معرفی جنگنده Buccaneer

[FARHUD 3,117]

 

منشاء:بریتانیا

نخستین پرواز:1958

نوع:دونفره آفندی و تجسسی

پیشرانه: دو موتور جت توربوفن رولزرویسSP101به کشش 11030 پاند

ابعاد بال: 13.41متر

طول: 19.32 متر

مساحت بالها: 47.83 متر مربع

وزن خالی : 13610 کیلوگرم

بارگیری شده: 20865 کیلوگرم

حداکثر وزن : 28123کیلوگرم

حداکثر سرعت: .0.85 ماخ

شعاع عمل تاکتیکی بدون سوخت خارجی: 804 کیلومتر

برد در ماموریت ضربتی Hi-Lo-Hi با بار جنگی 3700 کیلومتر

 

هنگامی که در سال 1957 وزیر دفاع وقت بریتانیا ، کلیه هواپیما های رزمی سرنشین دار را بیفایده دانست ، همه پروژه ها را بجز Lightning و Buccaneer لغو کرد.بوکانیر در حال آماده شدن برای نخستین پرواز بود ، و نتنها توانست به بقای خویش ادامه دهد ، بلکه پس از یک دهه مردودی ، از سوی نیروی هوایی بریتانیا ، در ژوئیه آن سال توسط همین نیرو سفارش داده شد.( مشتری اولیه آن نیروی دریایی بود ). نیروی هوایی بوکانیر را با اکراه پذیرفت ، شاید به این دلیل که پروژه های TSR-2،

F-111K و AFVG به ترتیب لغو شده بودند. در طی سالهای پس از آن ، اکراه نیروی هوایی تبدیل به ستایش شد و بوکانیر را بهترین بمب افکن ضربتی خود خواندند.

 

بوکانیر بر خلاف تمام هواپیماهای انگلیسی متعلق به طبقه تاکتیکی ، از گنجایش سوخت داخلی زیادی برخوردار بود ، که همراه با موتور های کار آمد توربوفن بدون پس سوزش ، بردی کافی برای انجام هر ماموریتی به ان می داد.محفظه داخلی بزرگ مهمات ف هواپیما را قادر می ساخت 4000 پاوند (1814 کیلوگرم) بمب را در حالیکه بدنه خارجی اش از نظر ایرودینامیکی کاملاً خالی است حمل کند.

 

و این در حالی بود که سرعت کروز آن از هر نوع میراژ و فانتومی یا هر هواپیمای دیگری با همان مقدار تسلیحات بیشتر بود و مصرف سوختش ، کسری از ان ها بود.

در همان اوائل کار ، قابلیت فرود بر روی ناو و حمله در ارتفاع پایین در ویژگی های بوکانیر در نظر گرفته شد . به گمان برخی ف بوکانیر محبوب ترین هواپیمای نیروی هوایی برتانیا بود.

 

طراحی:

پروژه بوکانیر که NA.39 نامیده می شود و قرار بود دو موتور توربو جت بزرگ Saphire را در خود جای دهد به زودی دچار تحول شد و با به کار گیری از سیستم دمش و موتور های توربو فن کوچکتر ، 39 درصد مصرف سوخت را پایین آورد.تمامی سازه مرکزی بدنه از فولاد ساخته شذه بودند. تمام قسمت های بدنه تحت قانون مساحت طراحی شده تا حداقل پسا را در سرعت ترانسونیک پدید آورد.

 

 

تجهیزات الکترونیک:

سیستم های الکترونیک بوکانیر متعلق به دهه 50 بود . گرچه رادار Ferranti Blue Parrot در نوع خود رادار ضد کشتی خوبی بود اما از مقتضیات آفند زمینی دهه 80 بسیار دور بود.ناوبری هواپیما از طریق سکوی دو زیروسکوپی و سیستم داپلر تامین می شد.در ابتدای کار دستگاه جنگ الکترونیک در هواپیما وجود نداشت ، اما بعد از مدتی این هواپیما از هشدار دهنده های انفعالی ARI.18228 و محفظه های اخلالگر دست دوم آمریکایی بهره برد.

 

 

تسلیحات:

درب چرخنده محفظه داخلی ، چهار بمب 1000 پاوندی یا چند سنجشگر تجسسی و یا مخزن سوخت 440 گالنی را حمل می کرد.چهار مقر زیر بال ، هریک 3000 پاوند گنجایش داشتند و کل بار خارجی هواپیما 16000 پاوند بود.

 

 

منبع: دانستنیها