مقايسه تاثير پليمر پلي لاتيس و مالچ نفتي در جوانه زني بذر و استقرار گياه

[unstoppable 5,989]

رضايي سيدعطا*

* بخش تحقيقات بيابان، موسسه تحقيقات جنگل ها و مراتع كشور

بررسي اثرهاي مالچ نفتي روي جوانه زني بذر و استقرار نهال و قلمه همواره يكي از سوالاتي است كه استفاده از مالچ نفتي به دنبال داشته است. يكي از موادي كه ادعا مي شود مي تواند در تثبيت شن هاي روان مورد استفاده قرار گيرد، پليمري به نام پلي لاتيس است. پلي لاتيس، پليمري طبيعي است كه با برخورداري از يك شبكه پليمري، امكان چسبانيدن ذرات جامد خاك را فراهم مي آورد. هدف اين تحقيق بررسي ميزان كارايي پليمر پلي لاتيس در جوانه زني بذر و استقرار گياهان و مقايسه آن با مالچ نفتي بود. بدين منظور طرح در دو فاز گلخانه اي و صحرايي انجام شد. در بخش آزمايشهاي گلخانه اي، اثر اين پليمر در مقايسه با مالچ نفتي در جوانه زني و استقرار بذر تاغ در قالب يك طرح كاملا تصادفي با چهار تيمار (مالچ نفتي، محلول پلي لاتيس با آب، مخلوط پلي لاتيس - شن و شاهد) در سه تكرار مورد بررسي قرار گرفت. سه هفته بعد از كاشت، كمترين ميزان سبز شدن مربوط به تيمار مخلوط پلي لاتيس - شن (دوغ آب به ضخامت 2 تا 3 ميليمتر) و بيشينه تعداد سبز شدن مربوط به تيمار مالچ نفتي بود. كمينه و بيشينه تعداد بذرهاي سبز شده بعد از 50 روز از تاريخ كاشت به ترتيب مربوط به تيمار مخلوط پلي لاتيس - شن و تيمار شاهد بود. در بخش عمليات صحرايي نيز همين تيمارها روي استقرار نهال تاغ و قلمه اسکنبيل مورد آزمون قرار گرفت، ولي هيچ يك از تيمارها تفاوت معني داري با شاهد (بدون خاک پوش) در استقرار گياه نشان ندادند.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام