mo safer 120 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 اردیبهشت، ۱۳۹۳ ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﺩﻭﺳﻨﺖ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ( ﺧﺎﻟﻖ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ )ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻱ ( -1900 1944) ﻭﻳﺮﺍﻳﺶ : ﻣﺮﻳﻢ ﻓﻮﺩﺍﺯﻱ « ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﺩﻭﺳﻨﺖ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ» ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻬﻢ ﮊﻭﺋﻦ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۰ ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ «ﻟﻴﻮﻥ » ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻰ ﻭ ﻳﻜﻢ ﻣﺎﻩ ﺟﻮﻻﻯ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ، ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺖ . ﻭﻱ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ . ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ . ﻧﺎﻡ ﺍﺻﻠﻲ ﺍﻭ « ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﮊﺍﻥ ﺑﺎﭘﺘﻴﺴﺖ ﻣﺎﺭﻯ ﺭﻭﮊ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ» ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ « ﺗﻮﻧﻴﻮ » ﺻﺪﺍ ﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ . ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ « ﺗﻮﻧﻴﻮ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ » ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﺭ ﺍﺻﻴﻞ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﻭﻻﻳﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻳﻨﻜﻪ « ﻗﻮﺵ » ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻛﻮﭼﻚ ﺭﺍ ﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ « ﻗﻮﺷﻰ ﻫﺎ » ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ . ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﺻﻠﻴﺒﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ . ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺮﻛﺰﻯ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻭ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ « ﻟﻴﻤﻮﺯﻥ » ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺑﺰﺭﮒ ﭘﺪﺭ ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﻫﻤﺪﻭﺵ « ﻻﻓﺎﺋﻴﺖ » ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ « ﺗﻮﻧﻴﻮ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ» ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻃﺮﻩ ﺗﺎﺑﺪﺍﺭﺵ، ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺷﺎﻩ ﻟﻘﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ! ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ، ﮊﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻣﺎﺩﺭﺵ، ﻣﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ . ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۸ ﮊﻭﺋﻦ ﺳﺎﻝ ۱۸۹۶ ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﺩﻟﻦ ﻭ ﺳﻴﻤﻮﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ، ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ۲۹ ﮊﻭﺋﻦ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۰ ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ . ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۲ ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۳ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﮔﺎﺑﺮﻳﻞ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ . ﮔﺎﺑﺮﻳﻞ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻣﺮﮒ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺖ؛ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻏﺮﻭﺏ ﺭﻭﺯ ۱۴ ﻣﺎﺭﺱ ﺳﺎﻝ ۱۹۰۴ ﭘﺪﺭ ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﻣﻼﻙ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻠﺒﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ، ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩ! ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﻨﻮﺯ ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﺶ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻣﺎﺭﻯ ﻣﺎﺩﺭ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﺑﻴﻮﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻨﻬﺎ ۲۸ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻛﻮﭼﻚ، ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺳﺨﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ . ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻧﺨﺒﻪ ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ . ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎﺗﺎﻥ ﺻﺪﺍ ﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ . ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎﺗﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻼﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ! ﻭﻱ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺩﺭﻳﺎﻳﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭﺭﻭﺩﻯ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﻣﻬﻨﺪﺳﻰ ﻣﻌﻤﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩ . ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺩﻫﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻴﻼﺩﻯ، ﺑﻪ ﻫﻮﺍﻧﻮﺭﺩﻯ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻗﻴﻘﺎً ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺮﻓﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻫﻮﺍﻧﻮﺭﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﻧﺨﺴﺖ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻯ ﺟﻨﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻔﺶ، ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ؛ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﻮﺍﻧﺢ ﻫﻮﺍﻳﻰ ﻭﺧﻴﻤﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﻳﻲ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ . ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺣﺎﺩﺛﻪ، ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺶ، ﻣﺮﻣﻮ ﺑﻪ ﻫﻼﻛﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺷﺪ . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮊﻭﺋﻦ ﺳﺎﻝ ۱۹۱۶ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺑﻦ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ، ﻛﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ . ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻰ، ﺗﺤﻤﻞ ﺍﺵ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻼﻳﻤﺎﺕ ﻣﺤﻴﻂ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻮﺩ . ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻮﻕ ﺑﻲ ﺣﺪﺵ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪ، ﭼﻴﺰ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻰ ﻛﺜﻴﻔﻰ ﺧﺘﻢ ﻣﻰ ﺷﺪ . ﻣﺜﻼً ﺩﻣﺎﻏﺶ ﺩﺳﺘﻤﺎﻳﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻮﺩ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ : « ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻛﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺑﺰﻧﻰ؟ » ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺫﻳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ : « ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﻣﻴﺎﺩ، ﺳﺮﺕ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ! ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺷﻴﭙﻮﺭﺕ ﺧﻴﺲ ﺑﺸﻪ «! ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﻌﻨﻪ ﻫﺎ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻭﺍﻛﻨﺸﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺩ . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ : « ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ، ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ، ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﺩ، ﭘﺲ ﻳﻚ ﻗﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮ، ﻳﻚ ﻗﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺴﺖ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﻯ !« ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻋﺎﺷﻖ ﻛﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ : « ﺍﮔﺮ ﻛﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ، ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﺩﻯ ﻫﺎﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻯ » . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ : ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ ﻫﺪﻑ . ﻛﺴﻰ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ؛ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺲ ﺷﺨﻢ ﺯﺩﻥ، ﺷﺨﻢ ﻧﻤﻰ ﺯﻧﺪ . ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ... » ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺎﺭﻯ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ، ﻋﻈﻤﺖ ﺣﺮﻓﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﻛﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ، ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ ﺗﻤﻠﻚ ﺍﺷﻴﺎﻯ ﻣﺎﺩﻯ » . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻋﺎﻃﻔﻰ ﺑﻮﺩ . ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻮﺷﺖ : « ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ ، ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺳﺨﺘﻰ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﻡ، ﺍﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﻫﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﻳﻚ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ » . ﺩﺭ ﺳﻦ 21 ﺳﺎﻟﮕﻲ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﮑﺎﻧﻴﮏ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺩ، ﻓﻦ ﺧﻠﺒﺎﻧﻲ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﻴﮑﻲ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ؛ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻮﺍﻧﻮﺭﺩﺍﻥ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ ﺍﺭﺗﺶ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻓﺖ . ﻭﻱ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﻬﺎﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ - ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ - ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1923 ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1930 ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺁﮔﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻋﺮﻭﺳﻲ ﮐﺮﺩ . ﺷﻬﺮﺕ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ « ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺷﺒﺎﻧﻪ » ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﻣﻪﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﻧﺪﺭﻩ ﮊﻳﺪ ﺩﺭ 1931 ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪﺍﻱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ . ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻱ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻣﻲﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺧﻄﺮﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻲ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻲﺑﺮﺩ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1939 ﺍﺛﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻱ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ « ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ » ﺑﺮﺍﻱ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻓﺮﻫﻨﮕﺴﺘﺎﻥ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﺷﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻜﺴﺖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺍﺯ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۰، ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺑﻪ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﺟﺒﻬﻪ ﺩﻭﻡ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﻗﻮﺍﻱ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺣﻞ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ، ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺮﻫﻨﮕﻲ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ . ﺩﺭ 31 ﮊﻭﺋﻴﻪ 1944 ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺮﻭﺍﺯﻱ ﺍﮐﺘﺸﺎﻓﻲ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺷﺪﻩ، ﺍﺯ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﮐﺮﺱ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻣﺪﻳﺘﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪ . ﺩﻟﻴﻞ ﺳﻘﻮﻁ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎﻳﺶ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻻﺷﻪ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ، ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﻴﻦ، ﺍﻭ ﻫﺪﻑ ﺁﻟﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺛﺮﻱ ﺍﺯ ﺗﻴﺮ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ، ﺳﻘﻮﻁ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﻘﺺ ﻓﻨﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺟﻨﮓ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺟﺎﻟﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ : « ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ، ﺷﺘﺎﺏ ﺯﺩﻩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻛﺮﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻭﺿﻊ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻮﺩ » . ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ، ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﻲ ﺭﻭﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﻱ ﻭﺣﺸﻲ ﮔﺮﻱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ : « ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻃﺮﻓﻴﻦ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺍﻳﺪ ﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ » . ﺍﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺍﻱ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﻫﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺄﺱ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؛ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﺩﻣﻰ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻯ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ، ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎﻳﺶ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﻣﺪﻳﺘﺮﺍﻧﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ « ﺗﻴﺎﺭ ﺩﻭﺷﺎﺭﺩﻥ » ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﭘﻴﺮﻭ ﻣﻜﺘﺐ ﭘﺎﺳﻜﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺭﻓﺖ، ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ، ﻛﺘﺎﺏ ﭘﺎﺳﻜﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ . ﻭﻱ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﺬﻫﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﺩﺭﻙ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ . ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻣﺬﻫﺐ ﺟﻨﺠﺎﻟﻰ، ﺑﺪﻫﻴﺒﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﺵ ﺁﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ . ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻛﻮﺩﻛﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻋﻤﻴﻘﻰ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻱ ﺍﻗﺎﻣﺘﺶ ﺩﺭ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﻙ ( 1943) ، ﻛﺘﺎﺏ « ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ » ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ . ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺍﺩﻳﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ : ﺑﭽﻪ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻋﺪﻡ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺩﺭﺩﺳﺮﺳﺎﺯ، ﺳﻴﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﺮﺩﻩ ، ﺭﺍﻩ ﻏﺮﺑﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ، ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﻨﻄﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﻟﻎ ﺩﺭ ﺷﺶ ﺳﻴﺎﺭﻩ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ . ﺁﺩﻡ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﻣﻀﺤﻚ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ، ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻮﺍﻧﻮﺭﺩﻯ ﻛﻪ ﺭﺍﻭﻯ ﻗﺼﻪ ﺍﺳﺖ، ﺁﺷﻨﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺭﻗﻴﻖ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭﺱ ﻫﺎﻯ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺭﻭﺑﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ . ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻋﺮﻭﺝ، ﻋﺰﻳﻤﺖ، ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺍﺳﺖ . ﻋﻼﻗﻪ ﺍﮔﺰﻭﭘﺮﻯ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺎﺷﻰ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ : « ﻣﺪﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ، ﺍﻣﺎ ﭼﻴﺰ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﺎﺩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ» خالق ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .