تحلیل "دیلی تلگراف" از فیلم «گذشته» همزمان با اکران در انگلیس

[Imaaan 17,059]

"دیلی تلگراف" در نگاهی متفاوت به فیلم «گذشته» اصغر فرهادی این فیلم را، سفری در زمان دانسته است.

 

آفتاب: فیلم 130 دقیقه‌ای «گذشته» به کارگردانی اصغر فرهادی و با حضور بازیگران مشهوری از جمله «برنیس بژو» این روزها در سینماهای انگلستان اکران گسترده‌ای داشته است.

 

 

در این شرایط دیلی تلگراف در گزارشی به بررسی این فیلم و کارگردان آن پرداخته و با تمجید از «گذشته» آن را نوعی سفر در زمان دانسته است که در بخشی از این نوشته اینگونه می‌خوانیم:

 

 

« «گذشته» بخشی از یک داستان علمی تخیلی نیست و داستان سفری در زمان را روایت می‌کند. آخرین فیلم فرهادی داستان انسانهای را روایت می‌کند که تلاش می‌کنند که با شروعی دوباره گذشته خود را دور بریزند و ناخوشی‌های گذشته را با خوشی جایگزین کنند.

 

 

در «گذشته» مارین با بازی برنیس بژو یک مادر جوان است که همگان بازی درخشان او را در فیلم «هنرمند» به خاطر دارند و همسر سابق او احمد که نقش او را علی مصفا بازی می‌کند از تهران به پاریس آمده که اسناد طلاق‌شان را امضا کند.

 

 

خانه مارین خانه‌ای بزرگ در نزدیکی راه آهن است. ماری حالا قصد دارد با مردی به نام سمیر که نقش او را طاهر رحیم بازی می‌کند و در فیلم پدر کودکی هفت ساله به اسم فوآد با بازی آلیس آگوئیس است ازدواج کند.

 

 

از سوی دیگر مارین نیز از ازدواج قبلی‌اش دو دختر دارد که حالا اینها به همراه احمد در کنار هم زیر یک سقف هستند. در این شرایط نمی توان آنها را یک خانواده متمرکز نامید بلکه آنها خانواده‌ای را تشکیل می‌دهند که در آستانه فروپاشی است و احمد نیز خیلی زود می‌فهمد که حضور او چقدر برای سایرین ناخوشایند است.»

 

 

به گزارش ایسنا؛ دیلی تلگراف در ادامه گزارش خود آورده است:««گذشته» اولین فیلم فرهادی پس از ساخت درام «جدایی» در سال 2011 است که موفق به کسب اسکار بهترین فیلم شد، از سوی دیگر نخستین فیلم او است که خارج از ایران، سرزمین مادری‌اش ساخته، هرچند که تم کلی فیلم‌های فرهادی در آن جریان دارد.

 

 

بژو در این فیلم بهترین نقش آفرینی ممکن را دارد و کودکان فیلم نیز نقش خود را به خوبی ایفا می‌کنند. هرچند که فرهادی نیز همچنان بازیگرانش را به خوبی مدیریت می‌کند و تمامی صحنه‌ها با حداکثر کنترل وی فیلمبرداری شده‌اند.

 

 

داستان «گذشته» براساس زمان حال رخ می دهد و هیچ بازگشت به گذشته‌ای وجود ندارد و شما در آن می‌توانید سنگینی گذشته «مارین» و «سمیر» و رنجی را که از حضور احمد می‌کشند را روی شانه‌هایشان احساس کنید.

 

 

نبوغ فرهادی در این است که گذشته را تبدیل به فیلمی کرده که ما را به سفر زمان می‌برد و در آن میراث گذشته همچنان در زمان حال در جریان است، همانند خاکستری که روی قفسه فنجان‌ها می‌نشینند، از روی قفسه ها تمیز می‌شود اما هیچگاه برای همیشه از بین نمی‌رود.»

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام