Imaaan 17059 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 فروردین، ۱۳۹۳ برای تداوم نورافشانی‌های بی منت طبیعت، باید یادمان باشد که گاه چاره‌ای نداریم جز آنکه خود را فراموش کنیم ... آفتاب: محمد درویش در خبرآنلاین نوشت: همه زیست‌بوم را دوست دارند؛ همه از تصور پرواز شکوهمند شاهین بر فراز نیلی آسمان لذت می‌برند و همه آرزو دارند که مارگون پرابهت را در زمانی که بزرگترین قندیل‌های یخی‌اش سر به آسمان می‌ساید را ببینند و در کنارش عکسی به یادگار گیرند ... امّا چند درصد از آن «همه» حاضرند تا برای تضمین این زیبایی و پایداری این شکوه یگانه، بخشی از گرانبهاترین سرمایه‌ی خود را نثار کنند؟ چرا باور نداریم که این هدیه، یعنی بخشیدن نور به دیگران. و آنهایی که به دیگران نور می‌بخشند، مگر می‌شود از برکات آن نور بی‌بهره بمانند؟ حرفم این است که طبیعت برایمان حکم پدر و مادر را دارد؛ مباد که قدرش را زمانی دریابیم که از دستش داده‌ایم ... همین و تمام. منبع: آفتاب 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده