حکم غیابی

[Gandom.E 17,805]

[h=3]حکم غیابی اصطلاحی است در علم حقوق که عبارت است از رأیی که دادگاه در غیاب مدعی‌علیه صادر می‌کند، خواه به سود وی باشد خواه به ضرر او.[۱] در حقوق ایران از ابتدا صدور حکم غیابی تحت شرائطی مشروع دانشته شده است.[/h][۲] ماده ۳۰۳ قانون آئین دادرسی مدنی ایران مقرر می‌دارد: حکم دادگاه حضوری است مگر این که خوانده یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده و به طور کتبی نیز دفاع ننموده باشد و یا اخطاریه، ابلاغ واقعی نشده باشد؛ البته با توجه به ماده ۳۰۵ قانون مذکور تمام احکام غیابی قابل اعتراض است.[۳] ↑ شمس، عبدالله؛ آیین دارسی مدنی، ص ۲۸۷، ش ۶۳۹

 

↑ ماده ۱۰۵ ق. ا. د. م ۱۳۲۹ قمری

 

↑ زراعت، عباس؛ محشای قانون آیین دادرسی مدنی، تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۸۶، چاپ اول، ص۷۰۸