sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 دی، ۱۳۹۲ چکیده: تثبیت شده ترین سیستم آموزش هنرهای کاربردی و شیوه ی تدریس اصلی ترین دروس آن ها که به آموزش فرآیند طراحی به دانشجو می پردازند،تندریس سنتی در کارگاه و ارایه ی پروژه به دانشجویان و تمرکز آن ها بر حل مشکلات نهفته در پروژه است.روش تدریس کارگاهی طراحی چنان تثبیت شده به نظر می رسد که تفکر پیرامون کاستی ها و جانشینی برای آن سال ها به فراموشی سپرده شده است. مقاله حاضر سعی دارد نشان بدهد که سیستم کارگاهی تدریس چه تحولاتی را از سر گذرانده و چگونه از سیستم آموزش سنتی هنر و معماری به عرصه نوپای طراحی صنعتی راه یافته است.بحث مذکور بر تسلسل تاریخی مفهوم کارگاه در آموزش هنر و دلایل تثبیت آن به عنوان یک روش آموزش است.در نهایت نیز سعی دارد تا ضمن بر شمردن کاستی های آن،رویکردهایی را برای ویرایش این نظام آموزشی ارایه نماید. از جمله رویکرد های ارایه شده برای ویرایش کارگاه،به کارگیری روش شناسی های خاص برای طراحی،تربیت دانشجویان در قالب آموزش مدیریت و مهارت های راهبردی،بهره گیری از حامی برای پروژه های محیط کارگاه به منظور آشنایی هنرجویان با توسعه استراتژیک و ابداعی محصولات،تعریف پروزه های کلان و همکاری تمامی دانشجویان در یک پروژه واحد است. مشخصات مقاله:مقاله در 9 صفحه به قلم غلامرضا وکیل زاده ابر ابراهیمی ، منبع کتاب ماه هنر بهمن و اسفند ماه 1386 برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده