بررسي نقش چهره هاي داستاني و تاريخي ايران كهن در شعر عارف قزويني

[sam arch 55,878]

[TABLE=width: 95%]

[TR]

[TD=class: HTitle, width: 100%, colspan: 2]بررسي نقش چهره هاي داستاني و تاريخي ايران كهن در شعر عارف قزويني

 

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=colspan: 2]چکیده:

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=colspan: 2]عارف قزويني همانند ديگر شاعران دورۀ مشروطه در شعر خود دو رويكرد اصلي دارد: 1- ميهن دوستي و پرداختن به هويت يكي از مؤلفه هاي مهم هويت ملّي است كه عارف « فرهنگ و ارزش هاي باستاني و ملّي » . ملّي. 2- انتقاد اجتماعي و سياسي بيش از ديگر مؤلفه ها به آن توجه نشان داده و در اين راستا بارها از شخصيت هاي داستاني و تاريخي ايران باستان نام برده و يا به داستان زندگي آنان اشاره كرده است. او با اين روش توانسته هم مفاهيم ميهن دوستانه و هم انتقادهاي اجتماعي-سياسي را در شعر خويش بگنجاند. در اين مقاله به بررسي نقش اين شخصيت ها در شعر عارف پرداخته ايم و نشان داده ايم كه نام بردن از آنان تا چه اندازه در رساندن شاعر به اهداف و آرمان هاي ملّي و ميهني او مؤثر بوده است و نيز اين كه اين شخصيت ها چه اندازه در شك لگيري سروده هايي در ساير مضامين (اعم از عاشقانه، بث الشكوي و وصف) نقش داشته اند. در حين اين بررسي، به رمزگشايي، پندارشناسي يا زيبايي شناسي تلميح، كنايه، استعاره و تشبيه هايي در ديوان عارف نيز پرداخته شده است.[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

مشخصات مقاله:مقاله در 11 صفحه به قلم هما میوانی،منبع ادبيات ،شماره پياپي 196، ،سال هفدهم،، شماره در سال 4، بهمن، 1392، صفحه 54-64

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام