چاپ افست خشک

[FrnzT 18,194]

چاپ افست خشک همانگونه که از نامش پيداست،سيستمي از چاپ است که درآن خبري از آب نيست.بر خلاف سيستم چاپ افست معمولي (Wet offset) که در پروسه انتقال مرکب، آب نقش مهمي ايفا ميکند، در سيستم افست خشک آب وجود ندارد.

در سيستم افست معمولي، مرکب در مناطقي از پليت که آغشته به آب است نمي نشيند اما در ساير مناطق که تصوير وجود دارد، مرکب جذب سطح پليت مي شود. در اين سيستم به خاطر وجود آب و خاصيت ويژه آن در کنار مرکب، تصوير از شفافيت و درخشندگي افست خشک برخوردار نيست.

در سيستم افست خشک جنس پليت و مرکب با افست معمولي متفاوت است. به اين معني که در پليت هاي افست معمولي لايه ژلاتيني بر روي صفه آلومينيومي پليت وجود دارد که بعد از انجام عمل ترام گذاري بر روي پليت ثابت مي شود و مناطقي که ترام گذاري نشده اند در تماس با داروهاي شيمياي ظهور پليت شسته مي شوند.اين لايه باقيمانده بر روي سطح پليت جاذب مرکب مي باشد که انتقال مرکب به سطح لاستيک چاپ را سبب مي شود. در سيستم افست خشک پليت شامل لايه هاي زير است:

1) يه آلومينيومي زيرين که بدنه و قسمت اصلي پليت را تشکيل مي دهد.

2) لايه پليمري جاذب مرکب (مرکب دوست)

3) لايه پليمري حساس به گرما

4) لايه سيليکوني دافع مرکب (مرکب گريز)

نحوه عملکرد پليت هاي افست خشک بدين ترتيب است که پس از اينکه پليت در معرض تابش ليزر قرار گرفت، لايه پليمري حساس به گرما بخار شده و از سطح پليت حذف ميگردد.

پس از اين، پليت هاي مزبور بنا به نوع آن مسير هاي متفافتي را طي مي کنند.

در پليت هاي بي نياز از ظهور مانند پليت هاي افست DI، پس از تابش ليزر (که در داخل ماشين چاپ انجام مي شود) جسمي دوران شبيه به پاک کن بنام(Friction roller) بر روي سطح زينک حرکت کرده و سيليکون را در قسمت هايي که لايه 3 برداشته شده است و هيچ اتصالي به ساير نواحي ندارد، از سطح زينگ بر مي دارد. همين عمل در پليت هاي نيازمند به دارو به وسيله داروهاي شيميايي انجام مي پذيرد.

در جرياد پروسه چاپ، به خاطر مرکب گريز بودن لايه سيليکون، مرکب فقط جذب مناطقي از سطح پليت مي شود که فاقد سيليکون است. پس از آن مرکب به وسيله لاستيک چاپ به سطح کاغذ منتقل مي گردد.

بدين ترتيب ميتوان گفت خشک، چاپ غير مستقيمي است که بر اساس عملکرد مرکب روي سطحي که شامل مناطق مرکب دوست و مرکب گريز است، بوجود مي آيد. بدين گونه، به طور غير مستقيم و از طريق لاستيک چاپ، مرکب به کاغذ منطقل شده و تصوير را مي سازد.

اين مناطق مرکب دوست همان مناطق چاپ پذير هستند و حدود 2 ميکرون پايين تر از مناطق ايميج نشده (پوشيده از يک لايه سيليکون) قرار دارند. البطه اين سيستم نبايد با سيستم چاپ گود يا گراور(gravure) اشتباه شود زيرا در اين سيستم بر خلاف سيستم گراور، مرکب ها غلظت بيشتري دارند و نوع انتقال مرکب و نوع ترام ها در اين گونه متفاوت است. در چاپ گود مرکب پذيري فرم چاپ بر اساس گودي مناطق چاپ پذير نسبت به سطح سيلندر صورت مي گيرد، در حالي که در سيستم

نمونه پليت Toray افست خشک

افست خشک، خاصيت شيميايي مواد سطح پليت باعث مرکب گيري يا دفع مرکب مي شود.

چاپ افست خشک، از آغاز تاکنون

سيستم چاپ افست خشک براي اولين بار حدود 150 سال پيش با نوعي چاپ به نام collotype به کار گرفته شد که بسيار ابتدايي و بر پايه کاربرد ژلاتين و پليت هاي شيشه اي بود و کاربرد علمي نداشت.

در اواخر دهه 1970 ميلادي و پس از پشت سر گذاشتن چند مرحله ناموفق، چاپ افست خشک به صورت کاربردي به کار گرفته شد. اولين پروسه افست خشک از جنگ جهاني دوم در سال 1966 معرفي شد. در اين پروسه که به وسيله ي دو مهندس آمريکايي عرضه شد، آنها به جاي آب از يک حلال هيدروکربن فرار که بر سطح سيليکوني زينگ پخش مي شود و مانع نشست مرکب مي شد، اسبفاده کردند. اين سيستم اشکالاتي داشت از جمله اين که بسيار مستعد زمينه آوردن بر سطح کار (Scumming) بود.

در سال 1967 کمپاني 3M پليت افست خشک جديدي ارايه کرد که پس از گذشت چند سال و صرف ميليون ها دلار جهت تهقيقات و گسترش آن، به خاطر مشکلاتي نظير عدم ثبات سطح سيليکوني پليت ها و سايش پذيري فراوان آنها، به کلي کنار گذاشته شد. مشکل ديگر اين پليت ها گراني آن ها بود که چاپخانه داران تمايلي به خريد آن نداشتند. کارخانجات مرکب سازي نيز اين بازار را دست کم گرفته و کار در اين زمينه را رها کرده بودند.

لايه هاي پليت افست خشک

کولر تايپ (Collotype)

تعدادي از کمپاني هاي مرکب سازي راه متفاوتي را در پيش گرفتند. هدف آن ها چاپ کردن به وسيله ي سيستم افست خشک با زينگ هاي معمولي و با مرکب هاي بود که در فرمولاسيون آن ها تغيراتي ايجاد کرده بودند. اگر چه کوشش هاي اوليه آن ها راه به جايي نبرد ولي ايده آن ها بعدها توسط کمپاني مرکب سازي Flint پرورش يافت و پيشرفت کرد.

در سال 1975 کمپاني ژاپني Toray که به صورت تخصصي بر روي گسترش و توليد پليمر ها فعاليت ميکرد، پليت افست خشک Toray را به نام خدش ثبت کرد و در نمايشگاه دروپاي 1977 آن را به نمايش گذاشت. اين پليت هاي آلومينيومي با يک لايه سيليکوني پوشيده شده بود. يک سال بعد از فروش پليت هاي افست خشک پوزتيو (TAP) شروع شد و چند سال بعد کمپاني Toray اولين پليت هاي افست خشک نگاتيو (TAN) را عرضه کرد.

ولي هنوز مشکلاتي در اين پليت ها وجود داشت براي مثال: 1- لايه سيليکوني به قدر کافي در برابر سايش مقاوم نبود. 2- به خاطر عدم وجود حلالها، مرکب بسيار غليظ بوده که در نتيجه باعث کنده شدن آن از سطح کاغذ در هنگام چاپ ميشود (picking) 3-نواحي غير چاپ پذير روي زينگ (non image area) بعد از شروع چاپ و افزايش درجه حرارت بسيار مستعد زمينه آمردن بود (tinting).

بعضي از کمپاني هاي بزرگ سازنده ماشين چاپ ، جهت از بين بردن اين مساله (tinting)، با کنترل درجه حرارت در يونيت هاي چاپ به شدت شروع به کار کردند به شکلي که به کار بردن اين سيستم در افست آبي (wet offset) هم پايداري پروسه را موجب شد.

در پي آن کارخانه هاي مرکب سازي نيز مرکب هاي با غلظت کمتر توليد کردند و کمپاني Toray نيز لايه سيليکن سطح زينگ هايش را بهبود بخشيد. که اين همه موجب گسترش بيشتر اين سيستم در دنيا شدند.

کيفيت بي رقيب حاصل از افست خشک، يک چاپخانه دار امريکايي را ترغيب کرد که در سال 0992 انجمن

سيستم تعويض زينگ

ماشين افست خشک web

افست خشک (Waterless Printing Association ) را تاسيس کند. ماموريت WPA ترويج تبادل اطلاعات در پيشرفت هاي تنکنيکي و متقاعد کردن چاپگر ها و مشتريان به سود آورتر بودن چاپ افست خشک بود .

در سال 1993 بيشترين تعداد ماشين آلات افست خشک در ژاپن تاسيس شد.(JWAP) .

در سال 1996 انجمن فاست خشک اروپا (EWPA) به کمک شرکت آلماني Marks – 3zet که در زمينه افست خشک با مرکب ها ي UV فعاليت داشت ، تاسيس شد.

با ظهور پليت ستر ها (CTP) و چاپ ديجيتال ، افست خشک جان تازهاي گرفت . در اين زمان کمپاني Presstek که در سال 1987 تاسيس شده بود ، اساس کارش را در زمينه ابداع پليتي قرار داد که به وسيله ليزر ترام گزاري شود و بينياز از داروي شيميايي جهت ظهور باشد که بدين وسيله اين امکان فراهم ميشد تا پليت ها داخل ماشين ظاهر شوند.

Presstek اين تکنولوژي را تحت عنوان DI (Direct Imaging ) ثبت کرد.

نمونه پليت Toray

نمونه پليت خشک Presstek

رول (Procesless)

اين محصول براي اولين بار در ماشين يک ورقي هايدلبرگ (GTO) در نمايشگاه Print سال 1990 در شيکاگو به نمايش در آمد. سپس تکامل بيشتري يافت و در سري ماشين هاي کوئيک مستر DI در دروپاي سال 1995 به نمايش در آمد.

کمپاني پلي کروم گرافيک (KPG) در سال 1994 جايزه ثبت اختراع پليت نگاتيو حساس به ليزر ir را دريافت کرد که شبيه پليت (TAN) Toray احتياج به ظهور شيميايي دارد ولي بر خلاف آن فيلم ضد خش سطح پليت را دارانيست.

با اين اختراع دوره تازهاي بنام(CTWP) Compater to waterless plate ‌آغاز شد.

در سال 1994 همکاري بين دو کمپاني KBA و Metronic منجر به متحول شدن سيستم مرکب دهي شد به نحوي که هم سيستم آب و هم سيستم مرکبدان به شيوه ماشين هاي افست رايج را حذف را حذف نمود. حذف اين دو مورد فقط سهولت در امر چاپ ايجاد نکرد بلکه گام بلندي در جهت حفظ کامل تمام استاندارد ها در پروسه چاپ بود. اين سيستم به نام سيستم Gravuflow به ثبت رسيد که در آن از يک مرکبدان با 2 تيغه دکتر بليد و يک نورد آنيلوکس استفاده شده است.

اين تکنولوژي در ماشين هاي Genius52-Karat74-Rapida74G و همچنين ماشين رول Cortina (که همگي متعلق به کمپاني KBA مي باشد) مورد استفاده قرار گرفت.

 

 

 

مجله صنعت چاپ