رفتن به مطلب

میوه‌های دانه‌دار


masi eng

ارسال های توصیه شده

میوه‌های دانه‌دار

 

[TABLE]

[TR]

[TD=class: pico_body]مهم‌ترين ميوه‌هاى دانه‌دار در ايران عبارتند از: سيب، گلابي، به . زالزالک - (.Hawthorn (Crataegus azarollus L نيز متعلق به اين گروه مى‌باشد که گونه‌اى وحشى به‌شمار مى‌رود و از اهميت چندانى برخوردار نيست. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]اين گياهان، همگى خزان‌دار بوده و داراى گل‌هاى دوجنسى کامل هستند. ميو‌ه‌هاى دانه‌دار متعلق به تيره Rosaceae و زير تيره Pomoidae مى‌باشند. [/TD]

[/TR]

[/TABLE]

لینک به دیدگاه

به

 

 

[TABLE]

[TR]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD]338.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]به، درخت کوچکى است به ارتفاع حداکثر پنج متر، که بومى جنوب شرقى اروپا و آسياى صغير مى‌باشد. در جنس بِه، تنها يگ گونه وجود دارد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت به مى‌تواند تا ۵۰ سال عمر کند و از ۵-۴ سالگى ميوه توليد کند. در شرايط مناسب، مى‌توان از هر هکتار باغ بِه، تا ۵۰ تن محصول برداشت کرد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]

 

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] گياه‌شناسى

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]به گياهى است با نام علمى Cydonia oblonga که از خانواده Rosaceae مى‌باشد. گل‌ها دو جنسى و کامل هستند و قسمت خوراکى ميوه، نهنج رشد گردهٔ گل است که تخمدان را در برگرفته است. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD]339.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] شرايط اقليمي و خاکی

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت به، در برابر سرماى زمستانى از سيب و گلابى حساس‌تر است و براى بيرون آمدن از خواب زمستانه نيز به سرماى کمترى نياز دارد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]نيازهاى خاکى به، مشابه سيب است ولى ريشه آن از ريشه بقيه ميوه‌هاى دانه‌دار سطحى‌تر بوده و به رطوبت زياد خاک حساس مى‌باشد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] توليد ميوه

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]گل‌هاى به، خود بارور هستند و بدون نياز به درختان گرده‌زا تبديل به ميوه مى‌شود. گرده‌افشانى به، همانند سيب و گلابي، توسط زنبورعسل انجام مى‌شود. چون ميوه به، روى شاخه يک‌ساله تشکيل مى‌شود، نياز به هرس ساليانه براى توليد شاخه‌هاى جوان بارور دارد. به در دنيا، بيشتر به عنوان پايه براى گلابى کشت مى‌گردد و تنها در ايران و آرژانتين ميوه آن در سطح گسترده توليد و مصرف مى‌شود. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] نوع هرس

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]به را مى‌توان به شکل‌هاى جامى و شلجمى هرس کرد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] روش‌هاى تکثير

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]ازياد به، معمولاً توسط (قلمه) انجام مى‌گيرد ولى اخيراً به‌خاطر مقاومت ربشه زالزالک در برابر شرايط نامساعد خاک، از آن به‌عنوان پايه‌اى براى پيوند کردن و ازدياد بِه استفاده شده است. فاصله کشت درخت به، بر حسب رقم، از چهار تا شش متر تغيير مى‌کند. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] ارقام مهم

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]ارقام مهم به در ايران شامل : مظاهري، حاجى رفيعي، گورتون شمس و بِه نيشابور مى‌باشند. [/TD]

[/TR]

[/TABLE]

لینک به دیدگاه

سیب

 

[TABLE]

[TR]

[TD=class: pico_body]سيب معمولى درختى است بومى اروپاى شرق، آسياى غربى و نواحى شمال غربى کوه‌هاى هيمالايا، که از حدود ۶۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح در يونان به زير کشت در آمده است. در جنس سيب بيش از ۳۰ گونه و ۶۰ زير گونه وجود دارد که در سراسر نيم‌کره شمالى پراکنده هستند. در دامنه‌هاى غربى کوه‌هاى هيماليا جنگل‌هاى گسترده‌اى از گونه‌هاى وحشى سيب وجود دارد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD]336.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] گياه‌شناسى

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت سيب با نام علمى Malus Pumila از خانواده Rosaceae مى‌باشد قسمت خوراکى ميوه نهنج رشد گرده گل است که تخمدان را در بر گرفته است. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD]392.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت سيب جزء درختان خزان‌دار بوده و داراى گل‌هاى دوجنسى کامل مى‌باشد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] شرايط اقليمى و خاکی

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت سيب مى‌تواند گستره دمائى وسيعى را تحمل کند و کشت آن تنها در نقاطى اقتصادى نيست که يا زمستان آن‌قدر سرد باشد (۴۰- درجه سانتى‌گراد) که شاخه‌ها خشک شوند و يا آن‌قدر گرم باشد که سرماى مورد لزوم درختان (۱۰۰۰ تا ۱۶۰۰ ساعت دماى کمتر از هفت درجه سانتى‌گراد) تأمين نگردد. افزون بر اين، درخت سيب براى توليد ميوه‌هائى با کيفيت مطلوب، در نقاطى کشت شود که هوا در يکى دو ماه آخر فصل رشد، به‌ويژه در شب‌ها، خنک باشد و گرنه ميوه‌ها، طعم، مزه و قدرت انباردارى خود را تا حدود زيادى از دست خواهند داد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت سيب مى‌تواند در هر خاکى که حاصلخيز و داراى دست کم ۲-۱ متر ژرفا باشد، رشد کند ولى خاک‌هاى لمونى که داراى مواد آلى کافى باشند براى آن مناسب‌تر هستند. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]سطح آب زيرزمينى نبايد از ژرفاى حداکثر دو متر بالاتر باشد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] توليد ميوه

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]گل‌سيب از يک جوانه مخلوط مرکب -Mixed compound bud به‌طور انتهائى يا جانبى بر روى سيخک‌هاى - Spurs يک الى سه ساله (انواع متراکم - Compact يا سيخک‌زا - Spur type ) يا بر شاخه‌هاى جوان يک ساله (انواع استانده -Standard) و يا روى هر دو)انواع نيمه استانده -Semi-standard) به‌وجود مى‌آيد که امروزه انواع سيخک‌زا، به دليل رشد کمتر و متراکم‌ترى که دارند، بيشتر مورد توجه مى‌باشند. از يک هکتار باغ سيب‌معمولي، مى‌توان تا ۵۰ تن محصول برداشت کرد که اين مقدار در باغ‌هاى با درخت پاکوتاه مى‌تواند به بيش از يکصد تن بالع شود. اکثر ارقام سبب، خودنابارور - Self-Unfruitful مى‌باشند و براى تضمين گرده‌افشانى کافى در باغ بايد از درختان گرده‌زا استفاده شود. درختان گرده‌زا - polinizer tree بايد از يک رقم مناسب (مثلاً رقم لبنانى زرد براى لبنانى قرمز و برعکس) گزينش و در لابه‌لاى درختان اصلى کشت گردند. مرسوم‌ترين روش براى اين کار کشت يک رديف کامل درخت گرده‌زا در برابر هر رديف از درختان اصلى و يا يک درخت در مرکز مربعى است که بر روى هر ضلع آن سه درخت اصلى کشت شده باشد، چنانکه در برابر هر هشت درخت اصلى يک درخت گرده‌زا در باغ وجود داشته باشد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] نوع هرس

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]طرز تربيت درخت سيب برحسب رقم و عادت رشد آن تفاوت مى‌کند. در ارقامى مانند گلاب و لبنانى زرد که شاخه‌ها به‌طور قائم هستند درخت را به شکل شلجمى، و در برخى ديگر از ارقام که شاخه‌هاى آنها بيشتر افقى هستند به شکل جامى تربيت مى‌کنند. پس از انجام (هرس) شکل‌دهى بايد، تا زمان بلوغ، ميزان هرس به حداقل کاهش داده شود و در درختان بالغ نيز بايد اين عمل محدود به حذف شاخه‌هاى آفت‌زده و مزاحم و پير گردد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] روش‌هاى تکثير

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]ازدياد درخت سيب به روش پيوند انجام مى‌شود. با به‌کار بردن پايه‌هاى مختلف که همگى از جنس سيب و داراى قدرت‌هاى متفاوت هستند مى‌توان رشد و ارتفاع پيوندک را کنترل کرد. درچند دهه اخير، ايستگاه پژوهشى ايست مالينگ - East Malling انگلستان پايه‌هاى مختلفى به بازار ارائه داده است که با علامت اختصارى اي-ام-(EM (East Malling [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]ام-ام (MM (Maling Merton همراه با شماره‌هاى ويژه‌اى مشخص مى‌شوند. هر کدام از اين پايه‌ها، که به روش (خوابانيدن) ازدياد مى‌گردند، رشد پيوندک را در حد معينى محدود مى‌سازند، بنابراين فاصله کشت درختان پيوند شده بر روى آنها، بر حسب نوع پايه، متفاوت است. در حال حاضر در اکثر نقاط دنيا، به خاطر آسانى انجام عمليات داشت و برداشت، باغداران بيشتر به استفاده از درختان پاکوتاه - Dwarf (حداکثر ارتفاع سه متر) و فواصل کشت کمتر گرايش دارند. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] ارقام مهم

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]مهم‌ترين ارقام سيب، سيب لبنانى زرد Golden Delicious و سيب لبنانى قرمز Red Delicious مى‌باشد. [/TD]

[/TR]

[/TABLE]

لینک به دیدگاه

گلابی

 

 

[TABLE]

[TR]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD]337.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]اين گياه، بومى آسياى غربى و اروپاى شرقى به‌ويژه نواحى شمال غربى ايران و کوه‌هاى قفقاز مى‌باشد. گلابى از حدود يک‌هزار سال پيش از ميلاد مسيح در يونان زيرکشت در آمده و در حال حاضر، پس از سيب، مهم‌ترين ميوه دانه‌دار دنيا و ايران به‌شمار مى‌آيد. در جنس گلابي، حدود ۲۰ گونه مختلف وجود دارد که اکثراً فاقد ميوه خوراکى مى‌باشند و تنها به‌عنوان پايه‌اى براى گلابى معمولى به‌کار مى‌روند. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] گياه‌شناسى

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]گلابى با نام علمى Pyrus communis از خانواده Rosaceae مى‌باشد. گل‌ها دو جنسى و کامل هستند و قسمت خوراکى ميوه، نهنج، رشد گرده گل است که تخمدان را در برگرفته است. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD]382.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] شرايط اقليمي و خاکی

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت گلابى در برابر سرما از سيب حساس‌تر است و در زمستان تنها تا دماى ۳۰- درجه سانتى‌گراد را مى‌تواند تحمل کند. گل‌هاى گلابى در بهار کمى زودتر از سيب باز مى‌شوند و به اين دليل بيشتر در معرض خطر سرماى ديررس بهاره قرار مى‌گيرند. در تابستان، گلابى مى‌تواند بيش از سيب گرما را تحمل کند و عملاً بسيارى از ارقام آن، جهت محصول با بالاترين کيفيت، به تابستان‌هاى گرم و نسبتاً خشک نيازمندند. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center][TABLE]

[TR]

[TD]383.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]درخت گلابى از نظر عادت رشد، طرز کشت و داشت و نيازهاى محيطى بسيار شبيه سيب است و در همان خاک‌هائى که سيب رشد مى‌کند نيز مى‌توان آن را پرورش داد، ولى ريشه آن در برابر رطوبت خاک، از تمام گياهان خزان‌دار ديگر مقاوم‌تر است. گل و ميوه گلابى در انتهاى شاخه‌ها و سيخک‌هاى دو ساله به‌وجود مى‌آيد و بنابراين، در هنگام (هرس) درختان بارور، بايد سعى در حفظ سيخک‌ها داشت. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] توليد ميوه

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]تمام ارقام گلابي، خودنابارور و اکثراً خودسترون هستند و بنابراين براى توليد ميوه کافى حتماً نياز به درخت گرده‌زا مناسب و کندو گذارى دارند. بعضى از ارقام گلابي، مانند بارتلت -Bartlett، در صورت گرمى هوا در هنگام گل دادن، مى‌توانند از طريق بکربارى - Parthenocarpy، محصول کافى توليد کنند. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]ميزان محصول در باغ‌هاى معمولى به ۴۵ تن در هکتار مى‌رسد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] نوع هرس

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]شاخه‌هاى گلابى عمودى‌تر از سيب رشد مى‌کنند و به اين دليل، در باغ‌هاى غير داربستي، اين درخت هميشه به شکل شلجمى تربيت مى‌شود. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] روش‌هاى تکثير

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]براى پيوند گلابي، علاوه بر گونه‌هاى وحشى و اهلى آن مى‌توان از به و زالزالک نيز، به عنوان پايه، استفاده کرد که در اين صورت درختان حاصله پاکوتاه خواهند بود و براى جلوگيرى از ناسازگارى پايه و پيوندک بايد از يک رقم مناسب گلابى به عنوان ميان‌پايه - Interstock استفاده کرد. فاصله کشت، بر حسب نوع پايه و قدرت رشد آن، ۱۰-۷ متر در باغ‌هاى معمولى است، ولى در انواع پاکوتاه، مى‌توان اين فواصل را به چهارمتر بين رديف‌ها و دو متر روى رديف‌ها کاهش داد که اين کار باعث ازدياد محصول نيز خواهد شد. [/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] [TABLE]

[TR]

[TD=width: 2][/TD]

[TD=bgcolor: #f5f5f5] ارقام مهم

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: pico_body]مهم‌ترين رقم گلابي، گلابى بارتلت مى‌باشد. [/TD]

[/TR]

[/TABLE]

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...