ابوسعید ابوالخیر

[seyed mehdi hoseyni 27119]

گفتار نکو دارم و کردارم نیست

از گفت نکوی بی عمل عارم نیست

دشوار بود کردن و گفتن آسان

 

آسان بسیار و هیچ دشوارم نیست

[seyed mehdi hoseyni 27119]

خواهی که کسی شوی زهستی کم کن

 

ناخورده شراب وصل مستی کم کن

با زلف بتان دراز دستی کم کن

 

بت را چه گنه تو بت‌پرستی کم کن

[seyed mehdi hoseyni 27119]

دلخسته و سینه چاک می‌باید شد

 

وز هستی خویش پاک می‌باید شد

 

آن به که به خود پاک شویم اول کار

 

چون آخر کار خاک می‌باید شد

[seyed mehdi hoseyni 27119]

قومی ز خیال در غرور افتادند

 

و ندر طلب حور و قصور افتادند

قومی متشککند و قومی به یقین

 

از کوی تو دور دور دور افتادند

[seyed mehdi hoseyni 27119]

از لطف تو هیچ بنده نومید نشد

 

مقبول تو جز مقبل جاوید نشد

مهرت بکدام ذره پیوست دمی

 

کان ذره به از هزار خورشید نشد

[seyed mehdi hoseyni 27119]

رفتم به کلیسیای ترسا و یهود

 

دیدم همه با یاد تو در گفت و شنود

با یاد وصال تو به بتخانه شدم

 

تسبیح بتان زمزمه ذکر تو بود

[seyed mehdi hoseyni 27119]

مجنون و پریشان توام دستم گیر

 

سرگشته و حیران توام دستم گیر

هر بی سر و پا چو دستگیری دارد

 

من بی سر و سامان توام دستم گیر

[mim-shimi 25686]

وصل تو کجا و من مهجور کجا

 

 

دردانه کجا حوصله مور کجا

 

هر چند ز سوختن ندارم باکی

 

 

پروانه کجا و آتش طور کجا

[seyed mehdi hoseyni 27119]

باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ

 

گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ

 

 

این درگه ما درگه نومیدی نیست

 

صد بار اگر توبه شکستی باز آ

[seyed mehdi hoseyni 27119]

منصور حلاج آن نهنگ دریا

 

کز پنبهٔ تن دانهٔ جان کرد جدا

 

 

روزیکه انا الحق به زبان می‌آورد

 

منصور کجا بود؟ خدا بود خدا

[seyed mehdi hoseyni 27119]

تا چند کشم غصهٔ هر ناکس را

 

وز خست خود خاک شوم هر کس را

 

 

کارم به دعا چو برنمی‌آید راست

 

دادم سه طلاق این فلک اطلس را

[seyed mehdi hoseyni 27119]

پرسیدم ازو واسطهٔ هجران را

 

گفتا سببی هست بگویم آن را

 

 

من چشم توام اگر نبینی چه عجب

 

من جان توام کسی نبیند جان را

[seyed mehdi hoseyni 27119]

آزادی و عشق چون همی نامد راست

بنده شدم و نهادم از یکسو خواست

زین پس چونان که داردم دوست رواست

گفتار و خصومت از میانه برخاست