کشت اویشن باغی

[afa 18,504]

دانه، برگ، ریشه، عصاره و پوست درختان و انواع گیاهان موجود در طبیعت، اولین تركیباتی بود كه آدمی از بدو تولد به جای قرص و دیگر داروهای شیمیایی از آن برای درمان بیماری‌ها بهره گرفته است

دانه، برگ، ریشه، عصاره و پوست درختان و انواع گیاهان موجود در طبیعت، اولین تركیباتی بود كه آدمی از بدو تولد به جای قرص و دیگر داروهای شیمیایی از آن برای درمان بیماری‌ها بهره گرفته است. این تركیبات اگرچه جنبه تغذیه‌ای نیز داشت ولی به سبب درمان و تسكین درد، باعث حفظ بقای انسان می شد.

 

حال چندین هزار سال از نسل‌های اولیه درمان با داروهای گیاهی می‌گذرد ولی هنوز عطر عطاری‌ها از كوچه و بازار شهر به مشام می‌رسد.

هنوز قدیمی‌ترین گیاهان دارویی در بازارچه‌های سنتی یافت می‌شود و عطاران با اتكاء به همان داورها، درمان بسیاری از دردها را ترجیح می‌دهند.

اما باید دانست كه گرچه گرایش به استفاده از چنین رستنی‌هایی طی چند دهه اخیر رواج بیشتری پیدا كرده ولی عوارض ناشناخته آن، تهدیدی جدی برای مصرف خودسرانه و بیش از حد مجاز آنها محسوب می‌شود.

تاریخچه گیاهان دارویی

بررسی تاریخچه گیاهان دارویی نشان داده است كه تمدن‌های مختلف هر كدام خواص متفاوتی برای داروهای گیاهی تعریف كرده‌اند و حتی برخی از یافته‌های آنها نقطه اشتراك نیز داشته است.

مصری ها و چینی‌های باستان، یافته‌های خود را بر كاغذ پاپیروس می‌نوشتند و پس از آن حكیم ابوعلی سینا تجربیات خود و اطلاعات به‌دست آورده از دیگران را در قالب كتاب قانون به رشته تحریر درآورد و در دسترس دیگران قرار داد.

تنوع و گستردگی خواص گیاهان دارویی فعلی چنان است كه حتی برخی از آنها به دلیل خاصیت سمی‌شان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. بطوری كه دسته‌ای از گیاهان به عنوان سم فلج‌كننده و یا كشنده برای آلوده كردن نیزه در جنگ‌ها استفاده می‌شد.

تفاوت در سرعت اثربخشی

با گسترش و كشف هر چه بیشتر گونه‌های جدید گیاهان دارویی، سالیانه افراد زیادی به استفاده از این منابع روی می‌آورند زیرا معتقدند گیاهان دارویی فاقد هرگونه عوارض جانبی است. این مسئله به‌گونه‌ای رواج پیدا كرده كه روزانه در كنار داروهای شیمیایی، داروهای گیاهی متنوعی در كارخانجات ساخته و توزیع می‌شود.

دكتر شمس‌علی رضازاده، رئیس پژوهشكده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، همواره تفاوت بارزی را بین داروهای گیاهی و شیمیایی قائل شده و می‌گوید: گیاهان دارویی به لحاظ آن‌كه از جنس طبیعت بوده و انطباق و همخوانی بیشتری با بدن انسان دارند، كاربردهای وسیعی در طبابت داشته و دارد تا جایی كه علم گیاهان دارویی در دانشگاه‌ها تدریس شده و دانشمندان بسیاری در حال كشفیات جدیدی در رابطه با آن هستند.

آنچه تفاوت بارز داروهای شیمیایی و گیاهی را نشانگر می‌شود، مدت زمان مصرف، نحوه استفاده، غلظت دارو و عوارض جانبی آن است.

از آنجا كه غلظت مواد مؤثر در داروهای گیاهی كمتر بوده بنابراین واضح است كه اثرات آن با شدت كمتر و در فاصله زمانی بیشتری روی خواهد داد. نكته دیگر آن‌كه، اگرچه گیاهان دارویی در درمان برخی بیماری‌ها مؤثر به‌شمار می‌آید ولی در كنترل بیماری‌های حاد از جمله افزایش فشار خون كاربردی ندارد زیرا دارو در فاصله زمانی كوتاه تأثیر دارد.

دكتر رضازاده در ادامه می‌افزاید: لازم است برای درمان بیماری‌های حاد مانند افزایش میزان چربی یا فشار خون و مشكلات قلبی در مرحله اول داروهای شیمیایی كه پزشك تجویز كرده است، مصرف شود و پس از دوره كامل درمان، تحت نظر پزشك و با تجویز وی داروهای گیاهی به عنوان درمان مكمل و نه درمان اصلی به‌كار گرفته شود.

این در حالی است كه اختلالات دستگاه گوارش، اسهال، یبوست، بیماری‌های پوستی، اگزما و مشكلات روحی و عصبی كه هنوز به مرحله حاد و شدید نرسیده قابل درمان با استفاده از داروهای گیاهی است.

عوارض جانبی ناخواسته

اغلب گیاهان دارویی حاوی تركیبات متنوع از جمله مواد لعاب‌دهنده، تانین، پلی‌ساكاریدها و بسیاری تركیبات ناشناخته‌اند كه اثرات مختلفی بر بدن انسان دارد.

از سوی دیگر تغلیظ مواد مؤثر در فرآیند تبدیل گیاهان دارویی به داروهای گیاهی ممكن است فرآیندهای ناخواسته‌ای را در دارو موجب شود كه علاوه بر تأثیر بر میزان اثربخشی، عوارض جانبی هم به دنبال داشته باشد.

چهل سكه، نوعی گیاهی دارویی است كه برای درمان آلزایمر مفید شناخته شده و گردش ضعیف خون را بخصوص در پاها تسریع می‌كند. بررسی‌های گوناگونی نشان داده است این گیاه به وسیله اتساع عروق خونی و افزایش میزان گردش خون مانع از تجمع پلاكت‌های خونی شده و در نتیجه اثرات برخی داروهای شیمیایی رقیق‌كننده خون مانند وارفارین را افزایش می‌دهد.

سنبل كوهی نیز از دیگر گل‌های با خواص دارویی است كه قرن‌هاست به عنوان داروی اختلالات خواب شناخته شده است.

 

اگرچه داروهای گیاهی به واسطه ویژگی طبیعی بودن شان بی‌خطر به نظر می‌رسند ولی به دلایل مختلفی از جمله ناشناخته ماندن میزان مجاز مصرف، طبقه‌بندی نادرست و آزمایشات ناكافی در رابطه با عوارض جانبی آنها، ممكن است سلامتی انسان را به خطر بیندازد.

تحقیقات حاكی از آن است كه مصرف بیش از اندازه از انواع گیاهان، پوست را در برابر اشعه ماوراء بنفش خورشید حساس كرده و ممكن است واكنش‌های آلرژیك را به دنبال داشته باشد.

ناراحتی‌های گوارشی، خستگی، بی‌خوابی، مسمومیت كبدی نیز از دیگر عوارضی است كه به دنبال مصرف خودسرانه و بی‌رویه این قبیل گیاهان بروز پیدا می‌كند.

مثلاً مصرف بیش از اندازه سیر، زنجبیل، گیاه‌چهل سكه و یا گل مینا، خطر خونریزی را به چندین برابر افزایش می‌دهد.

به گفته دكتر رضازاده، برخی از انواع گیاهان حاوی فلزات سنگینی مانند جیوه و كادمیوم است كه مصرف خودسرانه آنها در طولانی مدت عوارض جبران‌ناپذیری به دنبال خواهد داشت، بنابراین مصرف بموقع و براساس تجویز پزشك بهترین راه بهره‌گیری از خواص مفید گیاهان دارویی است.

بروز تداخل دارویی

در حال حاضر اقلام زیادی از گیاهان و داروهای گیاهی در ایران وجود دارد كه ممكن است مكانیزم اثر آنها ناشناخته و یا دارای مكانیزمی شبیه به داروهای شیمیایی باشد. اما آنچه مهم شمرده می‌شود آن است كه در برخی موارد حتی گیاهان نیز با برخی داروهای مورد استفاده تداخل پیدا كرده و سلامت جسمانی را به خطر می‌اندازد.

مطالعات كلینیكی نشان داده است برخی از گیاهان دارویی با انواعی از داروهای مصرفی مانند داروهای رقیق‌كننده خون، قرص‌های جلوگیری از بارداری، داروهای تجویزشده در اختلالات تنفسی، آسم و داروهای ضدافسردگی تداخل پیدا كرده و ممكن است اثربخشی آنها را كاهش داده و یا منجر به پیدایش عوارض جانبی شود.

دكتر شاهین آخوندزاده، معاون پژوهشی دانشكده علوم پزشكی ایران نیز می‌گوید: گیاهان دارویی اگرچه مزایای فراوانی دارند ولی همواره احتیاط هنگام مصرف لازم است و توصیه می‌شود در صورت استفاده از آن، حتماً تحت نظر پزشك بوده تا عوارض و تداخلی با داروی شیمیایی در حال مصرف نداشته باشد.

گاهی اوقات استفاده از یك نوع گیاه یا میوه با خواص دارویی حین مصرف داروهای شیمیایی مهم شمرده نشود درحالی كه ممكن است عوارض بیشماری به دنبال داشته باشد.

به عنوان مثال آب گریپ‌فروت حداقل با 80 نوع دارو تداخل ایجاد می کند و بر جذب و متابولیزه شدن بسیاری داروها تأثیر می‌گذارد. از سوی دیگر مصرف آب گریپ‌فروت با داروهای تجویز‌شده برای بیماری‌های قلبی و كاهش فشار خون تداخل ایجاد كرده و منجر به پیدایش عوارضی جدید می‌شود.

وی در ادامه می‌افزاید: اگرچه بسیاری گیاهان دارویی برای بیماری‌هایی مانند افزایش چربی و قند خون پیشنهاد می‌شود ولی باید دانست كه این قبیل فرآورده‌ها در درجه اول تحت نظر پزشك و در درجه دوم به عنوان داروی مكمل پس از مصرف داروی شیمیایی به كار برده شود زیرا بسیاری از داروهای خوراكی و حتی انسولین كه برای بیماری دیابت تجویز می‌شوند با اغلب گیاهان دارویی تداخل داشته و خطرناك است.

عوارض داروهای با منشأ گیاهی

در حال حاضر، داروهای موجود در بازار به سه دسته كلی تقسیم‌بندی می‌شود. دسته اول مكمل‌های دارویی است كه بدون نسخه پزشك قابل تهیه است اما مصرف آن در كنار دیگر داروها ممكن است عوارضی به دنبال داشته باشد.

دسته دوم، داروهایی است كه بدون نسخه پزشك قابل تهیه بوده و عوارض چندانی به دنبال ندارد. دسته سوم تركیباتی كه فروش آن تنها با دستور پزشك مجاز است.

هر سه دسته داروی موجود در بازار ممكن است شیمیایی یا گیاهی باشد اما نكته مهم آن است كه هیچكدام از آنها تفاوت عمده‌ای با یكدیگر ندارند.

در حال حاضر تصور غلطی كه وجود دارد آن است كه داروهای با منشأ گیاهی، عوارض كمتری داشته و كم خطرترند درحالی كه این تصور درست نیست و هر دارویی حتی با منشأ گیاهی علاوه بر منافع، عوارضی نیز دارد.

به گفته دكتر آخوندزاده، اگرچه در حال حاضر چندین دارو با منشأ گیاهی برای درمان آلزایمر تجویز می‌شود ولی این بدان علت نیست كه مصرف آن بدون نسخه پزشك مجاز است و عوارضی نخواهد داشت.

دكتر امیرحسین جمشیدی، دكترای گیاهان دارویی در این رابطه می‌افزاید: از آنجا كه مصرف داروهای گیاهی خطر تداخل با جذب برخی مواد غذایی دارد، لذا لازم است قبل از آغاز مصرف با پزشك در رابطه با عوارض آن و نحوه مصرف مشورت شود.

نكته قابل توجه دیگر آن كه، داروهای گیاهی نیز باید از مراكز فروش معتبر و یا عطاری‌هایی كه مجوز پخش داشته‌اند، تهیه شود. همچنین به تاریخ مصرف، عوارض جانبی و نحوه مصرف نوشته شده روی دارو توجه شود.

به گفته دكتر آخوندزاده، مصرف برخی داروهای گیاهی غیراستاندارد، نه تنها بدن را با كمبود ویتامین‌ها و املاح روبه‌رو می‌كند بلكه با تأثیر بر برخی انتقال‌دهنده‌های شیمیایی در مغز مانند كته‌كولامین‌ها، ممكن است باعث افسردگی شدید شود. لذا داروهایی كه حتی در برخی رسانه‌ها تبلیغ می‌شوند ولی مورد تأیید وزارت بهداشت نیستند، نباید مورد استفاده قرار گیرند.این در حالی است كه گاهی اوقات مصرف برخی داروهای گیاهی لازم است همراه با كنترل قندخون و یا دیگر فاكتورهای خونی باشند بنابراین مراجعه منظم به پزشك و مشورت با او، بسیاری عوارض ناگوار را به حداقل می‌رساند.

احتیاط مهمترین شرط مصرف

نعنا، آویشن، زردچوبه و فلفل جزو گیاهان دارویی هستند كه در رژیم غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند و تجربه نشان داده است كه عارضه‌ای ندارند. اما با این حال گیاهانی وجود دارند كه نه تنها شناخت كافی از آنها نیست بلكه تجربه‌ای در رابطه با مصرف طولانی مدت آن كسب نشده است بنابراین احتیاط اولین شرط لازم هنگام استفاده از چنین تركیباتی است تا از تشدید یكسری بیماری‌های زمینه‌ای نیز پیشگیری شود.

 

دكتر رضازاده، سن را عامل مؤثری در رابطه با عوارض داروهای گیاهی می‌داند و می‌گوید: از آنجا كه سیستم ایمنی بدن كودكان تا قبل از دوسالگی هنوز كامل نشده است، استفاده از داروهای گیاهی و یا گیاهان با خواص دارویی عوارض وخیمی به دنبال دارد بنابراین مصرف چنین تركیباتی در كمتر از دو سالگی توصیه نمی‌شود. این مسئله در رابطه با افراد كهنسال نیز صادق است بطوری كه به علت تضعیف سیستم ایمنی در چنین سن و سالی، افراد را نسبت به عوارض حساس‌تر می‌كند.زنان باردار نیز سومین گروه در معرض خطر محسوب می‌شوند كه به دلیل فعال بودن سیستم تولید مثل، نسبت به فرآورده‌های دارویی واكنش نشان داده و خود را دچار مشكلاتی می‌كنند. همچنین تركیبات دارویی موجود در گیاهان یا فرآورده‌های گیاهی از طریق شیر مادر به كودك منتقل شده و ممكن است عوارضی در شیرخوار به دنبال داشته باشد.تهوع، سرگیجه، كهیر و اختلالات گوارشی مهمترین علائم حساسیت به داروهای گیاهی و یا گیاهان دارویی است و در این شرایط مراجعه به پزشك ضروری است.

[solise70 967]

آویشن باغی Thymus vulgaris

گیاه شناسی:

آویشن (Thymus vulgaris L. ) گیاهی است از تیره نعناعیان (Lamiaceae ) که ساختار بوته ای دارد و دارای ساقه مستقیم و علفی یا چوبی و پرشاخه به ارتفاع 10 تا 30 سانتی متر و در بعضی موارد تا 45 سانتی متر است. ساقه های منشعب این گیاه پوشیده از کرک های سفید رنگ می باشد.

برگ های آن معطر، تا حدودی همیشه سبز، متقابل، تقریباً بدون دمبرگ یا دارای دمبرگ بسیار کوتاه می باشد. برگ ها خاکستری روشن، بیضوی- نیزه ای تا حالت کشیده یا لوزی شکل با طول 5 تا 15 میلی متر که عموماً کنار برگ ها برگشته می باشد. سطح تحتانی برگ ها از گردی به رنگ متمایل به سفید یا نمد مانند پوشیده شده که دارای غده های فراوان اسانس می باشد که به علت وجود چنین غده هایی، معمولاً گل ها به رنگ ارغوانی کم رنگ تا سفید به شکل لوله ای، دو لبه، صمغی و به طول 5 میلی متر دیده مـی شود. کاسبرگ ها کرکدار و غده مـانند و دارای براکتـه های شبیه برگ می باشند. در شاخه های فرعی، گل ها به صورت دسته های جانبی و مارپیچی دیده شده و یا به صورت سرگل انتهایی بیضوی یا کروی شکل قرار می گیرند. همچنین کاسه گل به صورت زنگوله ای شکل با لبه دندانه ای کوتاه و صاف است.

حالات غیرطبیعی این گیاه آن است که بعضی از پایه های آن، گل های فاقد پرچم دارند و در برخی دیگر، پرچم ها زودتر از مادگی رشد می کنند.

میوه از چهار فندقه کوچک تشکیل شده که در لوله کاسه گل محصور شده است. بذر آویشن گرد و ریز که هر 000/170 بذر آن یک اونس ( 3/28 گرم ) وزن داشته و بذر آن برای سه سال زنده باقی می مانند.

اکولوژی:

مطالعات اکولوژی و آماری که روی آویشن ( Thyms vulgaris ) انجام شده نشان داده که پراکنش جغرافیای آن مطابق شکل شماره 1 است.

در مناطق گرم با ارتفاع کم و در اقلیم های مدیترانه ای خشک، جمعیت های تشکیل شده از گیاهان فنولیک ( تیمول و کارواکرول ) از همه غالب تر بودند. با فاصله بیشتر از نواحی ساحلی مدیترانه ای و حرکت به طرف مناطق مرطوب تر، گیاهانی که کمتر فنولیک بودند پدید می آمدند و جای خود را به تدریج به شیمیوتیپ های حاوی ترپن های غیرفنولیک حلقوی ( 4- توجانول و آلفا- توپنیئول ) و مونوترپن های غیر حلقوی ( لینالول یا استورادیکلی، ژرانیول ) می دادند. در اسپانیا شیمیوتیپ دیگری یافت شده که ترکیب دو حلقه ای 1 و 8- سینئول به عنوان ترکیب اصلی آن شناسایی و بومی آنجا نیز می باشد.

آویشن گیاهی است که به طور طبیعی در شرایط مزرعه ای در نواحی نیمه خشک تا معتدل گرم در دماهای بالا و تشعشع شدید آفتاب رشد می کند. آویشن در مراحل اولیه دارای رشد خیلی کند بوده و در مراحل بعدی نمود- مخصوصاً 60 روز بعد- یک افزایش سریع در تجمع ماده خشک ( 4 تا 6 برابر تحت نور اضافی و 5/2 تا 5 برابر تحت نور طبیعی ) نسبت به گیاهان 40 روزه دارد.

میزان آب خاک و رژیم های نوری به طور معنی داری رشد کلنی های آویشن ( وزن خشک ریشه و اندام هوایی ) را تغییر می دهند و بین شرایط نوری و میزان رطوبت خاک اثر متقابل مشاهده شده و تأثیر افزایش رطوبت خاک اثر متقابل مشاهده شده و تأثیر افزایش رطوبت خاک در شرایط نور طبیعی به اندازه نور اضافی قابل توجه نبوده است و افزایش رطوبت خاک در شرایط نور اضافی دارد. به هر حال در شرایط نور اضافی و رطوبت خاک 70 درصد، بالاترین میزان فتوسنتز و اسانس نیز در شرایط نور طبیعی و 50 درصد رطوبت خاک ذکر گردیده است. البته منظور از نور اضافی یعنی جریان فتوسنتزی 200 میکرومول بر متر مربع در ثانیه است که به وسیله لامپ های ( HPS High Pressure Sodium ) به همراه نور طبیعی ایجاد می گردد.

در تحقیقی برای بررسی سطوح نوری بر روی میزان اسانس، گیاه آویشن تحت شدت های مختلف نوری ( سایه، ابری، 15، 27، 45، 100 درصد نور کامل ) قرار داده شدند و مشخص شد که بیشترین غلظت اسانس و میزان تیمول و Myrcene موجود در اسانس در نور کامل خورشید به دست می آید. طول برگ و تراکم Peltate hair با کاهش سطوح نوری کاهش می یابد.

خاک مزرعه آویشن بایستی به خوبی زهکشی شده و PH آن حداقل 6 باشد و در صورت نیاز بایستی با استفاده از آهک اصلاح شود. اگرچه آویشن در شرایط خیلی خشک و بدون بارندگی رشد می کند ولی عملکرد آن کاهش می یابد و اساساً آبیاری، عملکرد را افزایش می دهد.

زراعت:

الف- کاشت

آویشن از طریق بذر، قلمه و تقسیم بوته تکثیر می شود. عدم یکنواختی پوشش مزرعه همواره به عنوان یک مشکل در کشت مستقیم بذر می باشد به همین خاطر روش کشت دیگری ارائه می شود که تولید نشاء بذری در بستر گلخانه یا قفسه های سلولی و سپس انتقال نشاها به مزرعه است.

بذور آویشن طی یک تا دو هفته در دمای 32- 12 درجه سانتی گراد ( 54 تا 90 درجه فارنهایت ) جوانه می زنند. گاهی اوقات جوانه زنی توسط نور تسریع می شود.

به علت وجود اختلافات در وضعیت رشد، زمان گلدهی و تولید در گیاهان حاصل از کشت مستقیم ( بذور ) که میزان یکنواختی را در مزرعه پایین می آورد، بهتر است ژنوتیپ های مرغوب را انتخاب کرده و آنها را به وسیله قلمه تکثیر نمود که عدم یکنواختی در مزرعه و محصول کاهش یابد. قابل ذکر است که این اختلافات به خاطر وجود دگرگشتی بالا و هتروزیگوسیتی در این گیاه می باشد.

آویشن به آسانی از قلمه های 10-5 سانتی متری در بهار تکثیر می شود. هورمون های افزایش دهنده ریشه برای تکثیر ممکن است مفید باشند. در تحقیقی مشخص شده که کشت بذر آویشن نسبت به کشت قلمه آن، عملکرد بیشتری را تولید می نماید. در تحقیق دیگری در کشت مستقیم، عملکرد ماده خشک بیشتری نسبت به نشاکاری به دست آمد.

زمان مناسب برای کشت بذر در خزانه اواخر اسفند می باشد و در زمان انتقال، ارتفاع نشاءها 10 تا 15 سانتی متر می باشد.

زمان کشت مستقیم بذور اوایل بهار یا اواسط پاییز می باشد عمق کشت کمتر از 5/0 سانتی متر و میزان بذر لازم 5 تا 6 کیلوگرم در هکتار می باشد.

در تحقیقی جهت بررسی تراکم مناسب برای دستیابی به عملکرد بالاتر، آویشن در فواصل 15، 20، و 45 سانتی متر و در ردیف های به فواصل 60 سانتی متر کشت گردید و مشخص شد که فواصل عملکرد سرشاخه و میزان اسانس در واحد سطح شده و بیشترین عملکرد در فاصله کشت 15 سانتی متر به دست آمده است. البته درصد اسانس در سرشاخه خشک گیاه تحت تأثیر فاصله کاشت قرار نگرفت. تحقیق مشابهی در کرج نیز تراکم مناسب کاشت را 15 سانتی متر روی ردیف و 50 سانتیمتر بین ردیف ها گزارش کرده است.

ب- داشت

با توجه به اینکه آویشن به مدت 6-4 سال در مزرعه باقی می ماند برنامه ریزی برای کوددهی آن حایز اهمیت است. با مصرف میزان مناسب کود دامی پوسیده ( تقریباً 30-20 تن ) قبل از کشت بایستی تأمین نیاز غذایی آن را تضمین کرد.

در تحقیقی برای بررسی اثرات ازت در مقادیر مختلف بر روی رشد و میزان اسانس T.vulgaris در طی چهار فصل در ازمیر مشخص شد که عملکرد ماده خشک گیاه با افزایش مصرف ازت افزایش می یابد. میزان گل اسانس از 78/0 تا 1/3 درصد و درصد تیمول از 87/26 تا 57/58 درصد متغیر بود و کود ازته هیچ اثر معنی دار روی میزان کل اسانس و یا درصد تیمول نداشت.

به طور معمول در فصل بهار قبل از کشت 50 تا 80 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به همراه 40 تا 60 کیلوگرم در هکتار ازت در اختیار گیاهان قرار می گیرد. از سال دوم ریش قبل از وجین علف های هرز همه ساله فصل بهار باید 30 تا 50 کیلوگرم در هکتار ازت در اختیار گیاهان قرار گیرد.

اگرچه آویشن به تعدادی از علف کش ها مقاومت نشان می دهد به هر حال سوالاتی از قبیل بقایای آن روی مواد گیاهی مخصوصاً برای بازار صادرات مطرح است که بایستی مشخص شود. هیچ علف کشی برای استفاده روی آویشن ثبت نشده است و فقط تحقیقات محدودی در این زمینه انجام گرفته است.

علف کش هایی که ممکن است برای کنترل انتخابی علف های هرز آویشن در آزمایش های تحقیقاتی و زراعی استفاده شوند شامل Linuron, Sinbar, Stomp, Foresite, Versatill می باشد. با این وجود هیچ گونه کنترل شیمیایی علف های هرز ممکن است مطلوب نباشد. البته شاید بدون کمک بعضی از علف کش ها، کشت آویشن در مقیاس وسیع ممکن نباشد. با این حال آویشن را می توان بدون استفاده از علف کش به طور موفقیت آمیز در مزارع با استفاده از یک پوشش بازدارنده رشد علف هرز پرورش داد. برای چنین کاری می توان از مالچ های آلی استفاده کرد.

ج- برداشت

برداشت آویشن، نقطه بحرانـی در مدیریت زراعـی این گیاه محسـوب می شود. به طور کلی، بهترین زمان جمع آوری اندام رویشـی ( برگ ها و ساقه های جوان ) حاوی مواد مؤثر هنگامی است که گیاه در مرحله گل زدایی باشد.

زمان برداشت مناسب برای آویشن در مناطق مختلف، متفاوت می باشد و در تحقیقی در کرج، زمان برداشت مناسب، مرحله شروع گلدهی ذکر شده است و ارتفاع مناسب برداشت نیز 10 سانتی متر از سطح خاک گزارش شده است.

عملیات پس از برداشت:

به طور معمول آویشن در حجم زیاد در آفتاب خشک می شده اما کیفیت محصول نهایی بسیار کم بوده است. با استفاده از خشک کردن مصنوعی می توان کیفیت محصول را کنترل کرد. به عبارت دیگر، یک خشک کن با جریان هوای تحت فشار مناسب می باشد. آویشن بایستی در دمای پایین تر از 40 درجه سانتی گراد برای کاهش اتلاف عطر در جریان تبخیر،خشک شود و رنگ سبز خود را حفظ کند. محصول خشک شده باید پروسه جدا کردن برگ از ساقه ها و غربال کردن را برای حذف گرد و غبار طی کند تا محصول یکنواختی تولید شود.

اسانس آویشن را از اندام هوایی تازه آویشن می توان به وسیله سیستم تقطیر بخار استخراج کرد. اسانس در غدد کوچک روی برگ ها ذخیره شده است. عملکرد و کیفیت اسانس بسته به ساختار ژنتیکی گیاه، مرحله بلوغ گیاه، زمان برداشت، محیط و عملیات استخراج فرق می کند.