ENG.SAHAND 31645 اشتراک گذاری ارسال شده در 5 شهریور، ۱۳۹۳ سلام دوستان پر از امید خودم یه سوالی دارم ازتون چرا بعضیاتون در ناامیدی بسر میبرید ؟ و در هنگام ناامیدی چیکار میکنید به رختخواب میرید و زانوی غم بغل میکنید یا؟؟؟؟ یا به دعا مشغول میشوید و از خدا در گشایش کارتون کمک میطلبید و یا ...... اما اینو بدونید که باید به نقطه‌ای در زندگیتان برسید که دیگر نتوانید ادامه دهید. گناهتان، گذشته‌تان، سختی‌ها و مشکلاتی که هر روز با آنها دست و پنجه نرم میکنید، ظاهرتان یا وضعیت زندگیتان. وقتی هیچوقت به آن نقطه نرسید که تغییرات مثبت در زندگیتان به یک انتخاب تبدیل شود، زندگیتان پوچ و بیهوده خواهد بود. و اینو بدونین دوستان عزیزم که شما بیهوده و بی دلیل به دنیا نیامدید اندکی فکر سحر نزدیک است پس ناامیدی مهم نیست مهم اینه که از ناامیدی چطوری بیاییم بیرون 8 لینک به دیدگاه
ENG.SAHAND 31645 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 5 شهریور، ۱۳۹۳ و منتظر ماندن برای خدا به معنی منفعل بودن نیست. به این معنی نیست که بیکار بایستید، به آسمان خیره شوید و منتظر یک میلیون دلاری باشید که خداوند از آن بالا برایتان می‌فرستد. امید یک عمل است. اکر فقط یک جرقه از آن در روحتان وجود داشته باشد، خیلی زود ایمان صدایتان می‌کند که پایتان را بیرون گذاشته و کاری برای ناامیدی‌تان بکنید. خداوند در هر کدام از ما قوه درک و بصیرت قرار داده است. قدرتی درون ما قرار داده که باعث می‌شود بتوانیم دربرابر سختی‌ها بایستیم. امیدتان را از دست ندهید. احساس ناامیدی کردن درد بزرگتری است تا قدم بیرون گذاشتن و با کمک ایمان به خدا کاری برای تغییر شرایط انجام دادن. خدا بزرگ است و شما را برای هدفی مهم خلق کرده است. اینطور به آن نگاه کنید، احساس ناامیدی کردن فقط شما را عقب می‌اندازد و در هم می‌شکند. پس بایستید، به بالا نگاه کنید و در دریای ناامیدی غرق نشوید. خدا بزرگ است و بیشتر اوقات او تنها کسی است که می‌توانید در زمان سختی‌ها برای کمک به سراغش بروید. 8 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120454 اشتراک گذاری ارسال شده در 5 شهریور، ۱۳۹۳ اصلاً آدم با امید زندگی میکنه. به نظرم هیچ وقت امکان نداره که هیچ نقطه امیدی تو زندگی آدم وجود نداشته باشه. من شده خیلی وقتا خیلی ناراحت باشم و یا از مسئله ای احساس ناامیدی کنم ولی بازم امیدو کامل از دست نمیدم 6 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 شهریور، ۱۳۹۳ ناامیدی بزرگترین درده و پایان زندگی.... من نمیگم ناامید نشدم خیلی هم امیدمو از دست دادم در شرایط مختلف زندگی ولی همیشه استارت کارمو زندگیمو خودم زدم و از جابلندشدم و جوابشم گرفتم... هیچ وقت ناامیدی رو تووجودتون پرورش ندید... زود از فکرتون خارج کنید.. تا بتونید بهتر تر زندپی کنید. کی به کی میگه مرسی سهند عزیز 4 لینک به دیدگاه
ENG.SAHAND 31645 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۹۳ اصلاً آدم با امید زندگی میکنه.به نظرم هیچ وقت امکان نداره که هیچ نقطه امیدی تو زندگی آدم وجود نداشته باشه. من شده خیلی وقتا خیلی ناراحت باشم و یا از مسئله ای احساس ناامیدی کنم ولی بازم امیدو کامل از دست نمیدم دقیقا من به این امید خان میگم قدرت درونی انسان که ادمو سرپا نگه میداره و باعث میشه ادمی به سوی اینده حرکت کنه 6 لینک به دیدگاه
*mehrsa* 14558 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 شهریور، ۱۳۹۳ یه جایی خوندم با اینکه شما نمیدونید شب که میخوابید صبح زنده هستید یا نه باز هم ساعت برای صبح کوک میکنید و این یعنی امید این روزها من کاملا به امید و امیدواری معتقد شدم معتقد شدم تا خدا نخواد برگی از درخت نمیفته کاری که مربوط به خداست باید به خودش سپرد تلاش لازمه زندگیه نباید پیش وجدان خودت شرمنده بشی که میتونستمو کاری نکردم من به امید داشتن تو زندگی ایمان دارم چون نتیجشو دیدم 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده