sma519 23 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 تیر، ۱۳۹۲ با سلام خدمت دوستان گرانقدر ممنون میشم اگه طرز تهیه نفتالین فرم آلدئید رو همراه با شکل و توضیحات اینجا قرار بدید. با تشکر فراوان 2 نقل قول لینک به دیدگاه
z.b 6,335 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 تیر، ۱۳۹۲ با سلام خدمت دوستان گرانقدر ممنون میشم اگه طرز تهیه نفتالین فرم آلدئید رو همراه با شکل و توضیحات اینجا قرار بدید. با تشکر فراوان سلام دوست عزیز. منظور شما رزین های نفتالین فرمالدهید هست که در بتن سازی مورد استفاده قرار میگیره؟:JC_thinking: نفتالین میتونه با مقادیر مختلفی از فرمالدهید در دماهای مختلف در حضور سولفوریک اسید به عنوان عامل تغلیظ کننده وارد واکنش بشه. محصولات بدست آمده در مراحل اول واکنش، شامل واحدهای نفتالین متصل شده به اتر و پل های استالی هستند. با پیشرفت واکنش، این پل ها به منظور تشکیل پل های متیلن، اکسیژن از دست میدن و همزمان با این کار، نقاط نرم شدن رزین ها نیز افزایش پیدا میکنه. معمولا دستور کار تهیه ی ترکیبات تجاری بصورت پتنت و انحصاری هست ولی خب یکی از روش هایی که برای تهیه ی این رزین ها استفاده میشه به این صورته: تهیه ی رزین های نفتالین فرمالدهید رزین های نفتالین فرمالدهید را می‌توان در یک بالن دو دهانه ی مجهز به همزن که در حمام روغن قرار گرفته و به آن کندانسور رفلاکس و دماسنج متصل است، تهیه کرد. مقدار کمی (استوکیومتری) از نفتالین (حدود 115 گرم از نفتالین) به همراه نسبت استوکیومتری و مول به مول از سولفوریک اسید و فرمالدهید در شرایط مختلف و در زمان ها و دماهای مختلف که در جدول های 1تا 3 مقاله ی پیوست شده قابل مشاهده هستند، با هم وارد واکنش می‌شوند. ابتدا مقدار استوکیومتری سولفوریک اسید (با غلظت 66% w/w H2SO4 در آب مقطر) در بالن ریخته می‌شود و بدنبال آن پارافرمالدهید (از نوع تجاری،HCHO w/w 87%) اضافه خواهد شد. پس از انحلال، که معمولا حدود 20 دقیقه بطول می‌انجامد، دما و سرعت همزن، طبق مقادیر از پیش تعیین شده، تنظیم می‌شوند. پس از آن نفتالین مذاب (دمای تبلور 79/8ºC) که در دمای مشابه نگه داشته شده است، به محتویات بالن اضافه خواهد شد. این افزایش در عرض 10 ثانیه و پس از اینکه از شروع واکنش مطمئن شدیم، صورت می‌گیرد. این واکنش به صورت ایزوترمال (هم دما)، در زمان‌های از پیش تعیین شده ادامه پیدا می‌کند و در پایان، مقدار کافی آب به منظور کاهش غلظت اسید به حدود H2SO4 w/w 28% به بالن اضافه می‌شود. این اقدام در واقع مانع از انجام رزیفیکاسیون های بعدی خواهد شد. بلافاصله پس از آن 250 ml از 1و2-دی کلرو اتان و 5 ml از محلول آبی w/w10% بنزیل دی متیل دودسیل آمونیوم کلرید به بالن اضافه می‌کنیم و زمانی که رزین و نفتالین واکنش نداده حل شدند، محتویات بالن به قیف جداکننده (دکانتور) منتقل می‌شوند. پس از جداسازی، محلول رزین را خشک کرده و با محلول w/v 5% سدیم کربنات و سپس با آب شستشو داده تا خنثی شود. در مرحله ی بعد نیتروژن از میان محلول رزین عبور داده می شود و دما در 180º C نگه داشته می‌شود تا اینکه 1و2-دی کلرو اتان از محلول حذف شود. پس از آن، دما تا 140º C افزایش پیدا می کند و نفتالین واکنش نداده تخلیص می شود، سپس رزینی زرد-قهوه ای از نفتالین فرمالدهید به جای می ماند. برای مطالعه ی روش شناسایی این رزین و همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به مقاله ی پیوست شده مراجعه کنید. پ.ن: اگه منظورتون این نبود، بیشتر توضیح بدین لطفاً. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 4 نقل قول لینک به دیدگاه
sma519 23 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 تیر، ۱۳۹۲ با سلام و تشکر بابت جواب مفصلی که قرار دادین. بله منظورم همین بود و ممنون از لطفتون. اما به هدفی که از این سوال داشتم نرسیدم.(البته مشکل از طرف منه) میدونین، من از شیمی تا حدی میدونم که به بتن مربوط میشه.(اونم نه به طور کامل) واسه همین نتونستم نتیجه گیری کنم!!! شاید بد نباشه سوالی رو که تو یه تاپیک دیگه پرسیده بودم، اینجا هم بپرسم: ( قبل از سوال چند تا مثال بزنم ) میگن: آقا ما تو یه پروژه روان کننده فاسد به بتن زدیم، خیلی طول کشید بتن سفت بشه، اما سفت که شد، مقاومتش بیشتر از بتن های دیگه شد!!!! یکی دیگه میگه: آقا ما تو یه پروژه روان کننده فاسد به بتن زدیم، خیلی طول کشید بتن سفت بشه، و سفت که شد، با یه ضربه کوچیک متلاشی شد!!!! (یقینا پایه این دو روان کننده باهم متفاوت بوده و احتمالا اونی که مقاومت بیشتر داده، به مرور زمان تجزیه شده و اجازه داده سیمان سنگدانه رو به هم بچسبونه. حالا سوال اینه که کدوم رزین این چنین خاصیتی داره؟) میگن: آقا واسه اصلاح خواص بتن و تامین روانی اون، ژل میکروسیلیس بزنین به بتن (ترکیب کاخانه ای میکروسیلیس با روان کننده بر پایه سولفوتان ملامین فرم آلدئید). و اگه دیدین روانی مورد نظر تامین نشد، ژل بیشتر اضافه نکنین بلکه روان کننده بزنین. اما دقت کنین روان کننده ای که میزنین، بر پایه همون ملامین فرم آلدئید باشه چون بقیه (یعنی پلی کربوکسبلات و نفتالین) باهاش سازگار نیستن و به بتن آسیب میرسونن!!!! (توضیح اینکه پلی کربوکسیلات و نفتالین باهم سازگار هستن. سوال اینه که چرا؟) و .... حالا من میخوام در این موارد به جواب برسم که کمی سخته. تولید کننده ها جواب نمیدن چون میترسن من فرمول محصولاتشون رو بدزدم!!! خودمم که آزمایشگاه ندارم کار تخصصی کنم! تنها راهم اینه که بفهمم ترکیب اینها دو به دو باهم چی تشکیل میده تا ببینم هر کدوم چه تاثیری روی بتن میگذارن؟ امیدوارم توضیحاتم گمراه کننده نباشن و تونسته باشم منظورم رو رسونده باشم؟ بازم ممنون بابت وقتی که میگذارین. 3 نقل قول لینک به دیدگاه
sma519 23 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 تیر، ۱۳۹۲ راستی h2so4 همون سولفونات نیست؟ 2 نقل قول لینک به دیدگاه
z.b 6,335 اشتراک گذاری ارسال شده در 20 تیر، ۱۳۹۲ خب منم در این زمینه تخصصی ندارم، بچه های مهندسی پلیمر شاید بهتر بتونن راهنماییتون کنن، اما بنظر میرسه که سازگاری این روان کننده ها با همدیگه و همچنین با مواد بتن و ژل میکروسیلیس و ... وابسته به جرم مولکولی (یا اندازه ی) پلیمری که به عنوان روان کننده استفاده میشه، طول زنجیره های جانبی اون پلیمر و دافعه های الکترواستاتیکی و فعالیت های سطحی، زمان گیرش و ... باشه. از روی ساختار این روان کننده ها میشه به این نتیجه رسید که ظاهرا عملکرد اونها هم مثل سورفکتانت ها یا فعال کننده های سطحی هست. یعنی مولکول این روان کننده ها دارای دو بخش قطبی و غیر قطبی هست و در واقع بخش قطبی روان کننده هاست که وارد برهمکنش های سطحی با مواد بتن میشه و اثر گذاری اونها از طریق ایجاد دافعه های الکترواستاتیک هست. و اینکه لزوما قرار نیست که این روان کننده ها باهمدیگه وارد واکنش شیمیایی بشن تا سازگار با هم باشن! شاید مکانیسم عمل مشابهی داشته باشن... مطمئن نیستم البته! مثلا عامل اصلی دور نگه داشتن ذرات سیمان، در روان کننده های ( SNF) نفتالن سولفونات فرمالدئيد و ( LS) ليگنوسولفونات ها، زنجیره ی SO3Na هست. اما در روان کننده ی (SMF) ملامين سولفونات فرمالدئيد، قسمت -NH-CH2-SO3Na زنجيره، عامل اصلي واكنش با ذرات سيمان و پراكندگي اونهاست. اما در پلی کربوکسیلات ها گروه های کربوکسیل اینکارو انجام میدن و ... شاید توضیحات زیر یکم موضوع رو روشن تر کنه: فوق روان كننده ها عمدتا به منظور سه هدف مورد استفاده قرار ميگيرند: 1- افزايش كار آيي و رواني بتن بدون تغيير در آب و ديگر مصالح 2-کاهش آب و بدنبال آن کاهش نسبت آب به سیمان (W/C)، افزایش مقاومت فشاری و بهبود دوام بتن 3- كاهش آب و سيمان با هم و در نتيجه كاهش هزينه ها ، كاهش خزش، كاهش جمع شدگي و كاهش تنش هاي گرمايي ناشي از توليد سيمان وحفاظت محيط زيست به عنوان راهي به سوي توسعه پایدار حاصل از گرماي هيدراسيون ، كاهش گاز حاصل از گرمای هیدراسیون، کاهش گاز کربن دی اکسید ناشی از تولید سیمان و حفاظت محیط زیست به عنوان راهی بسوی توسعه ی پایدار فوق روان كننده های بتن را ميتوان به طور كلي بر اساس تركيبات شيميايي به گروه هاي زير طبقه بندي كرد: SMF) -1) ملامين سولفونات فرمالدئيد SNF) -2) نفتالن سولفونات فرمالدئيد LS) -3) ليگنوسولفونات ها 4- استر اسيد سولفونيك 5- اسيد هاي پلي كربوكسيليك و نمك هاي آنها تركيبات اصلي و فعال فوق روان كننده ها موادي هستند كه داراي فعاليت سطحي زيادي ميباشند. فعاليت سطحي بالاي اين مواد در سطح مشترك دو فاز غير قابل اختلاط باعث بر هم كنش نيروهاي فيزيكي و شيميايي در اين سطح ميشوند. اين مواد با فعاليت سطحي بالا از لحظه ورود به بتن توسط ذرات سيمان جذب شده و به دليل داشتن زنجيره هاي جانبي در ساختار مولكولي به آن ذرات بار منفي ميدهند. ذرات سيمان به دليل باردار شدن ( بارهاي همنام منفي) بر اثر دافعه الكترواستاتيكي همديگر را دفع ميكنند و از يكديگر دور ميگردند و در همه جاي بتن جاي ميگيرند.به علاوه اينكه اين خاصيت پراكندگي ذرات سيمان توسط سطح فعال فوق روان كننده ها استمرار مي يابد و باعث حفظ اين پراكندگي ميشود. كه البته در اين جا هر نوع روان كننده مختلف داراي سطح فعال خاصي است و همه آنها به يك نسبت معين عمل نمي كنند. بار منفي به وجود آمده اطراف ذرات سيمان سبب به وجود آمدن پوسته اي منظم از مولكولهاي آب اطراف هر ذره شده و از اين طريق نيز موجب جدا نگه داشته شدن ذرات از هم ميشود. آبي كه در اين مكانيسم (جدا شدن مولكول هاي آب از ساير ذرات) آزاد ميشود براي روانسازي و بالابردن كارآيي بتن فراهم ميگردد. مكانيزم ديگري كه طي آن فوق روان كننده ها باعث رواني بتن ميگردند به اين قرار است كه نيروي بين ذرات توده اي متشكل از خمير سيمان، كه تمايل دارند به شكل زنجيره هاي خوشه اي در آيند به وسيله فوق روان كننده ها كاهش مي يابد و باعث شكسته شدن زنجيره ها ميشود. بنابراين اين توده هاي متشكل از خمير سيمان راحت تر روي يكديگر ميلغزند و از هم دور نگه داشته ميشوند. در زير به توضيح 4 گروه اصلي از فوق روان كننده ها مي پردازيم و ساختار مولكولي هر يك را بررسي مينماييم. 1- فوق روان كننده ملامين سولفونات فرمالدئيد ساختار مولكولي اين فوق روان كننده ها به صورت زير است: يكي از علل افزايش رواني و كار آيي بتن ساختار مولكولي و جرم مولكولي گروه هاي قطبي موجود در فوق روان كننده هاي بتن است. فوق روان كننده هاي ملامينه با توجه به اينكه پليمري با جرم مولكولي بالا و گروه هاي قطبي است و همچنين دارای زنجیره ی -NH-CH2-SO3Na که بصورت متناوب تکرار میگردد و بیشترین واکنش را با بخشی از ساختار سیمان میدهد. این زنجيره عامل اصلي واكنش با ذرات سيمان و پراكندگي آنهاست. تاثير اصلي و مكانيسم اساسي اين فوق روان كننده ها با افزايش بار منفي ذرات سيمان اتفاق مي افتد كه بر اثر دافعه الكترواستاتيكي همديگر را دفع مي كنند و باعث پراكندگي ذرات سيمان ميگردند. اين پراكندگي فاصله ذرات بسيار ريز سيمان را از يكديگر بيشتر مي كند و سطح بيشتري از ذرات را در معرض رطوبت و آب موجود درمخلوط قرار مي دهد. بدين ترتيب از آب موجود در مخلوط استفاده بسيار بهينه تري مي گردد و ذرات بهتر روي يكديگر مي لغزند وباعث افزايش رواني وكارايي بتن مي گردد. از طرف ديگر اين پراكندگي ذرات و افزايش فعاليت ذرات سيمان باعث واكنش بهتر با مواد پوزولاني درون بتن ميگردد و نفوذ پذيري بتن را كم مي كند . بر اساس آزمايشات انجام گرفته در يكي از دانشگاههاي شيراز كه در قالب پروژه دانشجويي تعريف شده بود، فوق روان كننده ملامين در كنار ميكروسيليس اثر خوبي را روي نفوذ ناپذيري و آب بند كردن بتن از خود نشان ميدهد. احتمالا اين امر به دليل وجود حلقه در کنار زنجیر جانبی -CH2-SO3Na در ساختار مولكولي فوق روان كننده ملامينه است كه با واكنش نشان دادن با ميكروسيليس به عنوان پوزولاني با داشتن سيليس غير كريستاله مي تواند بلورهاي ضعيف تشكيل شده (هيدروكسيدكلسيم) حاصل از عمل هيدراتاسيون در ناحيه انتقال (محل اتصال خمير سيمان و سنگدانه) را به سيليكات كلسيم همانند تركيبات اصلي سيمان تبديل نمايد و بدين ترتيب در ريز ساختار خمير اثر گذاشته و فضاهاي مويينه را به حداقل برساند و باعث كاهش نفوذ پذيري بتن گردد. اين نوع فوق روان كننده همخواني بسيار خوبي با ميكروسيليس دارد و براي ساختن تركيبات و فراورده هاي ميكروسيليس دار تقريبا بهترين نوع به حساب مي آيد. همچنين به دليل خاصيت دير فسادي كه دارند اگر به صورت يك فراورده در كنار ميكروسيليس به كار روند تا مدتها بدون تغييرو فساد باقي مي مانند، بدون اينكه اثرات و كارايي آنها تغيير نمايد. مقدار مواد جامد موجود در اين فوق روان كننده ها 22 تا 25 درصد توصيه شده است كه در بين تمامي فوق روان كننده ها پايين ترين درصد مواد جامد را دارد. فوق روان كننده ملامينه ذاتاً فوق روان كننده اي زودگير به حساب مي آيد و در حالت معمولي براي مناطق سرد و يا فصول سرد سال كارايي زيادي دارد. با اين حال اين فوق روان كننده را مي توان با مواد دير گير كننده همچون به نوع فوق روان كننده ديرگير تبديل كرد. آزمايشات مختلف نشان دهنده سازگاري اين مواد با اين نوع فوق روان كننده است. حداكثر ميزان كاهش آب اين نوع فوق روان كننده نسبت به نمونه شاهد در يك رواني برابر حدود 20 درصد است. 2- فوق روان كننده نفتالين سولفونات فرمالدئيد ساختار مولكولي اين نوع فوق روان كننده به شكل زير است: مكانيسم عمل اين فوق روان كننده نيز بسيار شبيه فوق روان كننده ملامينه است و تقريبا تمامي اثرات و مكانيزمي كه ملامينه روي ذرات سيمان ميگذارد، اين نوع فوق روان كننده نيز انجام ميدهد. با اين تفاوت كه در اينجا عامل پراكندگي و دور نگه داشته شدن ذرات سيمان از يكديگر زنجيره SO3Na در ساختار مولكولي اين روان كننده است. SO3Na با خاصيت قطبي كه دارد باعث باردار كردن منفي ذرات سيمان ميگردد و همان مكانيزم در ملامين را انجام ميدهد البته مكانيزم ديگري نيز قابل توجه است و آن جذب سطحي قسمت آنيوني افزودني و سطح تماس آن با آب است كه هرچه سطح تماس آنها بيشتر باشد مساحت سطح بيشتري از ذرات سيمان مرطوب و خيس ميگردد كه خود اين عامل وابسته به جرم مولكولي ( اندازه) پليمر و طول زنجيره هاي جانبي آن است ، البته لازم بذكر است كه جرم مولكولي پليمرهاي تشكيل شده در فوق روان كننده ها براي هر نوع فوق روان كننده متفاوت است ويك مقدار بهينه دارد. يعني كمتر از يك حد معين كار آيي لازم را ندارد و بيشتر از آن هم به دليل خيلي سنگين شدن پليمرها باز هم خاصيت خود را تا حد زيادي از دست ميدهد. مقدار مواد جامد موجود در اين نوع فوق روان كننده ها بايد بيشتر از 35 درصد باشد تا كارآيي و اثربخشي خود را به خوبي نشان دهند، البته ميتوان مقدار مواد جامد اين نوع فوق روان كننده ها را در شرايطي تا 40 درصد وحتي كمي بيشتر نيز رساند كه صرفه اقتصادي بايد در نظر گرفته شود. فوق روان كننده نفتاليني از نظر زمان گيرش ذاتا نرمال است وتاثير بسيار كمي روي كند شدن زمان گيرش سيمان دارد. البته اگر در شرايط خاص تسريع يا كند شدن زمان گيرش مد نظر باشد مي توان با مواد افزودني زود گير يا ديرگير به اين مطلوب رسيد. دير گيرها و زود گيرها نيز با فوق روان كننده نفتاليني هم خواني خوبي نشان داده اند. حداكثر ميزان كاهش آب اين نوع فوق روان كننده نسبت به نمونه شاهد در يك رواني برابرحدود 25 درصد است. 3- روان كننده هاي ليگنو سولفونات ساختار مولكولي اين نوع روان كننده به شكل زير است: در اينجا هم مكانيسم عمل بر روي سيمان همانند دو حالت قبل است و اساسي ترين نوع مكانيسم همان باردار كردن منفي ذرات سيمان و به دنبال آن به وجود آمدن دافعه شديد بين ذرات(دافعه الكترواستاتيكي) است. البته با اين تفاوت كه در اينجا عامل اصلي دور نگه داشتن ذرات سيمان زنجيره SO3Na است. در اين نوع روان كننده هم جرم مولكولي و اندازه پليمرها بسيار حائز اهميت است. از آنجا كه ليگنوسولفوناتها از صنايع چوب و مواد قند دار توليد ميشوند كمي خاصيت ديرگيري دارند و در حالت عادي نسبت به بدون افزودن هيچ ماده ديرگير يا زودگير به آن از بقيه نوع فوق روان كننده ها ديرگيرتر نشان داده اند ،اضافه نمودن مواد ديرگير به اين نوع روان كننده ها تنظيم زمان گيرش را مشكل ميسازد بدين ترتيب حساسيت اين نوع فوق روان كننده ها در برابر افزودن مواد ديرگير بيشتر از بقيه انواع فوق روان كننده ها است كه اگر احتياط و محاسبه لازم را در اضافه كردن اين گونه مواد نشود ممكن است گيرش بتن تا ساعت ها به طول انجامد. مقدار مواد جامد اين نوع روان كننده ها 35 تا 42 درصد است. حداكثر ميزان كاهش آب اين نوع روان كنندها نسبت به نمونه شاهد در يك رواني برابر حدود 15 تا 20 درصد است. 4- فوق روان كننده پلي كربوكسيلات ساختار مولكولي اين فوق روان كننده به شكل زير است: ساختار مولكولي اين نوع فوق روان كننده با مواد قبلي به طور واضحي تفاوت هاي زيادي دارد .در اينجا بر روي زنجيره پليمر اصلي علاوه بر گروه هاي كربوكسيل، زنجيره اي بلند جانبي نيز وجود دارد كه بعد از پراكندگي ذرات سيمان از يكديگر مانع بسيار خوبي براي دور نگه داشتن آنها از يكديگر و در نتيجه سطح بيشتري از ذرات را در معرض آب موجود در محيط قرار ميدهند. در اينجا مكانيسم عمل تفاوت هايي با حالت هاي قبل دارد . فوق روان كننده هاي پلي كربوكسيلات همانند فوق روان كننده ملامينه و نفتالينه در هنگام مخلوط شدن در سطح ذرات سيمان جذب ميشوند و در اینجا گروه کربوکسیل (COOH) عامل باردار كردن ذرات سیمان و پراکندگی آنها میگردند. تفاوت اصلي اين نوع فوق روان كننده ها به دليل وجود زنجيره هاي جانبي بلند COO(CH2CH2)mH است که با كارايي بالاي اين تركيبات در حضور كربوكسيلات اترها حاصل مي شود. كه اين امر بعد از پراكندگي زياد دانه هاي سيمان باعث دور نگه داشتن اين ذرات به دليل ايجاد ممانعت فضايي ميشود. در ابتداي مرحله اختلاط بارهاي همنام باعث پراكندگي زياد ذرات سيمان مي شوند. اما پس از آن حضور زنجيره هاي بلند افقي لينك شده به ساختار محكم زنجيره پليمر اصلي باعث ايجاد ممانعت فضايي بين ذرات مي گردد كه علاوه بر اين كه سيمان را پايدار مي كند سطح بسيار بيشتري از ذرات را در معرض آب قرار مي دهد. و از اين طريق باعث كاهش بسيار زياد حجم آب مورد نياز مي شودو به حفظ اسلامپ و كارايي بتن كمك مي كند. به طور كلي كاهش بسيار زياد آب مورد نياز و سياليت بسيار بالاي بتن هاي حاوي فوق روان كننده پلي كربوكسيلات به جذب پلي كربو كسيلاتها به داخل سطوحي از سيمان هيدراته شده نسبت داده مي شود. حداكثر ميزان كاهش آب اين نوع فوق روان كنندها نسبت به نمونه شاهد در يك رواني برابر حدود 30 درصد است. نتيجه گيري: -براي استفاده بهينه از منابع و كم كردن هزينه ها شناخت دقيق و علمي مواد و مصالح نياز اساسي مهندسان به حساب مي آيد. -فوق روان كننده ها جزء لاينفك بتن هاي با كيفيت به حساب مي ايند و براي استفاده بهينه تر ازسيمان و كم كردن هزينه ها حتما بايد انان را در نظر گرفت . -استفاده از فوق روان كننده ها در بتن هزينه اضافي نيست بلكه كم كردن هزينه ها و افزايش طول عمر سازه هاي بتني است .هريك از فوق روان كننده ها خواص ويژه و متفاوتي دارند كه بايد با شناخت دقيق هر كدام محل استفاده صحيح آنها را مشخص نمود. -فوق روان كننده هاي ملامينه با توجه به اثر گذاريشان كمترين درصد مواد جامد را دارند. -با توجه به ساختار مولكولي فوق روان كننده هاي پلي كربوكسيلاتها و داشتن زنجيره هاي بلند متصل به پليمر اصلي به عنوان كاهنده هاي خيلي شديد آب به حساب مي آيند و براي ساخت بتن هاي توانمند بهتر است از اين نوع فوق روان كننده ها استفاده گردد. -مكانيزم عمل فوق روان كننده هاي ملامينه نفتالينه و ليگنوسولفونات بسيار شبيه هم و اساسا بر پايه بارداركردن منفي ذرات سيمان و دافعه الكترواستاتيكي استوار است. -فوق روان كننده هاي پلي كربوكسيلاتها با دارا بودن زنجيره هاي بلند جانبي متصل به زنجيره پليمر اصلي از مكانيزم ديگري علاوه بر دافعه الكترواستاتيكي استفاده مي كنند و آن دور نگه داشتن ذر ات از يكديگر و در معرض آب قرار دادن سطح بيشتري از ذرات است. -فوق روان كننده هاي ملامينه ، نفتالينه و ليگنوسولفوناتها سازگاري خوبي با مواد دير گيردارند ولي حساسيت ليگنوسولفوناتها در برابر اين مواد از بقيه بيشتر است. -براي نفوذ ناپذير كردن بتن مي توان از فوق روان كننده هاي پلي كربوكسيلات و همچنين ملامينه با ميزان استفاده بيشتر از مقدار معمولي استفاده كرد. این توضیحات بخشی از مقاله ی برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام نوشته ی محمد یوسفی هست. شاید شکل های خود مقاله گویاتر باشن. به این مقاله ها هم یه نگا بندازین، شاید بکارتون بیاد: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 4 نقل قول لینک به دیدگاه
z.b 6,335 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 تیر، ۱۳۹۲ راستی h2so4 همون سولفونات نیست؟ تقریبا... البته دقیقا همون نیست ولی در اثر واکنش H2SO4 با ترکیبات آلی، ترکیبات سولفونه بوجود میان. توی این واکنش در واقع گروه عاملی SO3H یا سولفونیک اسید روی ترکیب آلی میشینه. حالا اگه یه هیدروژن از سولفونیک اسید (SO3H) جدا بشه، آنیون سولفونات(-SO3) بوجود میاد. این آنیون کنار یون های مثبتی مثل سدیم، میتونه تشکیل نمک های سولفونات رو بده. همون نمکهایی که تو ارسال بالا دورشون خط کشیده شده. 4 نقل قول لینک به دیدگاه
sma519 23 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 23 تیر، ۱۳۹۲ بازم سلام. بابت مطالبی که قرار دادین، متشکرم. و بابت حوصله زیاد و احساس مسولیتی که در قبال پرسشهای کاربران دارین، به صورت ویژه متشکرم. در مورد عدم سازکاری، جرم مولکولی هم با عقل جور در میاد. اما ظاهرا فقط تولید کننده ها میتونن بگن ترکیب نادرست اینها چه زیانهایی داره!!! از این سوال و جواب به این نتیجه رسیدم که در کل باید در زمینه شیمی پلیمر و آلی بیشتر مطالعه کنم، درسته؟ (سایر شیمیها فکر نکنم زیاد به درد من بخورن؟) اجازه بدین یه زحمت دیگه هم بهتون بدم: در مورد این شش ضلعیهایی که تو عکسها هست، چیزی نمیدونم؟؟؟ در مورد اینها از کجا مطلب پیدا کنم؟ ممنون 1 نقل قول لینک به دیدگاه
z.b 6,335 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 تیر، ۱۳۹۲ بازم سلام.بابت مطالبی که قرار دادین، متشکرم. و بابت حوصله زیاد و احساس مسولیتی که در قبال پرسشهای کاربران دارین، به صورت ویژه متشکرم. در مورد عدم سازکاری، جرم مولکولی هم با عقل جور در میاد. اما ظاهرا فقط تولید کننده ها میتونن بگن ترکیب نادرست اینها چه زیانهایی داره!!! از این سوال و جواب به این نتیجه رسیدم که در کل باید در زمینه شیمی پلیمر و آلی بیشتر مطالعه کنم، درسته؟ (سایر شیمیها فکر نکنم زیاد به درد من بخورن؟) اجازه بدین یه زحمت دیگه هم بهتون بدم: در مورد این شش ضلعیهایی که تو عکسها هست، چیزی نمیدونم؟؟؟ در مورد اینها از کجا مطلب پیدا کنم؟ ممنون سلام، نه بابا خواهش میکنم:5c6ipag2mnshmsf5ju3. درسته. همونطوری که خودتون هم گفتین، دستور العمل ساخت چنین ترکیبات با ارزشی معمولا انحصاریه و توی پتنت ها باید دنبال چنین نکات ریزی بگردین. خلاصه اینکه ببخشید شاید اگه با شیمی سیمان و بتن و ساختار شیمیایی مواد بکار رفته توی اونها آشنا بودیم، راحت تر میتونستیم به جواب برسیم. و باز هم کاملا درسته احتمالا متخصصین پلیمر میتونن شما رو راهنمایی کنن، همچنین مطالعه ی شیمی سطح (Surface chemistry) که شاخه ای از شیمی فیزیک هست و مراجعه به متخصصین این رشته هم شاید بتونه به شما کمک کنه.. چون ظاهرا فعالیت روان کننده ها و واکنش های اونها با مواد بتن از نوع واکنش های سطحی هست و مطمئنا بخشی از مطالعات اونا به مبحث روان کننده ها اختصاص داره.. اسم این شش ضلعی هم بنزن هستش که برای راحتی به این شکل نشون داده میشه. بنزن از معروفترین و شاید جالب‌ترین هیدروکربنهاست که در ساختمانش، شش اتم کربن و شش اتم هیدروژن بصورت حلقه‌ای کنار هم قرار گرفتن و پیوندهای غیر مستقر л در داخل این حلقه بصورت دایره‌ای نشون داده میشن. بنزن جزو ترکیبات آروماتیک هست. آروماتیک‌ها ، دسته ی وسیعی از ترکیبات رو تشکیل میدن که شامل بنزن و ترکیباتی میشن که از نظر رفتار شیمیایی مشابه بنزن هستن (بعضی از این مواد ، حتی بظاهر شباهتی به بنزن ندارن!) ساختمان بنزن توسط دانشمند آلمانی ، ککوله (Kekule) در عالم رویا (!) کشف شده. مولکولهای زیادی با فرمول C6H6 وجود دارن، اما خصوصیات اونا با همدیگه متفاوته . بنزن یه ترکیب ویژه ی آلی محسوب میشه که خواص منحصر بفردی داره. البته بسیار سمی و سرطان زا هم هست!! حالا این شش ضلعی ها اگه به هم بچسبن، ترکیباتی رو بوجود میارن که تقریبا مظاعف شده ی بنزن هست. مثلا همین نفتالین که تو ساختار یکی از روان کننده ها بکار رفته، دوتا بنزن چسبیده به هم هست یا مثلا از به هم چسبیدن سه تا بنزن به همدیگه مولکول آنتراسن، فنانترن و... بوجود میاد. این ترکیبات خیلی معروف هستن و میشه گفت شیمی اونها و نوع واکنش پذیری اونها تا حدود زیادی شناخته شده هست. بخش عمده ای از کتابهای شیمی آلی به بنزن و ترکیبات مشابه اون و واکنش های اونها پرداخته شده. اتم های کربن میتونن با اتم های دیگه ای مثل نیتروژن، گوگرد، اکسیژن و ... هم جایگزین بشن و هترو سیکل ها رو بوجود بیارن. مثل حلقه ی نیتروژن داری که توی یکی از همین روان کننده ها دیده میشه. هتروسیکل ها هم شیمی خاص خودشونو دارن. با یه سرچ ساده هم میشه اطلاعات زیادی در موردش بدست آورد... مثلا: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام مولکول بنزن مولکولهای نفتالن، آنتراسن و فنانترن چند هتروسیکل نقل قول لینک به دیدگاه
onlines 17 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 تیر، ۱۳۹۴ من میدونم که از این مواد در تولید برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام و برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام مورد استفاده قرار میگیره 1 نقل قول لینک به دیدگاه
wheeler 8,640 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 تیر، ۱۳۹۴ من میدونم که از این مواد در تولید برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام و برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام مورد استفاده قرار میگیره خوش به حالت خب خدا خیرت بده یک نقل قولی توضیحی چیزی پاسخت خیلی تاپ و جالب بود البته امیدوارم از شوخی من دلخور نشی دوست گلم صرفا یک شوخی بود و برای خوش آمد گویی :icon_gol: نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .