در مورد آی پی بیشتر بدانیم

[afa 18,504]

آی پی چیست ؟

 

کامپیوترها برای حضور در شبکه نیاز به آدرس شناسایی دارند. این آدرس ip

 

یا internet protocol نامیده می شودیک آدرس ip ممکن است به این شکل باشد. 216.27.61.137

 

این صورت از مقادیر در مبنای 10 نوشته می شود و همانطور که می بینید دارای سه نقطه و

 

چهار ناحیه مختلف است. البته آدرس های ip به این صورت برای کامپیوترها قابل درک

 

نیستند.کامپیوترها هر کدام از قسمت های بین دو نقطه را در مبنای دو می بینند.

 

برای مثال آدرس ip که در بالا مشاهده کردید برای کامپیوترها به شکل زیر ترجمه می شود:

 

 

11011000.00011011.00111101.10001001 هر کدام از قسمت های آدرس یک هشت تایی یا

 

یک octet نامیده می شود. دلیل این نامگذاری نیز این است که هر کدام از این قسمت ها 8 حالت

 

متفاوت دارد. وقتی همه حالات را با هم جمع کنیم 32 ترکیب مختلف ایجاد می شود. به همین

 

دلیل هم آدرس های ip با چنین فرمتی را آدرس های 32 بیتی می نامند. در مبنای دو نیز هر عدد

 

دو حالت(1 یا 0) و هر قسمت از آدرس 8 ترکیب مختلف دارد. به این ترتیب تمام ترکیب های هر

 

قسمت 28 یا 256 است.[چطور بیت و بایت کار می کند؟] حدود 4.3 میلیارد ترکیب مختلف از اکتت

 

ها می توان بدست آورد. البته تمام حالات این ترکیب ها قابل استفاده نیستند. برای مثال 0.0.0.0

 

به صورت قراردادی برای پیش فرض شبکه و آدرس 255.255.255.255 نیز برای انتشار در شبکه

 

(broadcast) مورد استفاده قرار می گیرد. هر آدرس ip به دو قسمت net و host تقسیم می شود.

 

قسمت net بیانگر آدرس شبکه ای است که آدرس به آن تعلق دارد و host هر آدرس در شبکه net

 

را مشخص می کند. ترتیب مورد استفاده برای تخصیص net و host به یک آدرس ip، بستگی به

 

کلاس (class) آن آدرس دارد.

 

 

در کل 5 کلاس و تعدادی آدرس ip ثابت وجود دارد: . پیش فرض شبکه : 0.0.0.0 . کلاس a: این

 

نوع کلاس بیشتر برای تخصیص ip در شبکه های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد. اکتت اول این

 

کلاس ها از 1 تا 126 متفاوت می باشد. از باقی اکتت ها برای host استفاده می شود. به این

 

ترتیب 126 شبکه، 16777214 هاست و 2147483.648 آدرس در کلاس a تعریف می شود. حدود

 

نیمی از ترکیب های موجود برای تمام آدرس های ip، در این کلاس قرار می گیرند. اولین رقم این

 

آدرس ها در مبنای دو نیز با 0 شروع می شود. برای مثال یک آدرس در این کلاس می تواند به

 

صورت زیر باشد: net host 24.53.107 .115 . loopback: آدرس 127.0.0.1 برای عملیاتی به نام

 

loopback استفاده می شود. loopback زمانی انجام می شود که یکی از کامپیوترهای میزبان

 

بسته ای را برای خودش می فرستد. کاربرد این متد در رفع مشکل و تست اتصالات شبکه است.

 

. کلاس b: معمولا شبکه های متوسط از این نوع کلاس بهره می برند.

 

 

 

 

آدرس هایی که اولین اکتت آن ها از 128 تا 191 تغییر می کند عضو این کلاس هستند. اکتت دوم

 

این آدرس ها نیز برای تعیین net، و دو اکتت دیگر برای مشخص کردن آدرس host مورد استفاده

 

قرار می گیرد. به این ترتیب 16348 شبکه با 65534 هاست و 1073741824 آدرس ip مختلف در

 

این کلاس قابل تخصیص است. اولین رقم اولین اکتت این آدرس ها در مبنای دو 1 و رقم دوم 0 ا

 

ست. net host 145.24. 53.107 . کلاس c: شبکه های کوچک می توانند از این کلاس استفاده

 

کنند. آدرس های که اکتت اول آن ها از 192 تا 223 است در این کلاس قرار می گیرند. اکتت های

 

اول تا سوم برای معین کردن آدرس net و باقی برای تخصیص آدرس به host مورد استفاده قرار می

 

گیرد. می توان 2097152 شبکه با 254 host و 536870912 آدرس ip در کلاس c ایجاد کرد. این

 

آدرس ها در مبنای دو دارای اولین رقم 1 دومین رقم 1 و سومین رقم 0 است.

 

net host 195.24.53. 107 . کلاس d: از این کلاس برای mulsticast استفاده می شود و کمی با

 

کلاس ها و آدرس ها قبلی تفاوت دارد. اولین، دومین و سومین بیت این آدرس ها با 1 و چهارمین

 

بیت با صفر شروع می شود. 28 بیت بعدی برای مشخص کردن آدرس مقصد پیغام های multicast

 

مورد استفاده قرار می گیرد. یک شانزدهم ترکیب های آدرس (ip (268435456 آدرس بخشی از

 

این کلاس هستند. net host 224. 24.53.107 . کلاس e: این کلاس شباهتی زیادی به کلاس d

 

دارد و بیشتر در موارد آزمایشی مورد استفاده قرار می گیرد. تنها تفاوت آن با کلاس d این است

 

که بیت چهارم آن از 1 شروع می شود. net host 240. 24.53.107 .broadcast: پیغام هایی که

 

همواره برای تمام اعضای شبکه فرستاده می شود با نام broadcast شناخته و با روش broadcast

 

ارسال می شوند. این پیغام ها از آدرس 255.255.255.255 استفاده می کنند. آدرس هایی که

 

بررسی کردیم دارای 32 (24) بیت رقم بودند به همین دلیل آن ها را بیشتر به آدرس های ipv4

 

می شناسند. در سال های اخیر به دلیل گسترش شبکه های کامپیوتری و اینترنت، نیاز به

 

گستره جدیدی از آدرس های ip احساس شد به همین دلیل قرارداد هایی برای ایجاد آدرس های

 

128 بیتی تولید شد. این آدرس ها ipv6 نامیده می شوند. این آدرس ها در مبنای 16 نوشته می

 

شوند و حدود 1038 ×3.403 آدرس را در بر می گیرند. یکی دیگر از مسایلی که در ساخت ipv6

 

مورد نظر بوده است، استفاده از بلوک ها بزرگ عدد برای مشخص کردن مواردی مانند مسیریابی

 

و راه بانی شبکه است. اگرچه استفاده از ipv6 هنوز رایج نشده است و استانداردهای آن به

 

تصویب تمام انجمن های استاندارد فن آوری نریسده است، سیستم عامل های ویستا، os x و

 

نسخه های جدیدی لینوکس توانایی شناسایی این آدرس ها را دارند.