آببندي اجزاي كمپرسور و توربين با استفاده از مواد سايشپذير، به منظور افزايش راندمان سيستم و عمر قطعات
آببندي در توربو ماشينها در فصل مشترك قطعات ثابت و متحرك به منظور كنترل جريانات نشتي و خنككننده لازم و ضروري است. كنترل لقي موجود در بين قطعات متحرك و ثابت باعث بهبود عملكرد توربو ماشين و عمر قطعات ميشود. يكي از مواد مورد استفاده در سيستمهاي جديد آببندي، مواد سايشپذير است.
در اين مقاله به بررسي مواد سايشپذير، از لحاظ تركيب شيميايي، موقعيتهاي بكارگيري، ملاحظات طراحي، ساختار و روش اعمال آنها در اجزاء كمپرسور و توربين پرداخته شده و در نهايت نتايج حاصل از بكارگيري اين مواد در توربينهاي كلاس e ارايه شده است.
تقاضا براي بهبود راندمان و توان خروجي توربينهاي گازي جديد و موجود در حال افزايش است. اين تقاضا منجر به كوششهاي زيادي در جهت بهبود عملكرد در قطعات مختلف توربين شده است. آببندي در توربو ماشينها از مسائل مهم در كنترل لقي و موثرترين راه در بهبود عملكرد سيستم است. راندمان سيكلي، عمر عملكردي و پايداري سيستم بستگي به طراحي و بكارگيري آببند (سيل) موثر است. بهبود آببندي بين قطعات ثابت و متحرك در توربينهاي گازي و بخاري ميتواند نشتي گاز و يا بخار را كاهش داده و در نتيجه منجر به بهبود عملكرد راندمان و توان خروجي توربين شود. فاصله هواي موجود بين نوك پرههاي متحرك و شرود و يا بدنه از مكانهايي است كه نشتي در آن حائز اهميت بوده و در طراحي با توجه به شرايط كاري، مقداري لقي مجاز براي جلوگيري از تماس نوك پره و شروع لحاظ ميشود. لقيهاي ناكافي جريانات خنككننده را محدود كرده، باعث سايش در نقاط تماس شده، باعث ناپايداري توربو ماشين و همچنين آسيب به سيستم ميشود. لقيهاي اضافي نيز منجر به كاهش راندمان سيكلي، ناپايداري جريان و نفوذ گاز داغ در فضاهاي خالي ديسك و كاهش عمر ديسك ميشود. استفاده از حداقل فاصله هوايي باعث كاهش نشتي و در نتيجه باعث افزايش توان و راندمان خروجي توربين و همچنين كاهش مصرف سوخت خواهد شد.