masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 مهر، ۱۳۹۳ پیاز گیاهیست دو ساله یا سه ساله که به وسیله بذر زیاد می شود .محل اصلی و اولیه آن مشخص نیست و آنچه مسلم است در زمانهای قدیم در قاره آسیا کشت میشده . این گیاه یکی از مهمترین سبزیهایی است که قسمت متورم و گوشتی انتهائی آن مورد استفاده قرار می گیرد و همین قسمت گوشتی و مطبق را پیاز می نامند . بذر این گیاه پس از کاشت در زمین ابتداء پیازهای کوچکی تولید می کند و در سال دوم اگر این پیازهای کوچک را بکارند آنها درشت شده و به عنوان پیاز مورد استفاده قرار می گیرند . در صورتی که پیازهای دوساله را که درشت شده اند مجددآ در سال سوم بکارند ، بوته آن به گل مینشیند و تولید بذر می کند . البته اگر در میان پیازهای کوچک سال اول پیازهای درشتری وجود داشته باشد ، آنها نیز در سال دوم ممکن است تولید گل و بذر نمایند . ریشه های پیاز ، به صورت ساده و از انتهای ساقه خارج شده و در زمین فرو میروند . در قسمت بالای ریشه های ساده گیاه ، پیاز که همان ورقه های گوشتی و مطبق گیاه است و شکل کُرَوی دارد قرار گرفته که تنها قشر روئی آن نازک و گاهی به رنگ های : سفید ، زرد ، قرمز و طلائی دیده می شود . در سال دوم کشت از میان بوته پیاز ، ساقه گل خارج می شود و تا یک متر بلند شده و در انتهای ساقه ، گل پیاز ظاهر می گردد . گل پیاز ، چتری شکل و به رنگ های : سفید مایل به سبز ، مایل به بنفش و یا ارغوانی می باشد 2 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 مهر، ۱۳۹۳ آب و هوا و خاک : این گیاه در هر آب و هوا و خاکی محصول می دهد . لکن زمین های سخت مرطوب برای آن مناسب نیستند و از لحاظ درجه حرارت ، در هوای سرد طعم پیاز ، بسیار تند و زننده می شود . در حالی که طعم پیاز هائی که در نواحی گرم کاشته می شوند ملایم و شیرین می باشند . کود : نیاز پیاز ، به مواد غذائی فراوان است و بایستی زمینی را که برای کاشت این گیاه در نظر می گیرند کاملا تقویت کنند . ولی توجه داشته باشند که در زمان کاشت بذر پیاز و یا پیازهای کوچک از دادن کود حیوانی تازه خودداری شود . چون باعث فساد و بیماری و پوسیدگی و کرم زدگی گیاه می شود . بهترین روش تقویت زمین و یا کود دادن به محصول پیاز ، آن است که پیاز را پس از یک محصولی که برای کشت آن قبلا کودکافی به زمین داده شده است بکارند ، و کمبود مواد غذائی گیاه را با کودهای شیمیائی جبران نمایند 2 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 مهر، ۱۳۹۳ روش کاشت : کشت پیاز ، به دو صورت انجام می گیرد : ۱ ) کاشت بذر در زمین . ۲) کاشت پیازهای کوچک در زمین . کشت این گیاه دو نوبت در سال ، در بهار و پائیز صورت می گیرد . به منظور کشت بهاره ، زمین را در پائیز آماده می سازند و کود کافی میدهند و در کشت پائیزه ، در بهار عملیات آماده سازی زمین انجام می پذیرد. لازم است زمینی را که می خواهند بذر و یا پیازهای کوچک را در آن بکارند ، قبلا به مقدار کافی تقویت نموده و در زمان کاشت آن را بیل بزنند و در مساحت بزرگ شخم کنند و سپس بذر پیاز ، را به یکی از دو روش خطی و یا دستپاش بکارند . مسلمآ در روش ردیفکاری ( خطی ) مقدار بذر مصرفی بسیار کمتر و در طریقه دستپاش میزان مصرف بذر زیاد خواهد بود . به این منظور زمین را با کشیدن شن کش و یا هر وسیله دیگری که در اختیار باشد صاف نمایند تا بذرها زیر خاک بروند و سپس آبیاری کنند . قبل از آنکه پیازها کاملا سبز شوند لازم است که زمین را وجین کنند و علف های هرز را خارج سازند تا آنها روی بوته های پیاز را نپوشانند . در صورتی که بخواهند پیازهای کوچک را در زمین به صورت خطی بکارند ، فاصله خطوط و یا ردیف ها ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و فاصله پیازهای کوچک از یکدیگر بر روی خطوط ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر مناسب است . بذر پیاز سیه رنگ است و روی آن چین هایی وجود دارد .مقدار بذر مورد نیاز برای کشت یک صد متر مربع زمین نسبت به محصولی که مورد نظر است متفاوت می باشد . به این معنی که اگر منظور تهیه پیاز جهت مصرف به صورت خام و یا پخته باشد و لزومآ باید پیازها درشت باشند حدود ۲۵۰ گرم بذر لازم است . ولی اگر برای تهیه پیاز ترشی و یا پیازهای کوچک برای کشت سال بعد باشد چون اندازه پیازها کوچک است ، لذا ۵۰۰ گرم بذرمورد نیاز خواهد بود . به همین دلیل هر اندازه فاصله بوته های پیاز با یکدیگر کمتر باشد پیازها کوچکتروهراندازه که فاصله آنها از یکدیگر بیشتر باشد پیازها درشت تر خواهند بود. بهترین روش کشت پیاز ، نوع خطی ( ردیفکاری ) می باشد که فاصله بین خطوط ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و فاصله بین بوته ها روی خطوط ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشد . لکن اگر منظور کاشت دستپاش باشد بهتر است بذر پیاز را تُنُک بپاشند تا در زمان برداشت هم پیازهای کوچک و هم پیازهای درشت داشته باشند و نیازی به تُنُک کردن و صرف هزینه زیاد و کار اضافی نباشند . هرگاه در محلی که پیاز ، را می کارند ، هوا خشک باشد پیاز ممکن است زودتر به گل بنشیند و گاهی در چنین نقاط در همان سال اول پیازها گل می کنند و بذر می دهند که بذر این پیازها برای کاشت مناسب نخواهند بود. 2 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 مهر، ۱۳۹۳ بذرگیری : پیازهایی را که می خواهند از آنها بذر تهیه کنند از بین بهترین و سالم ترین و خوش فرم ترین آنها انتخاب می کنند و در محلی خشک و هواگیر نگهداری می نمایند تا به موقع مجددآ بکارند . در فروردین ماه پیازهای انتخاب شده را به فاصله ۴۰ سانتیمتر از هرطرف در زمینی که قبلآ آماده شده می کارند . در اواخر تیرماه و مردادماه که بذرها در داخل غلاف های نازکی که حامل بذر هستند رسیدند ، غلاف ها را از ساقه جدا نموده و دسته می کنند و در محیط تاریک و هواگیری در محل خشکی نگهداری می نمایند . یا آنکه غلاف ها را از بوته ها جدا ساخته و در کیسه کرده در محل خشکی نگهداری می کنند. مسلما روش اول در حفظ قوه نامیه ( رویش ) بذر پیاز اثر بهتری خواهد داشت . 2 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 21 مهر، ۱۳۹۳ انبار كردن پياز در زمستان پياز از جمله محصولاتي است كه درشرايط مناسب مي توان آن را براي مدت زيادي پس از برداشت در انبار نگاهداري كرد . براي اينكه پياز انبار شده مدت زيادي سالم بماند يعني نپوسد و سبز نشود بايد ياز كاملا رسيده و خشك باشد و محل نگاهداري يعني انبار پياز بايد داراي حرارتي حدود صفر درجه سانتيگراد و رطوبت نسبي 64 % باشد . شرايط انبار نمودن پياز بستگي به زمان ، رقم و ساير عوامل كشت دارد . بر داشت به موقع ، قطع آبياري قبل از برداشت و عدم مصرف كود ازته در مراحل آخر رشد باعث افزايش طول انبار داري پياز مي شود . از آزمايشهاي عديده كه راجع به انبار كردن پياز به عمل آمده است چنين نتيجه مي توان گرفت كه رطوبت تاثير زيادي در سبز شدن پياز در انبار ندارد و اين پديده بيشتر تحت تاثير در جه حرارت محيط مي باشد . در صورتي كه پيدايش ريشه در پياز بيشتر ناشي از مقدار رطوبت هواي انبار مي باشد و حرارت در ريشه كردن پياز بي اثر است . پوسيدگي پياز با ازدياد اين عوامل تواما ايجاد مي شود . بنابراين بهترين محل براي انبار كردن و حفظ پياز مكاني است كه خشك و خنك باشد . براي ايجاد چنين شرايطي انبار بايد مجهز به دستگاه تهويه باشد تا بتوان به وسيله آن هواي محل را خنك و ثابت نگاه داشت . براي اين منظور با قرار دادن منافذي در قسمت پايين ديوار نزديك كف انبار اين عمل را انجام داده . اين منافذ را مي توان درموقع لزوم مسدود نمود تا هواي گرم و يا مرطوب خارج به داخل انبار راه نيابد و براي اينكه جريان هوا برقرار شود علاوه بر منافذ پاي ديوار در سقف انبار نيز چند هواكش تعبيه مي كنند . تا با باز كردن اين دو منفذ جريان هوا برقرار گردد و براي اينكه هوا بين پيازها جريان داشته باشد پيازها را در جعبه هاي كم عمق قرار داده و اين جعبه ها را روي يكديگر مي گذارند . در موقع گذاردن جعبه ها روي يكديگر بايد بين دو جعبه 3 تا 4 سانتيمتر فاصله باشد و علاوه بر اين بين جعبه هاي مجاور يكديگر نيز فاصله اي به همين اندازه در نظر مي گيرند . به طوري كه قبلا گفته شد درجه حرارت در انبار بايد در حدود صفر درجه باشد و اين حرارت مي تواند از 2- تا 2+ درجه سانتيگراد باشد البته لازم به ذكراست كه بايد از يخ زدگي پرهيز شود . براي جلوگيري از سبز شدن پياز مي توان از ماده ماليك هيدرازيد Maleic Hydrazide به مقدار 2/2 كيلوگرم روي گياهاني كه 50% قسمت هوايي خوابيده اند استفاده نمود . زمان محلول پاشي بسيار مهم است زيرا كاربرد بسيار زود مي تواند سبب غده هاي پف كرده گردد ، در حاليكه محلول پاشي بسيار دير از سبز كردن به ميزان كمي جلوگيري مي نمايد . masiid.blogfa.com 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده