spow 44197 اشتراک گذاری ارسال شده در 23 اسفند، ۱۳۹۱ ایماژیسم تصویرگرایی Imagism در اوایل قرن بیستم، گروهی از شاعران انگلیسی و آمریكایی تحت تأثیر مكتب سمبولیسم فرانسه مكتبی را در لندن بنانهادند كه در سال ۱۹۱۲ «ازرا پاوند» Ezra Pound) )آن را ایماژیسم نامید. او كه شاعری آمریكایی ساكن لندن بود به همراه تی. اس. الیوت از پیشگامان و بنیانگذاران اندیشه ایماژیسم محسوب می شوند. و تامس ارنست هیوم (T.E.Hulme) به عنوان تئوریسین ونظریه پرداز این مكتب بر افكار وعقاید تی.اس. الیوت ودیگر ایماژیستها بسیار تأثیر گذاشت. از دیگرشخصیتهایی كه به این جریان ادبی پیوستند می توان ریچارد آلدینگتن (R.Aldington) و همسرش هیلدا دولیتل (H.Doolittle) ، اف.اس. فلینت (F.S.Flint) ، اسكیپویت كانل (S.Cannel) ، امی لوئل (A.Lowell) و جان كورنوس (J.Cournos) را نام برد. ایماژیستها (تصویرگرایان) كه بیزار از قالبها و سبكهای شعری قدیم بودند و با ادبیات و شعر رمانتیك، اشعار ویكتوریایی و شاعران «جورجین» بشدت مخالفت می كردند، بدنبال شیوه و سبكی جدید در شعر می گشتند تا خود را از قید وبندها، عادات و كلیشه های ادبیات و بویژه شعر گذشته آزاد كنند تا با زبانی نو، افكار و احساسات شاعرانه خود را در ارتباط با این جهان ناپایدار و غیر قابل اطمینان بیان كنند. آنان نگاهی نو به شعر داشتند و می خواستند با نوجویی ونوگرایی تحولی در شعر ایجاد كنند وتعریفی جدید برای آن ارائه دهند. به عنوان مثال هیوم با افكاری كلاسیك، شعر را به هنر «مجسمه سازی» تشبیه می كند. و الیوت با الهام گرفتن از تئوفیل گوتیه می گوید: « شاعر باید با خلق تصاویر و تشبیه های نو و بدیع از ویژگی خلاقه زبان استفاده كند و زبان و در پی آن ادبیات را به جلو ببرد .» همچنین اف .ام .فورد مانند الیوت اعتقاد داشت كه باید به زبان گفتاری و روز مردم جامعه شعر سرود و كلیشه ها و اصول زبان نوشتاری را كنار گذاشت. اما امی لوئل در وهله اول به وزن و ریتم شعر اهمیت می داد و معتقد بود كه شعر باید همانند موسیقی موزون و ریتمیك ودر عین حال دلنشین و لطیف باشد. در واقع ایماژیسم (تصویرگرایی) بیش از آنكه یك مكتب ادبی باشد مرحله ای گذرا در شعر بود كه توانست زمینه را برای تحول شعر بعداز خود فراهم كند. پیروان این جریان ادبی تا حد زیادی پایه های اولیه «شعر آزاد» را بنا نهادند. عقاید ایماژیستها: 1. شعر آزاد: تصویرگرایان طرفدار ومدافع «شعر آزاد» بودند. چون به اعتقاد آنان در این نوع شعر ، دست شاعر برای ابتكار عمل و خلاقیت باز است و شاعر راحت تر می تواند احساسات درونی خود رابیان كند. 2. تصویر سازی : پیروان این جریان ادبی مضامین ساده را با تصویرسازی به نظم در می آوردند. آنان بوسیله ایماژ یا تصویر به هر چیز مبهم حسی یا ذهنی، واقعیت خارجی می دادند. 3. بیانی صریح و روشن: ایماژیستها معتقد به مختصر و مفید گویی بودند. از نظر شاعران این مكتب باید در بكار بردن كلمات خسیس و صرفه جو بود. آنان می گفتند كه باید همانطور كه بدون استفاده از كلمات حاشیه ای واضافی فكر می كنیم، حرف بزنیم وبنویسیم تا با بیانی صریح و روشن به اندیشه ناب خالص دست پیدا كنیم. 4. سمبول: از نظر تصویر گرایان از آنجایی كه هر شیء بطور طبیعی سمبول و نماد است بنابراین برای اشاره به آن باید بطور مستقیم خود آن شیء را بیان كرد. و تشبیه، كنایه و استعاره را بكار برد. 5. اهمیت دادن به وزن و آهنگ شعر :ایماژیستها در وهله اول به ریتم و وزن شعر تأكید می كردند. آنان سعی داشتند تا حد امكان شعر را به موسیقی نزدیك كنند و سپس به موضوع شعر می پرداختند. كه این عقیده آنان متأثر از عقاید مكتب سمبولیسم فرانسه بود. مجموعه شعر«آئینه های وهم » (Mirrors of illusion)اثرادوارد استور (E.storer)از جمله آثاری است كه با اندیشه ایماژیستی سروده شده است. اثر دیگر ایماژیستها با نام «چند شاعر ایماژیست » ( Some imagist poets) اثر آلدینگتن و امی لوئل در سه جلد در سالهای ۱۹۱۵ ، ۱۹۱۶ و ۱۹۱۷ منتشر شد كه در واقع مقدمه ای را كه آلدینگتن بر جلد اول این كتاب در سال ۱۹۱۵ نوشته بود، مرامنامه و بیانیه ایماژیستها محسوب می شود. و همچنین مجموعه «چند نفی » (A few Don,ts) و مقالات ادبی از«را پاوند» با نام «بازنگری (A Retrospect) از جمله آثاری است كه بیانگر نظریات، عقاید و سبك نگارش ایماژیستها است. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده