Ala Agrin 14476 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 مهر، ۱۳۹۳ [h=3]برابری "زن و مرد" ریشە در تاریخ ملت کورد دارد.....[/h] زمانی که هیچ دولت و قانونی وجود نداشت ... زمانی که بشر جز به فکر سیر کردن شکم و گریز از ترس و در امان ماندن و پرستش در مقابل نیروهای ماورایی اطرافش نبود یکی از ارکان زندگی نیاکانمان ، برابری و دمکراسی حقوق زن و مرد بود . یکی از تعاریف دمو کراسی یک روش حکومتی است که برای مدیریت کم خطا بر مردم حق مدار . که درآن فرد یا گروه خاصی حکومت نمی کند بلکه مردم حکومت می کنند . در رقص های کردی هیچ کس در نقطه مرکز نیست و تو شراکت میکنی در یک حرکت ، شراکت می کنی در ساختن یک زنجیره انسانی ، تو با یک نفر هستی و با جمع می رقصی . دست در دست یک نفر داری و جدا از جمع نیستی . در اینجا هر زنی کنار مردی قرار دارد . زن : سمبل و نماد زندگی در رقص های کردی که بی آن زندگی بی معنی و با آن به تکامل می رسد ***( یکی از معناهای زن در زیان کردی (( زندگی )) است .( ئاپو ) بنده آسو نادری هستم پژوهشگر و نویسنده کتابی به نام ** هه لپه رکی هنر مقدس کردها **( این کتاب هنوز به چاپ نرسیده ومتاسفانه در ایران نیز به چاپ نخواهد رسید ) . معنای لغوی ( هه لپه رکی ) در زبان کُردی : هه لپه رکی از مصدر واژه (هه لپه رین ) واز پاره ( هه ل ) + ( په رین ) تشکیل شده ، ( بالا آمدن ، بلند شدن ) + ( پریدن ، پرش به جلو )ودر کل به معنای از زمین بریدن ، از خود بی خود شدن ....پس هه لپه رکی فراتر از یک رقص معمولی و عادی می باشد . آیین و اسطوره ای که هزاران هزار سال قبل ، از تمدن کُردها به جای مانده است . قدمت تاریخی آن به اواخر عهد دیرینه سنگی و اویل میانه سنگی ( یک نظریه وطبق پژوهش ها و مطا لعات تاریخی در مورد زندگی مردمان کُرد) زمانی که زبان از بیان و بروز احساسات قاصر مانده بود بشر توانست از لحاظ فیریکی و با زبان اعضای بدن با هم نوعش ارتباط برقرار کند و نیازهای زندگی خود را با غلبه بر ترس بر آورده سازد، برای ادامه حیات . در این پست به دلیل اینکه نوشته هایم طولانی نشود خیلی از نماد ها و فلسفه ی وجودی رقص هارا برای پست های بعدی به حای میگذارم. ...... و به دورانی می آییم که ( هه لپه رکی ) برای مردمان کرد به بخشی ثابت از زندگیشان تبدیل می شود( به طور عام ) و برایشان به مانند همدمی از زندگی می باشد و همیشه همراهشان مانده است ........ سینه به سینه و نسل به نسل انتقال یافت تا الان که به چهار دسته تقسیم بندی می شود 1 _ بزم 2 _ رزم 3_ مذهب 4_ عزا که هر کدام از این چهاردسته نیز تعاریف و هه لپه رکی های خاص خود را دارند که دسته یا شاخه بزم و رزم شاخه های پرباری هستند در رقص های کردی . برای مثال دسته رقص های بزم در مراسمی مانند ( جشن تولد .... مراسم ازدواج ...برداشت محصول .... پیروزی در جنگ ها ....و در تمام مراسمی که در آن شادی رکن اصلی بوده است . هه لپه رکی هنریست کهن که ریشه در برگ برگ تاریخ این مرز وبوم دارد . به گفته محققین اولین هنر ( برقرای ارتباط انسان با طبیعت بود که به خاطر ترس از زنده ماندن و ترس از گرسنه گی تن به برقراری ارتباط از طریق اعضای بدنش داد و اینکه تئاتر از رقص و رقص از کار به وجود آمد نیزبه ما اثبات می کند که اولین هنر رقص است و بس . انسان از مراحل اولیه ی که پا به محیط های ناشناخته می گذارد ............را با کمک زبان بدن به شخصی دیگر انتقال می دادند . 11 لینک به دیدگاه
Ala Agrin 14476 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 26 مهر، ۱۳۹۳ فلسفه رقص کردی و انواع آنموسیقی , رقص و حرکات موزون محلی کردییکی از جاذبه‌های مهم، ارزشمند و نشاط انگیز منطقه ، موسیقی ، آواز و رقص کردی است، موسیقی و رقص کردی در میان موسیقیهای محلی سرزمین ایران ، یکی از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین موسیقیها و کاملا آریایی است که با گذشت قرون متمادی هنوز اصالت خود را حفظ نموده است . رقص کردی به جز در کردستان در بسیاری دیگر از شهرهای ایران از مهم ترین رقصهای ایرانی به حساب می آید . به عبارتی این رقص در فلات پهناور ایران جایگاهی والا دارد . در تمام ریتمهای رقص کردی حالتی از همداستانی ، یگانگی و بدن‌سازی وجود دارد، دستهای رقصندگان در هم گره می‌خورد، گامها همواره در یک مسیر حرکت می‌کند و چنان متوازن است که به رژه می‌ماند . رقص کردی به حدی در ایران محبوبیت دارد که همه اقوام ایرانی از آن بهره می برند . در بسیاری از شهرهای ایران به خصوص شهرهای آذربایجان رقص کردی در عروسی ها مورد استفاده قرار میگیرد . پس از نواختن موسیقی کوردی در مراسمهای شادی - زن و کودک و پیر و جوان دست در دست یکدیگر ناخداگاه به اجرای رقص زیبای کردی میپردازند . امروزه این رقص مورد توجه بسیاری در ایران است . موسیقی کردی که به مناسبتهای مختلف و در زمینه‌های گوناگون حماسی، عزا، بیماری و جشنها اجرا می‌شود، هر بیننده‌ای را به شور و حال و وجد می‌آورد و همواره بینندگان را تحت تاثیر قرار می‌دهد . سازهای اصلی که در موسیقی کردی مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از : دایره ، زرنا ( سرنا ) ، دونی ، نی انبان و تنبور موسیقی کردی در پنج زمینه اجرا می‌شود .بسیاری از استادان موسیقی سنتی ایران کرد هستند زیرا کمتر از موسیقی بیگانه در داخل موسیقی سنتی کردهای ایران وارد شده است . افرادی مانند استاد شهرام ناظری ، یوسف زمانی ، کامکار ها ، مجتبی میرزاده ، محمد صدیق مفتی زاده، محمد کمانگر ، فریدون مرادی ، شکر الله بابان ، عثمان احمدی ، ابراهیم ستوده ، عابد سراج الدینی، روح الله خالقی و بسیاری دیگر . 11 لینک به دیدگاه
Ala Agrin 14476 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 26 مهر، ۱۳۹۳ موسیقی مقامیمقامهای موسیقی کردی عبارتند از " الاویسی " ، " حیران " و قطار " و در این مقامها نوازنده شماری از گونه‌های موسیقی مقامی کهن ایران زمین را که در این خطه حفظ شده، اجرا می‌کند .مقامهای موسیقی کردی از نظر پیوستگی فرهنگی کردها با سایر اقوام ایرانی و نیز دارا بودن " تم‌ها " و جلوه‌های کهن موسیقی ایرانی دارای ارزش بسیار استموسیقی آوازیاین موسیقی در دو سبک و شیوه به نامهای " هوره " و " سیاه چمانه " اجرا می‌شود که در اصل موسیقی خراباتی است .موسیقی مذهبیاین موسیقی به دو صورت اجرا می‌شود، موسیقی " عزا " که به ناج چمری نامیده می‌شود و در تمامی حوزه‌های غربی کردستان، آذربایجان غربی، کرمانشاه و ایلام اجرا می‌شود . شیوه اجرای مراسم، عظمت و شکوه آن یادآور سوگ " سیاوش " است، نوای " چمری " در این مراسم و نوای حزن و اندوهناک " سر حور " که بوسیله زنان اجرا می‌شود نیز شرح زندگی مستوفی و صاحبان سوگواری که فی‌البداهه توسط " چمر خوانان " ماهر و چیره‌دست سروده و خوانده می‌شود .نوازندگان " دهل " و " سرنا " با شنیدن صدای گرم زن و مرد نوای " وای وای " را می‌نوازند و همراه چمر نوای ویژه " چمری " را در " چمرگاه " اجرا میکنند . موسیقی دیگر مذهبی، نوای ویژه ماه رمضان است که از بلندای شهرها و روستاها در سحر و مغرب برای آگاهی مردم اجرا می‌شود و دو نوا و ریتم دارد " سحری " که قبل از اذان صبحگاهان اجرا می‌شود " نقارقان " یا نقارگان " که هنگام افطار و پایان روزه و آغاز شام اجرا می‌شود .موسیقی حماسیاین موسیقی به " هه‌ل‌په‌رکه " یا " هه‌ل په رین " معروف و به معنی حمله کردن است، " هه‌ل په رکه " بسیار کهن است و ماندگاری آن از روزگار پرستش خدایان و مربوط به دوران مهر پرستی یا میترایی است . موسیقی حماسی در لرستان نیز جایگاه والای دارد . در آن روزگار کردان و اقوام آریایی که پیوسته در پیکار با اقوام ساکی (آشور) بودند، هنگام بازگشت از جنگ و پیکار با اهریمن آیین " هه‌ل په‌رکه" را در نزد الهه مهر در معابد " مهرابه‌ها " انجام می‌دادند . مراسم شرح زندگی، حمله و حوادثی است که بر جنگجویان گذشته که به صورت نمایش و نمادین اجرا می‌شود و در حقیقت علاوه بر حماسی بودن، جنبه تقدس نیز داشته و نوعی مراسم عبادتی به شمار می‌رود ." دهل " ، " دف " و " سرنا " به عنوان سازهای اصلی اجرای این موسیقی حماسی هستند که به وسیله نوازندگان نواخته می‌شوند موسیقی " هه ل په رکه" هفت ریتم اصلی دارد که به ترتیب یا ساز و همراهی اجراکنندگان انجام می- گیرد و ریتم آن از کند و آرام " گریان " شروع و به ریتم " سرپا " و ریتم هیجانی " سجاد " پایان می‌یابد و در میان آن ریتمهای دیگر نواخته می‌شود .در ریتم آرام " گریان " به نظر میرسد که اجراکنندگان به " میترا " توضیح می‌دهند که ما آرام آرام به سوی دشمن رهسپردیم و چگونگی آن را بیان میکنند . در ریتم بعدی به نام " هه ل گردن" یا " سه پا " که ریتمی تند است به بیان حمله به دشمن میپردازند، ریتم " سجاد " که بسیار تند می‌شود نشانه این است که راهی بسیار طی کردیم و درگیری با دشمن آغاز شد، زدند و پایمان زخمی شد . سرچوپی در این هنگام ( در حین اجرای مراسم ) خم می‌شود و با دست پایش را میگیرد، چنانکه زخمی شده و دیگران دور او حلقه می‌زنند و همچنانکه موسیقی و مراسم اجرای رقص ادامه دارد، پای او را بطور نمادین می‌گیرند که بر زمین نیفتد، زخمهای او را پاک میکنند و مرهم می‌گذارند . آنگاه سرچوپی با همان حالت که مجروح شدن او را می‌رساند، برخاسته و دوباره " سجاد " را انجام می‌دهد، که نشانگر این است که از پای نیفتادیم و پیکار با دشمن را ادامه دادیم، در این هنگام اجرای مراسم به اوج میرسد و پایان می‌یابد 10 لینک به دیدگاه
Ala Agrin 14476 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 26 مهر، ۱۳۹۳ انواع رقص کردیرقصهای محلی با موسیقی کردی پیوندی ابدی داشته و معمولاً زنان و مردان در مراسم شادی به دور از ابتذال دایره وار دست یکدیگر را گرفته به پایکوبی میپردازند، در اصطلاح محلی این حالت را جه رگه به ز می‌نامند( در منطقه مهاباد به آن رَشبَلک می‌گویند.)در این رقصها معمولاً یک نفر که حرکات رقص را بهتر از دیگران می‌شناسد نقش رهبری گروه رقصندگان را به عهده گرفته و در ابتدای صف رقصندگان می‌ایستد و با تکان دادن دستمالی که در دست راست دارد ریتمها را به گروه منتقل کرده و در ایجاد ایجاد هماهنگی لازم آنان را یاری می‌دهد. این فرد که سر چوپی کش نامیده می‌شود با تکان دادن ماهرانه دستمال و ایجاد صدا بر هیجان رقصندگان می‌افزاید.در این هنگام دیگر افراد بدون دستمال به ردیف در کنار سر چوپی کش به گونه‌ای قرار می‌گیرند که هر یکی با دست چپ دست راست نفر بعد را میگیرد اصطلاحاً این حالت گاوانی نامیده می‌شود.در رقصهای کردی تمامی رقصندگان به سر گروه چشم دوخته و با ایجاد هماهنگی خاصی وحدت و یکپارچگی یک قوم ریشه دار را به تصویر می‌کشند برخی رقصهای کردی دارای ملودیهای خاصی بوده و توسط گروهی از زنان ومردان اجرا می‌شوند و در برخی از رقصها یکی از رقصندگان از دیگران اجرا شده و در وسط جمع به تنهایی به هنرنمایی میپردازند و در این حالت معمولاً رقصنده دو دستمال رنگی در دستها نگه داشته و با آنها بازی می‌کند که اصطلاحاً به این نوع رقص دو دستماله می‌گویند و بیشتر در کرمانشاه و مناطق کردنشین ترکیه مرسوم است.نمایشها و رقصهای کردی را می‌توان به چند قسمت اصلی ذیل تقسیم کرد: ۱- گه ریان ۲- پشت پا ۳- هه لگرتن ۴- فه تاح پاشا۵- لب لان۶- چه پی ۷- زه زنگی ۸- شه لایی ۹- سی جار ۱۰- خان امیری گه‌ریان‌گه‌ریان در زبان کردی به معنی گشت و گذار و راه رفتن بوده و حرکات مختص این رقص نیز معنای گشت و گذار در ذهن تداعی میکنند.گه ریان دارای دو مقام بوده که یکی متعلق به مناطق روستایی و دیگری مناطق شهری می‌باشد این رقص نرم و آهسته و با لطافتی خاص شروع شده و به تدریج تندتر می‌شود. ملودی مربوط به این رقص با تنوع در ریتم و نوساناتی در اجرا تا پایان ادامه می‌یابد.در این رقص در واقع تاثیر گشت و گذار در زندگی کردها به نمایش گذاشته می‌شود و تنوع ریتم در این رقص گویای تجربیاتی است که در گشت و گذار به دست می‌آیند و می‌توان گفت این رقص زیبا تبلیغی است برای خوب نگریستن در اشیاء و طبیعت‌این رقص زندگی با فراز و نشیب و زیر و بم هایش به تصویر کشده شده و بر ضرورت بینایی و کسب تجربه برای رویارویی با رودخانه پر تلاطم زندگی تاکید می‌شود. این رقص، رقصندگان را برای رقصهای پر تحرک تر بعدی آماده می‌کند.تقریباً در کل مناطق کردنشین ملودی این رقص به شکلی یکسان نواخته می‌شود و در این رقص نخستین حرکت با پای چپ آغاز شد و حرکت پای دیگر همواره با سر ضربهای دهل که معمولاً باریتم دو تایی اجرا می‌شوند عوض می‌شود.پشت پاپشت پا رقصی است که کمی تندتر از گه ریان اجرا شده و در بیشتر مناطق کردنشین مخصوص مردها می‌باشد رقص پشت پا همانطور که از نامش پیداست انسان را به هوشیاری و به کارگیری تجارب می‌خواند تا مبادا شخص در زندگی از کسی پشت پا بخورد.هه‌لگرتن‌هه لگرتن در لغت به معنای بلند کردن چیزی می‌باشد. این رقص بسیار پر جنب و جوش و شاد اجرا می‌شود که با شور و جنب و جوش بسیار به سوی هدف روانه است. ریتم تند ملودی مخصوص این رقص هر گونه کسالت و خمودی را نفی کرده و بر اهمیت نشاط و هدفمندی در زندگی تاکید دارد.فتاح پاشایی‌فتاح از نظر لغوی به معنی جنبش و پایکوبی است.ملودی این رقص در سر تاسر کردستان به شکلی یکنواخت و با ریتمی تند اجرا می‌شود و لذا این رقص بسیار پر جنب و جوش می‌باشد بیشتر مردم کردستان از این رقص استقبال میکنند. این رقص نشانگر انسانی است که به شکرانه کسب موفقیت‌ها و استفاده از نعمتهای خداوندی خوشحالی خود را به نمایش گذاشته است.لب لان این رقص با ریتمی نرم و آهسته پس از فتاح پاشا اجرا می‌شود و می‌توان در آن لزوم تنوع در زندگی را مشاهده کرد. پس از اجرای پر جنب و جوش رقصها گه ریان، پشت پا، هه لگرتن و فتاح پاشا به ضرورت، رقصندگان لب لان می‌رقصند تا کمی استراحت کرده و تجدید قوا کنند رقص لب لان در واقع انسان را از غلبه احساسات زودگذر نهی کرده، وی را پس از طی مرحله ضروری شور و مستی به قلمرو تفکر دور اندیشی و باز نگری رهنمون می‌سازد در این رقص، شرکت کنندگان آرامش خاصی را احساس میکنند. 10 لینک به دیدگاه
Ala Agrin 14476 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 26 مهر، ۱۳۹۳ چه‌پی چه‌پی همانطور که اسمش پیداست به معنای چپ می‌باشد ملودی این آهنگ با وزن دو تایی اجرا شده و در بیشتر مناطق کردنشین از جمله کرمانشاه، کردستان، سنجابی، بسیار از آن استقبال می‌شود.فلسفه این رقص قوت بخشیدن به قسمت چپ بدن می‌باشد چرا که معمولاً قسمت چپ بدن در انجام امور روزمره نقش کمتری داشته و به مرور زمان تنبل می‌شود و برای استفاده متعادل از تمامیت جسمانی همواره باید بکارگیری اعضاء سمت چپ بدن آنها را تقویت کرد.به همین منظور در رقص چه پی قسمت چپ بدن تحرک بیشتری یافته و از خمودگی خارج میگردد. در منطقه کرمانشاه بیشتر زنها از این رقص استقبال میکنند.زه‌‌نگی یا زندی‌در این رقص رقصندگان یک قدم به جلو گذاشته و سپس یک قدم به عقب می‌روند و این حالت تا پایان ادامه می‌یابد در این رقص ضرورت احتیاط، دور اندیشی و تجزیه و تحلیل عملکرد از جانب انسان به تصویر کشیده می‌شود. در واقع در این رقص سنجیده گام برداشتن تبلیغ میگردد.شه لایی‌این رقص را که با ریتم لنگ اجرا می‌شود می‌توان یک تراژدی شکست دانست در این رقص قدمها لنگان لنگان برداشته می‌شوند تا شکست در برابر چشمان حضار ترسیم گردد و در ترسیم این مصیبت کسی زبان به سخن نگشاید. سه جار (سێ پێ یی)این نوع رقص با ریتم آرام و گاهاً تند است که همان طور که از اسمش بر می‌آید به معنی سه بار (سێ در رسم الخط کردی) است که در آن سه حرکت پا و سه حرکت به جلو وجود دارد و به گونه‌ای یاد آور عدد مقدس ۳ در فرهنگ فلکلوریک کردهاست.خان امیری‌این رقص نیز با ریتمی تند همراه است و در آن دستی از هم باز و در بالا قرار میگیرد و حلقه‌ای باز تر و فراختر می‌سازد و بیشتر تناسبی است بین حرکت دستها و پاها این رقص که در آن گونه‌ای خود نمایی و غرور خانی نیز دیده می‌شود تداعی کننده پیروزی و پرواز پرندگان را در خاطر می‌آورد. تعدادی از رقص های رایج در بین کردهای شمال استان آذربایجان غربی :- مومر- بربنی -جاندرمه-عربان -یارگوزل- شیخانی - توترنی - له گدیه - اکملی-شیرزدین- شمامه - شاخسی نهمنبع : هه تاو 9 لینک به دیدگاه
Ala Agrin 14476 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 26 مهر، ۱۳۹۳ نکته ی دیگر در قص کوردی نحوه و رنگ دستمالهاست که رنگ سفید به معنی در حال صلحیم وقتی دستمال قرمز بلند شد و پاها تندتر به زمین کوبیده شد و ریتم رقص شدت یاقت امادگی خود رو برای جنگ اعلان میکنند. 8 لینک به دیدگاه
NYC 20977 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۳ اول از همه تشکر از آرام عزیز بابت این مطلب عالی. خود من خیلی اطلاعاتی نداشتم. فلسفه این رقص ها جالب بودن. من از فرصت استفاده میکنم و یه مطلبی در مورد رقص فعلی ایرانی میذارم همینجا. این رقصی که یه نفر میرقصه و بقیه تماشاش میکنن. ببینید دوستان این مدل رقص رقصیه غیر ایرانی که از سنت اعراب وارد ایران شده. (اصلاً بحث خوب یا بد بودن این اتفاق تاریخی نیست) فلسفه این رقص اینه یه خانوم وسط میرقصیده یه عده هم مست دورش میشستن و در نوع خودشون لذت میبردن. از دیدن اندام اون زن، از دیدن عشوه های اون زن و حالا هر لذتی که داشته که این کار رو میکردن. حالا اینکه خیلی از خانومای ما این رقص رو انجام میدن شما فلسفه اش رو که مقایسه میکنید خیلی چیز جالبی نیست. حالا عمق فاجعه زمانی میشه که خیلی از آقایون ما هم این مدل رقص رو انجام میدن! نمونه این رقص عشوه مانند رو شما میتونید تو کلاب های خارجی هم ببینید. که خب هدفش مشخصه. رقص های عاشقانه و معمولی در خارج از کشور و کشورهای غربی هم رقص دونفره است. یعنی یه خانم یا آقای تنها نمیرقصه. حالا این رقص که ایرانیه اصیل هست رو شما مقایسه کنید با این رقص سنتیه وارداتی. از همین مقایسه تفاوت دوتا فرهنگ رو نتیجه بگیرید. حالا به نظرتون درسته که میگن کردها ایرانی ترین ملت ایرانن؟! 4 لینک به دیدگاه
Moment 15228 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۳ شالی که کردا به دور کمرشون می بندن سه دور به دور کمرشون پیچیده میشه که نماد گفتار نیک پندار نیک و کردار نیکه رقص کردی نمادی از جنگه و دستمالی که دست نفر اوله نماد شمشیره اگه یک رقص کردی کامل رو دیده باشید (اون چیزی که توی عروسی ها هست یه گوشه کوچیک از رقص کردیه) میفهمید که این رقص کاملا نماد مراحلیه که تویه یک جنگ اتفاق میفته، از زخمی شدن فرمانده تا اسیر شدنش و آزاد شدنش و عقب نشینی و حمله به دشمن و نهایتا پیروزی و شکرگذاری 4 لینک به دیدگاه
Ala Agrin 14476 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 28 مهر، ۱۳۹۳ اول از همه تشکر از آرام عزیز بابت این مطلب عالی. خود من خیلی اطلاعاتی نداشتم.فلسفه این رقص ها جالب بودن. من از فرصت استفاده میکنم و یه مطلبی در مورد رقص فعلی ایرانی میذارم همینجا. این رقصی که یه نفر میرقصه و بقیه تماشاش میکنن. ببینید دوستان این مدل رقص رقصیه غیر ایرانی که از سنت اعراب وارد ایران شده. (اصلاً بحث خوب یا بد بودن این اتفاق تاریخی نیست) فلسفه این رقص اینه یه خانوم وسط میرقصیده یه عده هم مست دورش میشستن و در نوع خودشون لذت میبردن. از دیدن اندام اون زن، از دیدن عشوه های اون زن و حالا هر لذتی که داشته که این کار رو میکردن. حالا اینکه خیلی از خانومای ما این رقص رو انجام میدن شما فلسفه اش رو که مقایسه میکنید خیلی چیز جالبی نیست. حالا عمق فاجعه زمانی میشه که خیلی از آقایون ما هم این مدل رقص رو انجام میدن! نمونه این رقص عشوه مانند رو شما میتونید تو کلاب های خارجی هم ببینید. که خب هدفش مشخصه. رقص های عاشقانه و معمولی در خارج از کشور و کشورهای غربی هم رقص دونفره است. یعنی یه خانم یا آقای تنها نمیرقصه. حالا این رقص که ایرانیه اصیل هست رو شما مقایسه کنید با این رقص سنتیه وارداتی. از همین مقایسه تفاوت دوتا فرهنگ رو نتیجه بگیرید. حالا به نظرتون درسته که میگن کردها ایرانی ترین ملت ایرانن؟! مرسی از شرکتتون در تایپیک امیر گرامی 2 لینک به دیدگاه
Ala Agrin 14476 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 28 مهر، ۱۳۹۳ شالی که کردا به دور کمرشون می بندن سه دور به دور کمرشون پیچیده میشه که نماد گفتار نیک پندار نیک و کردار نیکهرقص کردی نمادی از جنگه و دستمالی که دست نفر اوله نماد شمشیره اگه یک رقص کردی کامل رو دیده باشید (اون چیزی که توی عروسی ها هست یه گوشه کوچیک از رقص کردیه) میفهمید که این رقص کاملا نماد مراحلیه که تویه یک جنگ اتفاق میفته، از زخمی شدن فرمانده تا اسیر شدنش و آزاد شدنش و عقب نشینی و حمله به دشمن و نهایتا پیروزی و شکرگذاری سوپاس کوماری ئازیز مرسی از توضیحات جامعتر شما 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده