ساخت قطار ابرمغناطیسی با سرعت 2900 کیلومتر/ساعت

[Mohammad Aref 120,438]

دانشمندان دانشگاه جیاوتانگ چین خبر از ساخت یک قطار مغناطیسی یا مگ‌لو (MAGLEV) با توانایی دسترسی به سرعت 2900 کیلومتر/ساعت را داده‌اند. بنا به اعلام Daily Mail، از یک محفظه‌ی خلا برای به حداقل رساندن مقاومت هوا و جهت افزایش سرعت قطار استفاده شده است. سرپرست این پروژه دکتر دنگ ژیگانگ (Deng Zigang) ادعا کرده که می‌توان از رویکرد این قطار در سیستم‌های نظامی و فضایی استفاده نمود.

 

 

 

قطارهای مغناطیسی از الکترومغناطیس جهت بالا بردن قطار از زمین و تولید نیروی محرکه استفاده می‌کنند. با حذف نیاز تماس چرخ‌های قطار با سطح ریل، اصطکاک عملا کاهش یافته و سرعت می‌تواند زیاد شود. همچنین راندن چنین قطارهایی ساده‌تر بوده و کمتر تحت تاثیر شرایط آب‌وهوایی قرار می‌گیرند.

 

 

 

در حال حاضر سریع‌ترین قطار مغناطیسی که وجود دارد می‌تواند با سرعت 431 کیلومتر/ساعت به حمل مسافران بپردازد و همچنین یک بار نیز به سرعت 501 کیلومتر/ساعت در تست‌های پیش از عرضه دست یافته بود. قطار مگ‌لو شانگهای در آوریل سال 2004 رونمایی شد و مسیر 30.5 کیلومتری مرکز ناحیه‌ی پودانگ شانگهای تا فرودگاه بین‌المللی پودانگ شانگهای را می‌پیماید.

در چنین سرعت‌هایی، مقاومت هوا از مشکلات عمده به شمار می‌رود. در Mail article مقاله‌ای از پروفسور ژیگانگ منتشر شده که در آن وی چنین می‌گوید: "اگر سرعت از 400 کیلومتر/ساعت تجاوز کند، بیش از 83 درصد از انرژی کشش در مقاومت هوا به هدر می‌رود."

ایده‌ی قطار مغناطیسی ظاهرا ایده‌ای منطقی به شمار می‌رود. این نوع از قطار قادر به افزایش حداکثر سرعت و همچنین بهبود مصرف سوخت خود است. قاعده‌ی کلی ساخت این نوع از قطارها مشابه با لوله‌ی خلا است که از نظر تئوری قادر به انتقال مسافران از نیویورک به پکن در عرض دو ساعت است.

 

 

هایپرلوپ الون ماسک از دیگر وسایل نقلیه‌ی این چنینی است که به نظر نمی‌آید از لوله خلا برای کاهش مقاومت هوا استفاده کرده باشد، اما با این حال توانایی دستیابی به سرعت 1220 کیلومتر/ساعت را دارد. کانسپت ژیگانگ از این سرعت فراتر می‌رود.

 

ژیگانگ در توسعه‌ی این قطار، ابتدا یک نسخه‌ی خط/مسیر حلقوی ریموت کنترل و کوچک از سیستم مورد نظر خود را ساخت تا وسیله نقلیه مغناطیسی وی بتواند بر روی آن تا 25 کیلومتر/ساعت شتاب گیرد. این دستاورد در فوریه‌ی سال گذشته حاصل شد، پس از آن لوله‌ی خلا به آن برای ساخت محفظه‌ی خلای درونی اضافه شد.

با ساخت محفظه‌ی خلا، این وسیله قادر به دستیابی به حداکثر سرعت 50 کیلومتر/ساعت شد. البته نمونه‌ی اولیه‌ی این قطار بدون سرنشین و تنها در یک تونل کاملا بسته‌ی به شعاع 6 متر حرکت می‌کند.

 

ژیگانگ گفته است: "هدف از این پروژه شناسایی وسایل نقلیه‌ی نسل آینده‌ی مبتنی بر لوله‌های خلا می‌باشد. در حال حاضر، ما در حال اجرای تست‌هایی بر روی نمونه‌ی خود هستیم و دستاوردهای خود را پس از دستیابی به موفقیت‌های چشمگیر در آینده‌ای نزدیک منتشر خواهیم کرد."

 

منبع: توپترینها