بهترین شهرهای دنیا از نظر معماری

[Saye Noori 10,314]

این شهرها در واقع نمایشگاه هایی دیدنی برای دوستداران معماری محسوب می شوند. هر کدام از آنها سبک خاصی از معماری را دارند و مناظر آنها نفس هر بیننده ای را در سینه حبس می کند.

 

 

میامی، فلوریدا

 

شاید شاخص ترین شهر این لیست، منطقه تاریخی ساحل میامی باشد که متشکل از بزرگترین کلکسیون معماری آرت دکو (Art Deco) در دنیا است. برای آنکه میامی تبدیل به شهری فوق مدرن و لوکس برای گردشگران شود، معماران دهه بیست و سی به الگوها و طرح های متقارن و هندسی، نقش مایه های گل و حیوان و رنگ های شمعی رو آوردند تا حرکت و سیالیت را القا کنند. این مضامین با شهر امروزی مترادف هستند.

 

 

میسون سیتی، آیوا

 

 

مکتب پرایری فرانک لوید رایت که ملهم از زمین مسطح و آسمان باز باخترمیانه است، با خطوط افقی پررنگ، مقطع پایین، نور طبیعی و جریان بی وقفه بین درون و بیرون فضاهای داخلی و خارجی، تعریف می شود. او از این سبک برای طراحی خانه جی.سی. استاکمن در سال 1908 (تصویر) استفاده کرد؛ همسایه ها و معماران تقلیدکار دیگری نیز از این سبک تقلید کردند و به همین دلیل این شهر کوچک آیوا یکی از بزرگترین کلکسیون های خانه های سبک پرایری در دنیا را دارد.

 

 

سیاتل، واشینگتن

 

 

جنبش هنرها و صنایع آمریکایی قرن بیستم که ایده آل های آن مبتنی بر صنایع چوبی و هنری هستند، در خانه های طبیعی حومه شهرهای شمال غرب اقیانوس آرام یافت می شود. آلاچیق های این سبک در غرب سیاتل برجسته تر هستند. ساخت و ساز ساده، نسبت های متعادل و باغچه های مشابه، ترکیبی زیبا و بدیع پدید آورده اند.

 

 

چاندیگار، هندوستان

 

 

مدتی پس از تجزیه هندوستان در سال 1947، نخست وزیر نهرو به معمار مدرنیست سوئیسی لوکوربوزیه سفارش طراحی یک شهر منظم و پیشرفته داد. شهری که از سنت های قدیمی به دور باشد و سبکی نو داشته باشد. در این تصویر دیوان عالی پنجاب و هاریانا که توسط لوکوربوزیه طراحی شده را می بینید.

 

 

فلورانس، ایتالیا

 

 

در فلورانس نمی توان از زیبایی های رنسانس فرار کرد. این شهر محل تولد این جنبش قرن چهاردهمی است. این دوره همراه با سازه های متقارن و هندسی – ستون ها و گنبدها – و تأکید بر رئالیسم و بدن انسان است. این سبک بیشتر بر گنبد و باسیلیک سانتا ماریا نوولای فلورانس دیده می شود.

 

 

بارسلونا، اسپانیا

 

 

آنتونی گادی، معمار کاتالان قرن نوزدهمی که از تکنیک های گوتیک و شرقی مدرن الهام می گرفت می خواست فضاهای شهری در شهر محبوبش خلق کند. پیاده روی در اطراف بارسلونا شما را به سمت بیشتری آثار کاشیکاری و سرامیک کاری او و همچنین سنگ کاری و آهن کاری هدایت می کند. می توانید از شاهکار ناتمام او، لا ساگرادا فامیلیا هم دیدن کنید.

 

 

 

استانبول، ترکیه

 

 

این چهارراه تاریخی فرهنگ و طراحی، نمایشی برجسته از دو امپراتوری بزرگ و فاتح است. گردشگران برای بازدید از زیبایی های این شهر ابتدا به دیدن مسجد ایاصوفیه می روند که دو ویژگی بزرگ دارد: گنبد بیزانسی و کاشی های رنگی و مناره های عثمانی و خوشنویسی اسلامی.

 

 

کلمبوس، ایندیانا

 

 

 

این شهر جمعیتی در حدود 44 هزار نفر دارد، ولی مدرنیسم در این شهر بسیار مشهود است. بیش از 70 ساختمان این شهر توسط معماران بزرگ از جمله آی. ام. پی، ارو سارینن و ریچارد مه یر طراحی شده اند. معمار بزرگ و نیکوکار، جی. ایروین میلر که در دهه 50 تا 60 اقدام به بازسازی کلیساهای محلی و ساختمان های عمومی نمود، موسسه معماران آمریکا را هدایت می کرد و باعث شد که کلمبوس در رده ششم بهترین طراحی و نوآوری معماری قرار گیرد.

 

 

دیتماس پارک، بروکلین، نیویورک

 

 

صدها منزل اربابی سبک ویکتورین سال 1900، گویی بازدیدکنندگان را به زمان و شهر دیگری می برند. لوئیس پاند کمک کرد که سمت جنوبی پارک پراسپکت تبدیل به محله ای زیبا شود و باغچه های چمن و تراس ها از ویژگی های این محله متوسط هستند.

 

دبی، امارات متحده عربی

 

 

در عرض 10 سال، چشم انداز دبی تغییر و تحول بسیاری پیدا کرده است. این شهر که محل قرار گرفتن بلندترین ساختمان و تنها هتل 7 ستاره دنیاست (برج العرب)، توسط معماران معاصری همچون زاها حدید و رم کولهاوس طراحی شده است.

 

 

مراکش، مغرب

 

 

وجود کاخ هایی با حیاط ها و باغچه های اندرونی و نورگیرهای بزرگ، مختص کشور مغرب و معماری اسلامی است، زیرا تأکید آن روی حریم است. عدم وجود پنجره و استفاده از دیوارهای گلی به حس صمیمیت و مهربانی آن می افزاید. تعدد این سبک خانه ها و مساجد، مناره ها و کاشی کاری های فراوان باعث می شود که مراکش مکانی استثنائی برای بازدید از معماری مراکشی قرن دوازدهم تا هفدهم باشد.

 

 

آکسفورد، انگلستان

 

 

ماتیو آرنولد شاعر یک بار آکسفورد را شهر "مناره های رویایی" نامید. با توجه به سنگ کاری های قرون وسطی، برج های قرن نوزدهمی گوتیک معرف این شهر هستند و به آن حس سنگینی و مهارت آکادمیک می دهند.