کلسیم و داروهای تداخل ایجاد کننده

[masi eng 47044]

به چند شکل دیده می شود: استفاده از برخی داروها سبب میشود که کلسیم در بدن کم شود. لذا باید زمان استفاده این داروها، از کلسیم زیادتری(به شکل مکمل یا از راه غذاهای غنی از کلسیم) استفاده کرد. این داروها عبارتند از:

▪ ادویر دیسکوز(Advair Diskus): نوعی از اسپری های کورتیکواستروئیدی که برای درمان آسم به کار برده می شوند.

آلبوترول(Albuterol)

▪ هیدروکسید آلومینیوم(Aluminum Hydroxide)

▪ آنتی کانوالسانت(Anticonvulsants): دسته ای از داروها که برای ناهنجاری های عصبی به کار می روند، مانند: باربیتورات، کاربامازپین و …

▪ بایل اسید سکواسترنت ها(Bile Acid Sequestrants): مانند کلستیرامین و دیگر داروهای کاهنده کلسترول

▪ کافئین(Caffeine)

▪ کلسیتونین(Calcitonin)

▪ سیس پلاتین(Cisplatin)

▪ کلستیپول(( Colestipol

▪ سیکلوسرین(Cycloserine)

▪ دیکلوفناک(Diclofenac)

▪ استروژن(Estrogens)

▪ فلودیپین(Felodipine)

▪ فلوربیپروفن(Flurbiprofen)

▪ گاباپنتین(Gabapentin)

▪ جنتامایسین(Gentamicin)

▪ هیدروکسی کلوروکوئین(Hydroxychloroquine)

▪ اینداپامید(Indapamide)

▪ ایندومتاسین( Indomethacin)

▪ کورتیکواستروئیدهای تنفسی(Inhaled Corticosteroids)

▪ ایزونیازید(Isoniazid)

▪ متفورمین(Metformin)

▪ مینرال اویل(Mineral Oil):

● ملین ها

▪ نئومایسین(Neomycin)

▪ امپرازول(Omeprazole)

▪ کورتیکواستروئیدهای خوراکی(Oral Corticosteroids)

▪ فنوباربیتال(Phenobarbital)

▪ سوکرالفیت(Sucralfate)

▪ سولفامتوکسازول(Sulfamethoxazole)

▪ توبرامایسین(Tobramycin)

▪ تریامترن(Triamterene)

▪ تری متوپریم(Trimethoprim)

▪ والپرویک اسید(Valproic Acid)

برخی دیگر از داروها با مصرف قرص کلسیم تداخل منفی ایجاد می کنند، یعنی یا این داروها موجب کاهش جذب قرص کلسیم می شوند و یا قرص کلسیم در جذب این داروها اختلال ایجاد می کند.

از این رو هنگامی که یکی از داروهای زیر برای شما تجویز شد، قبل از مصرف مکمل کلسیم، با داروساز یا پزشک معالج تان مشورت نمایید، زیرا مصرف مکمل کلسیم با این داروها ممکن است مشکلات ناخواسته ای را ایجاد نماید. این داروها عبارتند از:

▪ استات کلسیم(Calcium Acetate)

▪ سیپروفلوکسازین( Ciprofloxacin)

▪ داکسی سایکلین(Doxycycline)

▪ جمی فلوکسازین(Gemifloxacin)

▪ نادولول(Nadolol)

▪ افلوکسازین( Ofloxacin)

▪ کوئینولون ها(Quinolones)

▪ سوتالول(Sotalol)

▪ تتراسایکلین(Tetracycline)

برخی داروها، هر دو اثر فوق را با هم دارا هستند، مانند:

▪ مینوسایکلین(Minocycline)

▪ ریزدرونات(Risedronate)

▪ هورمون های تیروئیدی((Thyroid Hormones

▪ وراپامیل(Verapamil)

در مورد برخی دیگر از داروها نیاز به توضیحات بیشتری است، مانند:

▪ آلندرونات(Alendronate):

مکمل های کلسیم ممکن است با آلندرونات مداخله نمایند. با این حال یک محقق بیان داشته است که ترکیب میزان زیادی از مکمل کلسیم با آلندرونات در بیمارانی که متاستاز استخوانی(همراه با علائم نرمی استخوان) وابسته به سرطان پروستات داشتند، موجب بهبودی نتایج بالینی شد. علاوه بر این هم کلسیم و هم آلندرونات به طور معمول در بیماران مبتلا به پوکی استخوان با هم تجویز می شوند. پس برای جلوگیری از این تداخلات، باید آلندرونات را ۲ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از مکمل کلسیم مصرف کرد.

▪ اریترومایسین(Erythromycin):

تداخل این دارو با کلسیم وقتی بیشتر احساس می شود که اریترومایسین بیش از دو هفته مصرف شود.

▪ لاکتاز(Lactase):

بعضی مقالات ذکر کرده اند افرادی که عدم تحمل لاکتوز دارند(به دلیل کمبود آنزیم لاکتاز) کلسیم کمتری نسبت به بقیه جذب می نمایند.

▪ داروهای ضد بارداری خوراکی(Oral Contraceptives):

برخی مطالعات نشان داده است که مصرف این قرص ها موجب افزایش جذب کلسیم و مس در بدن شده است.

▪ فلوراید سدیم(Sodium Fluoride):

تحقیقات نشان می دهد که اگر سدیم فلوراید به تنهایی خورده شود، کلسیم از استخوان ساق پا به استخوان های ستون فقرات منتقل شود و باعث شکستگی استخوان پا می شود. اما مصرف این دارو به همراه ۱۵۰۰ میلی گرم مکمل کلسیم در روز به دلیل آزادسازی تدریجی فلوراید، موجب افزایش تراکم استخوان ستون فقرات می شود، بدون آن که موجب شکستگی گردد.

▪ دیوروتیک های تیازیدی(Thiazide Diuretics):

ممکن است دیوروتیک های تیازیدی اتلاف کلسیم ادراری را(در نتیجه عملکرد کلیه ها) کاهش دهند. در نتیجه افرادی که از این داروهای مدر استفاده می کنند کمتر از افراد دیگر به مکمل کلسیم نیاز دارند.