هزاران سال است که بشر پنبه ی نسوز را شناخته از آن استفاده می کنددر حالیکه هنوز بسیاری از مردم گمان می کنند که پنبه ی نسوز یک اختراع جدید است.
در معبد های قدیمی فیتیله مشعل ها را از پنبه ی نسوز می ساختند و نیز برای روشن نگاه داشتن چراغ بر فراز محراب ها از آن ها استفاده می شد . در دو هزار سال پیش رومیان نیز آن را به نوعی به کار می بردند. آنها خاکستر مرده هایی را که سوزانده بودند در لفافی از پنبه ی نسوز می پیچیدند و از آن نگهداری می کردند.
در افسانه ها آمده است که «شارلمانی » سفره ای از جنس پنبه ی نسوز داشت. آنرا در آتش می گذاشتند تا لکه های آن از بین برود و تمیز شود.
پنبه ی نسوز را به زبان یونانی « آسبستوس » می گفتند یعنی «خاموش نشدنی» یا «دایم الاحتراق» .
اما امروزه ما این لفظ را به گروهی از مواد معدنی الیاف دار اطلاق می کنیم که از خاصیت مقاومت در برابر آتش برخوردارند .
موادی که پنبه ی نسوز را به وجود می آورند همه با هم یکسان نیستند و از لحاظ سختی یا نرمی و همچنین سودمندی با هم دیگر فرق دارند . از نظر علم شیمی پنبه ی نسوز معمولاً از موادی مانندسیلیکاتهای آهک و اکسید منیزیم تشکیل گردیده است . گاهی در آن آهن هم یافت می شود.
پنبه ی نسوز الیاف است . به همین جهت شبیه پشم و پنبه ی معمولی است . منتها که در برابر آتش مقاومت می کند در حالیکه پشم و پنبه این خاصیت را ندارد.
پنبه ی نسوز به خاطره نسوز بودن آن در صنعت بسیار با ارزش است . دانش بشری هنوز جانشینی برای آن پیدا نکرده است.
از پنبه ی نسوز استفاده های زیادی می کنند . آنرا ریسیده نخ درست می کنند . از پنبه ی نسوز پارچه و ملافه نیز فراهم می آورند.
هیچ یک از مواد معدنی که ما می شناسیم خواص پنبه ی نسوز را ندارند . کارگرانی که در کارخانه ها کار می کنند وبا خطر آتش سوزی روبرو هستند لوازم - کلاه خود - دستکش - لباس و چکمه هایی از پنبه ی نسوز دارند.
پنبه ی نسوز حرارت را از 100-1 تا 600-1 درجه ی سانتیگراد تحمل می کند . بعضی از آن حتی در برابر 800-2 درجه حرارت نیز مقاومت دارد.