همبرگر و استیک بدون گوشت حیوانی!

[Mahdi Eng 22,940]

دانش > دانش‌های بنیادی - تا یک سال دیگر، استیک،‌ همبرگر،‌ سوسیس و فرآورده‌های گوشتی جدیدی به بازار می آیند که در آزمایشگاه با سلول‌های بنیادی تولید شده‌اند و برای به دست آوردنشان هیچ حیوانی کشته نمی‌شود.

 

بهنوش خرم‌روز: در ابتدای پیدایش انسان، او حیوانات را شکار می‌کرد تا بتواند از گوشت آن‌ها تغذیه کند. بعد به پرورش حیوانات در مزارع رو آورد و دامداری‌ها را تاسیس کرد. به نظر می‌رسد تحول دیگری قرار است به زودی در این زمینه اتفاق بیفتد و ما می‌توانیم شاهد گذاری در مصرف گوشت باشیم. اگر به حیوانات علاقه دارید و دوست ندارید آن‌ها برای مصرف گوشتشان کشته شوند، این تغییر می‌تواند برایتان جذاب باشد.

 

به گزارش نیوساینتیست، ممکن است طی چند ماه آینده، ‌شاید حتی فقط 6 ماه، فرآورده‌های گوشتی وارد بازار شوند که از کشت سلول‌های حیوانات در آزمایشگاه‌ها تولید شده‌اند. بدین ترتیب،‌ دیگر لازم نخواهد بود برای تولید سوسیس، کالباس،‌ همبرگر،‌ استیک و سایر غذاهای گوشتی،‌ زندگی یک حیوان را بگیریم، ‌بلکه فقط سلول‌های آن را می‌گیریم و در آزمایشگاه آ‌ن‌ها را پرورش می‌دهیم. به نظر می‌رسد ارزش امتحان کردن داشته باشد،‌ نه؟

 

این هقته گروهی از محققین در سوئد گرد هم آمده‌اند تا رویکرد تازه‌ای را که گوشت بدون سلاخی نامیده می‌شود، بررسی کنند. این ایده که بتوانیم بدون ایجاد درد در موجوات زنده،‌ گوشت بخوریم، ‌به سال‌ها قبل برمی‌گردد. اما به گفته جولی گلد، از دانشگاه فناوری شلمرز در گوتنبورگ، و از برگزارکنندگان این گردهمایی،‌ کسی تا به حال در آزمایشگاه گوشت تولید نکرده است.

 

مارک پست از دانشگاه ماستریخت هلند، آزمایش‌های زیادی در زمینه تولید گوشت خوک در آزمایشگاه انجام داده و موفق شده با تغذیه سلول‌های بنیادی خوک با سرم جنین اسب، در شرایط آزمایشگاهی ماهیچه پرورش دهد. رشته‌های ماهیچه‌مانندی که او در آزمایشگاه پرورش داده هر کدام 2.5 سانتی‌متر طول و 0.7 سانتی‌متر عرض دارند. پست تخمین می‌زند که تا 6 ماه دیگر اولین سوسیس‌های تولید شده در آزمایشگاه را تولید خواهد کرد.

 

پست هر روز ماهیچه‌های تولیدشده را وادار به فعالیت می‌کرد تا کاملا شبیه به ماهیچه واقعی شوند. با این حال ماهیچه‌ها همچنان ضعیف به نظر می‌رسیدند و اصلا هم اشتهاآور نبودند. خود پست در این‌باره می‌گوید: «ماهیچه‌هایی که من پرورش دادم سفید بودند،‌ چون در آن‌ها خونی وجود نداشت و پروتئین حامل آهن (میوگلوبین) بسیار کمی هم در آن‌ها وجود داشت. حال ما می‌کوشیم راهی برای افزودن میوگلوبین و در نتیجه رنگ قرمز به ماهیچه‌های آزمایشگاهی پیدا کنیم.»

 

در مقایسه با مصرف گوشت‌های طبیعی،‌ این روش تاثیر بسیر کم‌تری بر محیط خواهد گذاشت.

 

پست می‌خواهد در آزمایش‌های بعدی خود به سراغ سلول‌های گاو برود. او امیدوار است تا یک سال آینده، ‌در آزمایشگاه همبرگر درست کند!

 

اما داستان به همین جا ختم نمی‌شود. استلان ولین، زیست-اخلاق‌شناس دانشگاه لیتکوپینگ سوئد، معتقد است مصرف گوشت ما به حیواناتی محدود شده که تعدادشان زیاد است، در دسترس ما هستند و در واقع ما توانسته‌ایم آن‌ها را اهلی کنیم،‌ نه حیواناتی که گوشت خیلی خوشمزه‌ای دارند! اما با روش تولید آزمایشگاهی گوشت،‌ این قانون تغییر خواهد کرد. وی می‌گوید: «من باور دارم که با این روش می‌توانیم گوشت‌هایی را بخوریم که تا به حال خیلی خیلی نادر بوده‌اند. از آن‌جا که در این روش، ‌دیگر نیازی به کشتن حیوانات نخواهد بود،‌ دیگر حتی خوردن همبرگر پاندا هم ایرادی نخواهد داشت!»

 

نکته مهم بعدی این است که اگر این محققین واقعا موفق شوند تا یک سال دیگر،‌ همبرگر آزمایشگاهی تولید کنند،‌ آیا ما حاضر به خوردن آن خواهیم بود؟ البته ما هیچ‌کدام نمی‌دانیم ماهیچه‌های آزمایشگاهی چه مزه‌ای خواهد داشت. دستورالعمل‌های مشخصی وجود دارند که بر اساس آن‌ها، به دلیل احتمال بسیار بسیار کم وجود مواد آسیب‌زا، نباید از بافت‌های آزمایشگاهی که با سرم جنین گاو تغذیه شده‌اند استفاده شود. به هر حال، ‌استفاده از این گوشت‌ها به رواج تولید گوشت و فرآورده‌های گوشتی بدون سلاخی حیوانات کمک خواهد کرد.

 

در حال حاضر گروهی از دانشمندان می‌کوشند برای تغذیه آزمایشگاهی از سیانوباکتری‌ها استفاده کنند که از نظر اسیدآمینه، قند و چربی‌ها، ‌یعنی موادی که ماهیچه‌های حیوانی بدان‌ها بسیار نیاز دارند،‌ غنی هستند.

 

در نهایت،‌ شاید این کار غیرطبیعی به نظر برسد،‌ اما وقتی تاثیر آن بر روی طبیعت را می‌سنجیم،‌ می‌بینیم که در مقایسه با مصرف گوشت‌های طبیعی،‌ این روش تاثیر بسیر کم‌تری بر محیط خواهد گذاشت. با تولید گوشت در آزمایشگاه، طبیعت فضای بیشتری برای رشد خواهد داشت و بسیاری از جنگل‌ها و محیط‌های طبیعی برای تولید گوشت طبیعی بیشتر ویران نخواهند شد. باید دید عکس‌العمل مردم چه خواهد بود.