك برش مكانیكی حداكثر ، و افت فشار در پمپ را باعث می شوند . كاربرد نتایج بحث شده در اینجا ، در انواع عملیتهای بهره برداری موفقیت آمیز بوده است . معالجات انجام شده برای چند میدان مشكل دار نمونه 1 یك چاه جریانی در منطقه جنوب شرقی مكزیك در عمق 19600 فوتی ، به این مشكل ( رسوبات آسفالتین ) دچار شده بود . و این چاه در عمق 19029 فوتی تكمیل شده بود . دمای ته چاه این چاه در حالت بسته بود . مشخص شده بود كه رسوبات آسفالتین در لوله ها به خاطر كمتر شدن تولید ، مشكل زا بود . معالجات اولیه در درجه اول شامل استفاده از گزیلن و دیگر افزودنی ها بود . معالجات در دوره های زمانی مختلف انجام گرفته و معمولاً شش ماه طول كشیده است . وقتی كه معالجات شروع شد ، چاه با دبی 436 بشكه نفت در روز تولید می كرد ولی بعد از چند بار معالجه ، تولید چاه به 4700 بشكه نفت در روز رسید . مطالعات درباره عامل پخش كننده و تست core flow در آزمایشگاهی كه نمونه های نفت خام و رسوبات درون لوله ها را مورد استفاده قرار می دهد ، نشان می دهد كه استفاده از ماده شیمیایی شماره 1 ( product ) رسوبات آسفالتین را از درون لوله ها حذف می كند و ماده شیمیایی شماره 3 ( product 3 ) آسیب سازند را برطرف نموده و تراوایی را به حالت اول بر می گرداند . آسفالتینهای درون لوله ها پاكسازی شد . با رفع همه آسیبها ، سازند معالجه د و كارهایی صورت گرفت تا رسوب گذاری در آینده كاهش پیدا كند . با انجام این كارها معالجه چاه موفقیت آمیز بود . لوله های مارپیچ شده كه برای اضافه كردن دیزل برای سوخت چاه استفاده می شود ، تا محل شعله كشیده شده است . وقتی لوله های مارپیچ شده به محدوده آسفالتینها در 15748 فوتی رسیدند ، مخلوطی شامل 90 درصد گزیلن و 10 درصد ماده شیمیایی ( حدود 275 بشكه ) شماره 1 توسط یك سوخت پاش فشار بالا به سمت انتهای لوله های مارپیچ ، پمپ می شود . با رفع رسوبات آسفالتین درون لوله ها با یك بار گذشتن مخلوط از درون این لوله ها ، معالجه موفقیت آمیز خواهد بود . بعد از محدوده لوله های مارپیچ كه از رسوبات آسفالتین رفع شده اند ، سازند با استفاده از لوله های مارپیچ ، تحت فشار 1100 بشكه از یك سیال متقابل كه به دنبال آن 1100 بشكه از ماده شیمیایی شماره 3 ( product 3 ) كه به صورت مخلوط 10 درصد در گزیلن قرار دارد ، معالجه می گردد . نیتروژن برای تحت فشار قرار دادن سیالات درون سازند برای یك فاصله شعاعی 8 فوتی از دهانه چاه مورد استفاده قرار می گیرد . در این حالت چاه بسته خواهد بود و برای نفوذ حلالهای تزریقی به مدت چهار ساعت فرصت داده می شود . بعد از چهار ساعت ، چاه دوباره شروع به تولید خواهد كرد و دبی تولیدی اینبار به 4800 بشكه نفت در روز رسید . بررسی های دوره ای روی 21 ماه آینده نشان داده است كه تولید به تدریج به 3500 بشكه نفت در روز افت خواهد كرد . چاه دوم در منطقه ای مشابه در جنوب شرقی مكزیك ، با عمق 17000 فوت و منطقه بهره برداری 50 فوتی ، در فاصله زمانی مشخصی توسط آسفالتینها بر روی ستونك سر چاه كاملاً بسته شده بود . استفاده از عاملهای پخش كننده و core flow test در تستهای آزمایشگاهی نشان می دهد كه مواد شیمیایی مشابه استفاده شده برای چاه قبلی می تواند برای رفع مشكل این چاه نیز استفاده شود . از آنجایی كه لوله ها كاملاً بسته شده بودند ، لوله های مارپیچ شده نمی توانست برای معالجه چاه مورد استفاده قرار گیرد . یك كامیون نفت داغ به چاه متصل می باشد و مخلوط گزیلن و 10 درصد ماده شیمیایی شماره 1 ( product 1 ) به صورتی مواج از بالای ستونك سر چاه به داخل فرستاده می شود . بعد از چندین ساعت آسفالتینها تا عمق 11500 فوتی رفع شدند و معالجه چاه با نفوذ این مواد به داخل برای مدت 24 ساعت ادامه داشت . چاه دوباره شروع به تولید كرد و تولید نفت از صفر به 3400 بشكه در روز رسید . تولید این چاه پس از 21 ماه به 2900 بشكه در روز كاهش یافته بود . چاه سوم در منطقه ای مشابه در جنوب شرقی مكزیك با عمق مشابه چاه دوم ، مورد بحث می باشد . در این مورد نیز رسوبات آسفالتین در محدوده لوله ها باعث شده بود كه تولید از 2600 بشكه در روز به 280 بشكه در روز برسد . تستهای آزمایشگاهی بر روی رسوبات بدست آمده از این چاه نشان داد كه معالجه ای شبیه آنچه در چاه قبلی انجام شد می تواند در این مورد نیز مؤثر واقع شود . به همان صورتی كه برای چاه اول جهت رفع رسوبات از لوله ها و برگشت تراوایی به حالت اولیه شرح داده شد ، این چاه نیز معالجه شد . بعد از معالجه ، تولید این چاه به 1400 بشكه در روز رسید ، این نرخ بعد از یك سال تولید متناوب نهایتاً به 1300 بشكه در روز رسید . نمونه2 چاهی در لویی زیانای جنوبی نشان داد كه كاهشی سریع در تولید از 406 بشكه نفت در روز به 53 بشكه نفت در روز ، مشاهده می شود . معالجات با گزیلن تولید را دوباره برای یك دوره زمانی كوتاه به 101 بشكه در روز رساند ، با توجه به اینكه این نرخ به صورت پیوسته به 66 بشكه در روز كاهش یافت . تست آزمایشگاهی ای كه در آن از آزمایش عامل پخش كننده استفاده شده است نشان داده است كه ماده شیمیایی شماره 2 ( product 2 ) می تواند معالجه مناسبی را ارائه دهد . معالجه با استفاده از 440 گالن از ماده شیمیایی شماره 2 ( product 2 ) همراه 440 گالن از یك حلال متقابل بر روی چاه صورت گرفت . لوله های مارپیچ شده واحد نیز ، برای این مورد استفاده قرار گرفت كه معالجه در محل مورد نظر در بالای perforation صورت گیرد و نیتروژن مورد نیاز نیز جابجا شود . چاه در شب قبل بسته شده بود . تولید اولیه پس از اینكه چاه دوباره باز شده بود به 152 بشكه در روز افزایش یافت . نرخ تولید چاه در 91 بشكه نفت در روز برای پنج ماه ثابت ماند . نمونه 3 جریان CO2 در Permian Basin area نتیجه مسدود شدن پارافین و آسفالتین در محدوده نزدیك چاه و لوله های چاههای جریانی می باشد . رسوب از چاهها شامل مقدار تقریباً برابری از هر دو مورد پارافین و آسفالتین می باشد . معالجات سنتی كه در آن از نفت داغ ، اسید یا آب داغ استفاده می شود نیز برای بعضی مواقع به كار برده می شود . تأثیر این گونه معالجات كمتر شده است به گونه ای كه منجر به نرخهای تولید خاصی ، درست 6 بشكه در روز می شد . آزمایشات انجام شده ماده شیمیایی شماره 3 ( product 3 ) را برای استفاده مناسب دانست . بدنبال این معالجات تولید چاه به نرخ تولید قبل از رسوب ، در حدود 83 بشكه در روز برگشت . این معالجه برای حدود شش هفته ، به صورت مداوم ادامه داشت . هزینه معالجه شیمیایی كمتر از 7000 $ بود ، مقایسه شود با هزینه معالجه اسیدی كه 20000 $ هزینه در برداشت . با توجه به اینكه این 7000 $ در كمتر از یك هفته برگشت داده می شود . نتایج استفاده از تست های آزمایشگاهی طراحی شده خاص ، برای انتخاب معالجات رفع آسفالتین می تواند هزینه محلولهای مؤثر برای كنترل مسائل ناشی از حضور آسفالتین كه سر راه تولید قرار دارند را پیش بینی كند . این محلولها شامل مواد شیمیایی انتخاب شده مناسب هستند و كاربرد مواد شیمیایی انتخاب شده به صورتی شایسته طراحی شده است .