Saye Noori 10314 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 خرداد، ۱۳۹۲ مهرداد حجازی دانشیار گروه مهندسی عمران دانشگاه اصفهان چکیده: در شکل هاي مختلف موجود در طبيعت نسبت هاي معيني را مي توان مشاهده کرد. اين نسبت هاي هندسي تابع اصول انتزاعي و فراطبيعي با اعتقاد بر مقدس بودن موضوع خود و داراي يک زبان نمادين با ويژگي هاي روحاني دانسته شده اند، از اين رو آنها را هندسه مقدس ناميده اند. تقدس هندسه قسمتي از يک ديدگاه کلي تر است که تمدن بشري در دوران باستان را داراي يک منشا روحاني و عبادي مي دانسته است. بنا براين، تاريخ هندسه مقدس به قرن ها قبل باز مي گردد. در جهان سنتي، هندسه از ساير علوم چهارگانه فيثاغورسي، يعني حساب، موسيقي و نجوم، تفکيک ناپذير بود. معماري که با هندسه پيوندي نزديک دارد، خالق اماکن مقدس در طول هزاره ها بوده است و ا نسان سعي کرده است به وسيله آن نوعي تجلي آسماني را براي خود فراهم آورد. معماري ايراني هميشه بر زيبايي تاکيد داشته است و ايرانيان سعي کرده اند در ابعاد ساختمان ها، تناسب هايي را به کار گيرند که بازتاب رابطه هاي کيهاني و نسبت زرين باشند. در اين مقاله کوشش شده است تا اين روابط در پديده هاي طبيعي و بناها معرفي و تحليل شود.... کلید واژه ها: هندسه ،طبیعت،معماری ایرانی ،زیبایی شناسی ،نسبت زرین برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 7 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده