جستجو در تالارهای گفتگو

آستمپرینگ از جمله روش های عملیات حرارتی است که به منظور کاهش تنشهای حاصل در ضمن سخت کردن فولاد های کربنی ساده (پر کربن) جانشین سریع سرد کردن مستقیم می شود . آستمپرینگ شامل مراحل زیر است: 1- آستنیته کردن کردن فولاد 2- سریع سرد کردن در حمام نمک مذاب یا روغن داغ تا دمایی بلافاصله قبل ازشروع تشکیل مارتنزیت . 3- نگه داشتن در این دما به نحوی که دگرگونی آستنیت به بینیت به طور کامل انجام گیرد.زمان نگهداری در این دما با توجه به موقعیت نمودار مشخص می شود . 4- سرد کردن در هوا تا دمای اتاق همانگونه که از شکل بالا مشخص است در این روش آستمپرینگ نیز سطح و مرکز نمونه در مرحله اول سریع سرد شدن ( قبل از ) با آهنگهای متفاوت سرد می شوند.اما از آنجایی که قبل از شروع دگرگونی آستنیت به بینیت دماهای نقاط مختلف قطعه یکسان خواهند شد،دگرگونی آستنیت به بینیت درنقاط مختلف تقریبا همزمان انجام شده و بنابراین تنشهای داخلی به حداقل ممکن کاهش می یابد . هدف از به کارگیری آستمپرینگ به جای سریع سرد کردن و باز پخت عبارتند از: 1) افزایش استحکام ضربه ( چقرمگی ) و انعطاف پذیری برای یک سختی مشخص و ثابت . 2) حذف و یا کاهش احتمال ترک برداشتن،تغییر شکل دادن و یا ایجاد تنشهای داخلی در ضمن عملیات حرارتی، برای عملیات حرارتی مقاطع نازک فولادهای کربنی ساده تحت شرایطی که سختی در حدود 50 راکول سی کافی بوده و استحکام ضربه و انعطاف پذیری بسیار خوبی مورد نیاز باشد ، آستمپرینگ بهترین روش عملیات حرارتی است . نتایج حاصل از مقایسه چقرمگی و ازدیاد طول برای فولاد 1095 تحت شرایط آستمپر شده ، سریع سرد و باز پخت شده برای سختی یکسان نشان دهنده این مطلب است.علت اصلی افزایش چقرمگی و انعطاف پذیری به جایگزین شدن ساختار بینیتی به جای مارتنزیت مربوط می شود . در این جا نیز فولادهایی مناسب برای آستمپرینگ اند که از سختی پذیری نسبتا خوبی برخوردار باشند.به نحوی که در ضمن سرد شدن در حمام نمک مذاب یا روغن داغ در دماهای بالا پرلیت تشکیل نشود.در رابطه با آستمپر کردن فولادهای کربنی ساده (کم کربن) که از سختی پذیری نسبتا کمی برخوردار بوده و بنابراین زمان لازم برای شروع دگرگونی در حوالی دماغه منحنی آی تی نسبتا کم است ، باید توجه داشت که فقط مقاطع نسبتا نازک‌ ( در حدود حداکثر 5 میلیمتر ) را می توان با استفاده از روش آستمپرینگ عملیات حرارتی کرد.در حالی که مقاطع نسبتا ضخیم از فولاد های آلیاژی که سختی پذیری نسبتا خوبی داشته باشند را می توان آستمپر نمود. لیکن،اگر سختی پذیری بسیار زیاد باشد ،‌زمان لازم برای دگرگونی آستنیت به بینیت نیز زیاد می شود که در این صورت عملا آستمپر کردن فولاد روش بسیار طولانی بوده و لذا اقتصادی نیست . بعضی از فولاد های ساختمانی کم آلیا‍‍‍‍‍ژ نظیر فولادهای فنر تا 10 میلیمتر ضخامت و فولاد های کربنی ساده تا حداکثر 5 میلیمتر ضخامت را معمولا آستمپر می کنند.مدت زمان نسبتا طولانی لازم برای انجام کامل دگرگونی آستنیت به بینیت کاربرد عملیات حرارتی آستمپرینگ را در رابطه با فولادهای پر آلیاژ محدود می کنند.

در اين پژوهش تاثير دماي عمليات آستمپرينگ بر رفتار خستگي چدن داكتيل آستمپر (ADI) نیمه آلیاژی بررسی شد. ابتدا چدن داكتيل با تركيب Fe - 3.5 C - 3.1 Si -0.2 Mn - 0.24 Mo – 0.5 Cu – 0.6 Ni با استفاده از كوره القايي ريخته گري شد و پس از ساخت نمونه ها، عمليات حرارتي آستمپر در بهترين وضعيت مكانيكي ( پنجره فرآيند ) اعمال گرديد . دما و زمان آستنيته به ترتيب 875 درجه سانتیگراد و 90 دقيقه و دماهاي آستمپر نيز 320، 365 و 400 درجه سانتیگراد انتخاب شدند و نمونه ها تحت آزمايش خستگي خمشي– دوراني قرار گرفتند . رفتار خستگي نمونه ها با استفاده از نتايج آزمونهاي XRD و متالوگرافي مورد بررسي و تحليل قرار گرفتند. نتايج بدست آمده نشان داد كه استحكام خستگي چدن داكتيل آستمپر در 10 به توان 7 چرخه براي سه دماي 320، 365 و 400 درجه سانتیگراد نسبت به چدن خام ريخته شده، به ترتیب 10، 20 و 24 درصد افزايش داشته است . يعني با افزايش دماي آستمپر، رفتار خستگي بهبود بيشتري داشته است . افزايش مقدار آستنيت پركربن با افزايش دماي آستمپر، همراه با كاهش درصد كربن آستنيت و افزايش عرض تيغه هاي فريت اصلي ترين عامل اين رويداد است . كيفيت بسيار بالاي ريزساختار توليد شده يعني كرويت گرافيت ها، تعداد آنها در واحد سطح و يكنواختي توزيع آنها به دليل استفاده از روش غوطه وري در تلقيح منيزيم، در دستيابي به حد خستگي بالا نقش بسيار مهمي داشته است. دانلود مقاله کامل تأثير دماي آستمپر بر بهبود رفتار خستگي چدن داكتيل آستمپر نيمه آلياژي Ni-Cu پسورد تمامی فایل ها ([Hidden Content]) است.